ခ်င္းမိုင္ေန ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား အခမဲ့ ေဆးကုသခြင့္ရ

Thursday, 26 November 2009 18:50 ၊ ၀ါးရွီးေဖာ

ၾသစေၾတးလ်၊ အေမရိကန္ႏွင့္ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွ ဆရာ၀န္မ်ား အပါအ၀င္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ဆရာ၀န္မ်ားက ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း တေက်ာင္းတြင္ ၂ ရက္ၾကာ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားကို ေဆးလာေရာက္ ကုသေပးေၾကာင္း သိရသည္။

 
ယင္းေဆးကုသမႈမ်ား ကို ယခုလ ၂၆ရက္မွ ၂၇ ရက္ေန႔အထိ နံနက္ ၈ နာရီမွာ ညေန ၄နာရီအတြင္း ကုသ ေပးျခင္းျဖစ္ၿပီး ၁ရက္အတြင္း လူနာ ၈၀ ေက်ာ္ကို အခမဲ့ ကုသေပးေၾကာင္း သိရသည္။


“က်ေနာ္တို႔က ဒုကၡအေရာက္ဆံုး လူေတြကို ကူညီတာပါ။ အခုက်ေနာ္တုိ႔ ၾကားတာက ဒီထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာ ေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားေပါင္း ေလးသန္း ခန္႔ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတုိ႔ေတြကလည္း အမွန္တကယ္ အကူအညီ လုိအပ္ေနတဲ့သူျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ အခုလုိ လာေရာက္ ကုသေပးတာပါ” ဟု အမည္မေဖာ္လုိသူ ျမန္မာ ဆရာ၀န္ တဦးက ဧရာ၀တီသုိ႔ေျပာသည္။
လာေရာက္ ေဆးကူသမႈ ခံယူသူအမ်ားစုမွာ ႏွာစီးေခ်ာင္းဆိုးျခင္း ျဖစ္သည္။ အျခားေရာဂါမ်ားမွာ အေရျပားေရာဂါ၊ တီဘီ၊ သြားႏွင့္ခံတြင္း၊ မ်က္စိႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ၿပီး ၄င္တုိ႔အား စစ္ေဆးေပးျခင္း၊ ကုသေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးေၾကာင္းသိရသည္။

“အခု က်မက သြားနဲ႔ မ်က္စိ လာျပပါတယ္။ အျပင္ေဆးခန္းမွာ သြားျပဖုိ႔က အရင္တုန္းက ဘာလက္မွတ္မွမရွိဘူးေလ၊ အခုလက္မွတ္ရွိျပန္ေတာ့ သြားဖုိ႔အခ်ိန္က မရွိ ျဖစ္ေနတယ္။ အခုေတာင္မွ ခြင့္ေတာင္းၿပီးလာရတာ။ ေနာက္ေတာ့ အခမဲ့လည္းျဖစ္တယ္၊ က်မတုိ႔ သြားေနက် ဘုရားေက်ာင္းမွာလည္း ျဖစ္တယ္၊ ျမန္မာဆရာ၀န္ေတြလည္း ပါတယ္ ဆိုေတာ့ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပတာေပါ့”ဟု ထိုင္းႏုိင္ငံတြင္ ႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ အလုပ္လုပ္ေနေသာ အသက္ ၂၈ အရြယ္ ကခ်င္ အမ်ိဳးသမီး တဦးကလည္း ေျပာသည္
ယင္းေဆးကုသမႈ အဖဲြ႔သည္ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕မတုိင္ခင္ မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႕တြင္ရွိေသာ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကိုလည္း သြား ေရာက္ကုသေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထုိ႔ျပင္ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ားအျပားေနထုိင္ေသာ ထုိင္းျမန္မာ နယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ကုသ ေပးရန္ ရွိေၾကာင္းလည္း အထက္ပါ ဆရာ၀န္က ဆက္ေျပာသည္။

“အျပင္ေဆးခန္းေတြသြားျပရင္ ထိုင္းစကားလည္း ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္ဘူးဆုိေတာ့ ျဖစ္ေနတဲ့ ေရာဂါကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မေျပာႏိုင္တဲ့အတြက္ အျပင္ေဆးခန္းေတြကုိ သြားရတာ သိပ္အဆင္မေျပဘူး။ ေနာက္ေတာ့ လက္မွတ္မရွိေတာ့ ပိုက္ဆံပိုကုန္ၿပီး ပိုဒုကၡေရာက္တာေပါ့။ တခါသြားျပရင္ ဘတ္ သံုးရာ ေလးရာ အထက္ပဲ။ ဒီေတာ့ အခုလုိ ျမန္မာဆရာ၀န္ေတြနဲ႔ အခမဲ့ လာေရာက္ကုသေပးေတာ့ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အရမ္းေကာင္းပါတယ္”ဟု ျခံေစာင့္ အလုပ္သမား တဦးျဖစ္သည့္ အသက္ ၂၃ ႏွစ္အရြယ္ ကခ်င္တုိင္းရင္းသား ကိုဘရန္ဆုိင္းက ေျပာသည္။

ယခု ႏုိင္ငံျခားဆရာ၀န္အဖဲြ႔မွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကို ေဆးလာေရာက္ကုသေပးျခင္းသည္ ဒုတိယအႀကိမ္ျဖစ္ၿပီး ပထမ အႀကိမ္မွာ ကိုရီးယားႏုိင္ငံမွ ဆရာ၀န္းမ်ားက ၁ ရက္တာ လာေရာက္ ကုသေပးခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။

ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားမ်ား ထိုင္းဆႏၵျပပြဲတြင္ ပါဝင္မွာကို စိုးရိမ္ေန

ဥဆာဖိခ်ဳိင္း (Usa Pichai) ၾကာသပေတးေန႔၊ ႏုိဝင္ဘာလ 26 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 17 နာရီ 57 မိနစ္  

ခ်င္းမိုင္ (မဇၩိမ)။ ။ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား အစုိးရဆန္႔က်င္ေရးဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္လာမည္ကို စိုးရိမ္သည့္အတြက္ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက နယ္စပ္တေလွ်ာက္ တားဆီးကန္႔ သတ္မႈမ်ားျပဳလုပ္ထားလိုက္သည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္းတြင္ တားဆီးကန္႔သတ္မႈမ်ားျပဳလုပ္ထားရန္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ တေလွ်ာက္ရွိ အစိုးရအရာရွိမ်ားကို စစ္တပ္ကအမိန္႔ေပးထားသည္ဟု ထိုင္း အမွတ္ ၃ တပ္မ ေတာ္ တပ္မႉး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ထႏြန္စြတ္အပီရာက်ဳိသင္ (Thanongsok Apirakyothin) က ေျပာသည္။ ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ အဖိစစ္ဝိခ်ာခ်ိဝ (Abhisit Vejajiva) အား ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ သည့္ ခ်င္းမိုင္ႏွင့္ ဘန္ေကာက္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားပါဝင္ပူးေပါင္းလာႏိုင္သည္ဟူသည့္ သတင္းမ်ားထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ဤသို႔ညႊန္ ၾကားခ်က္မ်ားထုတ္ျပန္ထားလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္သည္ စေနေန႔တြင္ ခ်င္းမိုင္ ၿမိဳ႕သို႔လာေရာက္၍ ထိုင္းကုန္သည္ၾကီးမ်ားအသင္း၏ ႏွစ္ပတ္လည္အစည္းအေဝးသို႔ တက္ ေရာက္ရန္အစီအစဥ္ရွိသည္။


ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ထႏြန္ဆြတ္ က ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သတ္ဆင္ရွင္နာဝပ္ထရာ (Thaksin Shinawatra) ယခုလကုန္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း မွတဆင့္ ျပည္တြင္းသို႔ျပန္လည္ဝင္ ေရာက္လာမည္ဟူေသာ သတင္းကို ေကာလဟလသာျဖစ္သည္ဆိုၿပီးျငင္းဆိုလုိက္သည္ဟု ထိုင္းသတင္းေအဂ်င္စီဝက္ဆိုက္တြင္ေဖာ္ျပထားသည္။
ရွပ္နီဝတ္ဆႏၵျပသမားမ်ားက အၾကမ္းဘက္လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ေဆာင္ဖူးသည့္ ယခင္အေတြ႔အ ၾကံဳမ်ားရွိသည့္အတြက္ ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္သည္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕သို႔မသြားသင့္ေၾကာင္း ထိုင္းဒုဝန္ၾကီး ခ်ဳပ္ ဆူသက္ေထာင္ဆူဘန္ (Suthep Thaugsuban) ကေျပာသည္။ ခ်င္းမိုင္ႏွင့္ဘန္ေကာက္ ရွိ ရွပ္နီဝတ္ဆႏၵျပသူမ်ားက ဆူပူမႈမ်ား၊ အၾကမ္းဘက္မႈမ်ားေပၚေပါက္လာေရးအတြက္ လံႈ႔ေဆာ္မႈမ်ားကုိပူးေပါင္းျပဳလုပ္လာႏိုင္သည္ဟု သူကစိုးရိမ္ေနသည္။
အကယ္၍ အဖိစစ္ က ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သြားမည္ဟု ဆိုပါက ထိုေဒသရွိျပည္သူမ်ားအခက္အခဲ မျဖစ္ေစဘဲ ခ်င္းမိုင္တြင္ ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရးအက္ဥပေဒ ျပဌာန္းသက္ေရာက္ေစရန္ သူ အဆို ျပဳရလိမ့္မည္ဟု ဆူသက္ ကေျပာသည္။

ရွပ္နီဝတ္မ်ားဆူပူမႈမ်ားျဖစ္ပြါးေအာင္လံႈ႔ေဆာ္မည္ကို သူပို၍စိုးရိမ္သည္ဟုလည္း ေျပာသည္။ လံုၿခံဳေရးေအဂ်င္စီမ်ားက ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုကာကြယ္ေပး ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု သူယံုၾကည္ေၾကာင္းလည္းသူကဆိုသည္။
`ျပႆနာေသးေသးေလးက အၾကီးၾကီးျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ က်ေနာ့္ကိုအေျခအေနေတြကို အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ဘို႔နဲ႔ ေဒသခံအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဘို႔ တာဝန္ေပးထား တယ္။ အဲဒီအစည္းအေဝးကိုသြားတက္တာ ပုဂၢလိကပိုင္က႑ရဲ့ ယံုၾကည္မႈကိုျပန္ရေအာင္ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္က ယံုၾကည္ေနလို႔ပဲ´ ဟု သူကေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ ရွပ္နီေခါင္းေဆာင္က ဘန္ေကာက္ရွိဆႏၵျပပြဲမ်ားကိုေရႊ႔ဆိုင္းထားလိုက္ေၾကာင္း ဗုဒၶဟူးေန႔က ေၾကျငာလိုက္သည္။ ယခုအခ်ိန္သည္လူအမ်ားစုေဝးရန္ သင့္ေတာ္ေသာ အခ်ိန္ မဟုတ္ဟု ဝရမ္းေျပး ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သပ္ဆင္ရွင္နာဝပ္ထရာ ကအၾကံျပဳေျပာၾကားၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဤေၾကျငာခ်က္ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ယူဆရသည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ တာဝန္ရွိသူမ်ားက ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ဆက္လက္ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ေန ဆဲျဖစ္သည္။
ဤသို႔သူတို႔စီစဥ္ထားေသာ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို အကန္႔အသတ္မရွိ ေရႊ႔ဆိုင္းထားလိုက္သည္ဟု ရွပ္နီဝတ္မ်ားကေၾကျငာထားေသာ္လည္း အစိုးရသည္ ဘန္ေကာက္တြင္ ႏိုဝင္ဘာ ၂၈ ရက္မွ ဒီဇင္ဘာ ၁၄ ရက္ထိ ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရးအက္ဥပေဒကို ျပဌာန္းေၾကျငာမည္ျဖစ္သည္။

ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမ်ားမ်ားဆႏၵျပျခင္းသည္ တရားမဝင္သည့္အတြက္ သူတုိ႔ကို ႏိုင္ငံေရး ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ပါဝင္ျခင္းမျပဳေအာင္ တားဆီးေပးပါရန္ အာဏာပိုင္မ်ားက အလုပ္ရွင္မ်ားကို သတိေပးထားသည္ဟု ထုိင္းအလုပ္သမားေရးရာဌာန ဒါ႐ိုက္တာ Jeerasak Sukonthachart ကေျပာသည္။
ထိုင္းဥပေဒအရ ထိုင္းႏိုင္ငံလံုၿခံဳေရး၊ ႏိုင္ငံေရးတို႔ႏွင့္ပတ္သက္ျခင္းမရွိလွ်င္ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္ သမားမ်ားသည္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ပါဝင္ႏိုင္သည္။ သူတို႔ကို ရွပ္နီဝတ္ဆႏၵျပသူမ်ားႏွင့္အတူ ေတြ႔ရွိဖမ္းမိပါက ေနရပ္ရင္းသို႔ျပန္ပို႔ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ရွင္ကိုလည္း တရားစြဲဆိုမည္ျဖစ္ သည္။

ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား အတြက္ တရား၀င္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္ခြင့္ျပဳမည္

Tuesday, 24 November 2009 18:51 သန္းထိုက္ဦး

ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား ပညာသင္ၾကားရန္ ပုဂၢလိက စာသင္ေက်ာင္းမ်ားကုိ အာဏာပုိင္မ်ားက တရား၀င္ ဖြင့္ခြင့္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

အဆိုပါ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားသည္ ထိုင္း ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ မွတ္ပုံတင္၍ဖြင့္လွစ္ရန္ လြန္ခဲ့သည့္အပတ္က ျပဳလုပ္သည့္ အစိုးရ၀န္ႀကီးမ်ားအစည္းအေ၀းမွ အတည္ျပဳ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိင္း အာဏာပုိင္မ်ား၏ ယခုအစီအစဥ္အသစ္ကုိ အလုပ္သမားအေရး ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးေနသူမ်ားက ႀကိဳဆိုလိုက္ေသာ္ လည္း ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအတြက္ အခက္အခဲရွိသည္ဟု ထုိင္းႏိုင္ငံ ေတာင္ပုိင္း ဖန္ငခရိုင္ အေျခစိုက္ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရး ပညာေပးေရးေကာ္မတီ (GHRE) မွ ဒါရိုက္တာ ဦးထူးခ်စ္က ဧရာ၀တီသို႔ေျပာသည္။
“တရား၀င္ ဖြင့္ခြင့္ရတာကေတာ့ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာေဆာင္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ေတြအတြက္ နည္းနည္း အခက္အခဲရွိ တာက ဆရာ၊ ဆရာမေတြကုိ ေရြးတဲ့အခါမွာ အခက္အခဲရွိႏိုင္တယ္လို႔ထင္တယ္၊ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အဲဒါကုိျပန္ၿပီးေတာ့ ထုိင္း ဥပေဒနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးေတာ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကိုခန္႔ဖို႔ရွိတယ္”ဟု ကိုထူးခ်စ္က ေျပာဆုိသည္။


GHRE အဖြဲ႔သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား အတြက္ ပညာေရး၊ လူ႔အခြင့္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳ စိတ္ခ်စြာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရသည့္ အေျခအေနမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးျမင့္မားေရးအတြက္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ အဖြ႔ဲျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းတရား၀င္ ဖြင့္လွစ္ေရးအတြက္ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦးအား သီးသန္႔ေဆာက္ေရး၊ ထုိင္းအစိုးရက ျပဌာန္းထားသည့္ သင္ရိုးညြန္တမ္းအရ သင္ၾကာေရး၊ ပညာအရည္အခ်င္း ရွိေသာ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားျဖစ္ေရး စသည့္အခ်က္မ်ား ပါ၀င္ေနျခင္း ေၾကာင့္ အခက္အခဲရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ထုိင္း -ျမန္မာ နယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ Kwe Ka Baung စာသင္ေက်ာင္းမွ ဒါရိုက္တာ မန္းဗလစိန္ကလည္း ထုိင္းအစိုးရက ခ်မွတ္သည့္ မူအရ ေက်ာင္းတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ အခက္အခဲရွိသည္ဟု ဆိုသည္။

“ေက်ာင္းဟာ ေက်ာင္းနဲ႔တူရမယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္က ေျမကလည္း ေစ်းႀကီးတယ္၊ အခုပဲ ေျမႀကီးသြားၾကည့္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတယ္၊ ေျမက တဧကကုိ ဘတ္ေငြ ၁၈ သိန္း ေပါက္ေစ်းရွိတယ္”ဟု ၎က ေျပာဆိုသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ကရင္ျပည္နယ္ ျမ၀တီၿမိဳ႕ႏွင့္ ကပ္လ်က္တည္ရိွေသာ မဲေဆာက္၊ မယ္လမ၊ ဖုတ္ဖရ စသည့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ အတြင္းရိွၿမိဳ႕ ၃ ၿမိဳ႕တြင္ျမန္မာ ျပည္သား အလုပ္သမားမ်ား၏ သားသမီးမ်ား အတြက္ ဖြင့္ထားေသာ စာသင္ေက်ာင္း အမ်ားအျပား ရွိေၾကာင္းသိရသည္။

“ဒီမဲေဆာက္ေဒသမွာတင္ ေက်ာင္းေပါင္း ၅၀ မွာ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေပါင္းက ၁၂၀၀၀ ေလာက္ရွိတယ္”ဟု မန္းဗလစိန္က ေျပာသည္။

ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူမ်ားအတြက္ ပညာေရးဌာန(BMWEC)၏ စာရင္းမ်ားအရ ေက်ာင္းေပါင္း ၆၂ ေက်ာင္းရိွသည္ ဟု ဆုိသည္။ BMWEC ႏွင့္ တရားဝင္ အဆက္အသြယ္ မျပဳရေသးသည့္ ေက်ာင္းတခ်ဳိ႕လည္း ရိွသည္ဟု သိရသည္။
ခ်င္းမိုင္အေျခစိုက္ Migrant Learning Center မွ ဒါရိုက္တာ ေဒါက္တာ သိန္းလြင္ကမူ ထုိင္းအစိုးရ၏ ယခုအစီအစဥ္ ကို ႀကိဳဆိုလိုက္သည္။

“ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကေလးေတြအတြက္ တရား၀င္ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုတာ ဒါ ေကာင္းတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ လဲဆိုေတာ့ ကေလးေတြက ထုိင္းေက်ာင္းလည္း မတက္ႏိုင္ၾကဘူး၊ ဘာသာစကားမွာ အခက္အခဲရွိတယ္၊ မိဘေတြ ကိုယ္တိုင္က ထုိင္း ေက်ာင္းကို မသြားရဲဘူး၊ မိဘတခ်ဳိ႕က လက္မွတ္မရွိလို႔ လမ္းမွာ ရဲဖမ္းမွာစိုးလို႔ စာသင္ ေက်ာင္းေတြကုိ မသြားရဲဘူး အဲဒီအခက္အခဲ ေတြရွိတယ္၊ ဒါေကာင္းတဲ့အခ်က္ျဖစ္တယ္”ဟု ေဒါက္တာ သိန္းလြင္ကဆိုသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ ကေလးငယ္ စုစုေပါင္း ၁ သန္းေက်ာ္ ရွိသည့္အနက္ သံုးပံု ႏွစ္ပံုမွာ ျမန္မာ ကေလးငယ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ေရာင္းစားခံရမည့္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးငယ္ အိမ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ

တနလၤာေန႕၊ 23 ႏုိ၀င္ဘာလ 2009 သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္

ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးႏွင့္အတူ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအတြင္းပိုင္းအထိ အိမ္ေဖၚအလုပ္လုပ္ရန္ လိုက္ပါသြားၿပီးေနာက္ တ႐ုတ္ အမ်ဳိးသားမ်ားထံ ေရာင္းစားေနခ်ိန္တြင္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသူ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အ႐ြယ္ မခိုင္ မွာ ႏို၀င္ဘာ ၁၆ ရက္တြင္ ျမန္မာေျမေပၚ ျပန္လည္ေျခခ်ႏိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

သူမသည္ မႏၱေလးတိုင္း ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕နယ္ လက္ပံေက်း႐ြာသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္ရဲမ်ားက ကားတတန္ ရထားတတန္ျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္အတြင္းပိုင္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွ ၄ ရက္ၾကာမွ် ပို႕ေဆာင္ေပးခဲ့သျဖင့္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႕ တြင္ နယ္စပ္ေ႐ႊလီၿမိဳ႕သို႕ ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
Type the rest of your post here.ယခုလို ျပန္လည္ေရာက္႐ိွလာခ်ိန္တြင္ ျမန္မာမိသားစုအသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ တစ္ရက္ၾကာေနထိုင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္၌ သွ်မ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း မူဆယ္ၿမိဳ႕ အမ်ဳိးသမီးေရးရာအဖြဲ႕ထံ လြဲေျပာင္းေပးခဲ့သျဖင့္ မၾကာမွီသူမသည္ အိမ္ျပန္ႏိုင္ ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူမ၏ေနထိုင္မႈတြင္ ကူညီခဲ့သူ ေ႐ႊလီေဒသခံ ျမန္မာတစ္ဦးက သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္ကို ေျပာ သည္။


လြန္ခဲ့သည့္ တစ္လခန္႕ကမွ လား႐ႈိးၿမိဳ႕႐ိွ အေဒၚျဖစ္သူ ေနအိမ္မွ သူမအား ေ႐ႊလီၿမိဳ႕တြင္ တစ္လက်ပ္ ၃ ေသာင္း ျဖင့္ အိမ္ေဖၚအလုပ္ေပးမည္ဆိုကာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ေခၚေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ၊၊

၎အမ်ဳိးသမီးက သူမအပါအ၀င္ ေနာက္ထပ္ အသက္ ၂၀ အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးငယ္ ၂ ဦး တို႕အားနယ္စပ္မွ ရက္ သတၱတစ္ပတ္ခန္႕ ခရီးဆက္ရေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕အထိ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ၿပီး တိုက္ခန္းတစ္ခန္းအတြင္း ေသာ့ခတ္ကာ ေလွာင္ပိတ္ထားခဲ့ေၾကာင္း သူမႏွင့္ေမးျမန္းခြင့္ရစဥ္က ေျပာၾကားထားသည္ ၊၊
ထိုသို႕သူမတို႕ ၃ ဦးအား တိုက္ခန္းအတြင္း၌ ေသာ့ခတ္ထားစဥ္ ေခၚေဆာင္သြားေသာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးက တ႐ုတ္ေယာက္်ား ၃ ဦးထံမွ ေငြမ်ားယူေနသည္ကိုေတြ႕ခဲ့ရၿပီး အဆိုပါ တ႐ုတ္ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ လိုက္သြားရန္ ေျပာၾကားအၿပီး ထြက္ေျပးရန္ႀကိဳးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“သမီးကိုဘာမွမခိုင္းေသးဘူး တိုက္ခန္းမွာထားၿပီး သူကအျပင္သြားအံုးမယ္လို႕ေျပာတာ အခန္းကို ေသာ့ခတ္ခဲ့တာ ေသာ့ခတ္ထားၿပီး အခန္းဒီဘက္ေဘးမွာ လူႀကီး ၃ ေယာက္နဲ႕စကားေျပာေနတာ သမီးတို႕က အသံၾကားတယ္ဆိုၿပီးမွ ထၾကည့္လိုက္တာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီး အဲဒီလူႀကီး ေတြက အဲဒီမိန္းမႀကီးကိုေပးေနတာ ျမင္တယ္ ေနာက္ၿပီး သမီးတို႕အခန္းကိုလာၿပီးဖြင့္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ရက္က်ရင္ ၿငီးတို႕အဲဒီလူေတြလာေခၚလိမ့္မယ္ၿငီးတို႕လိုက္သြား လို႕အဲလိုေျပာတယ္ ေျပာေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္ကို ထြက္ေျပးမယ္လို႕ေျပာေတာ့ သူတို႕ကသိပ္ၿပီး မယံုဘူး အဲေတာ့ အဲဒီမိန္းမက ဘယ္လိုၾကားသြားလဲမသိဘူး ၃ ေယာက္စလံုး ေျခေထာက္ေတြကို ထြက္ေျပးအံုးမလားဆိုၿပီး တုတ္နဲ႕ ႐ိုက္တယ္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး သူတို႕ ၂ ေယာက္ကေတာ့ ဟိုးအေ၀းႀကီးမွာက်န္ခဲ့တာ” လို႕ သူမက အေတြ႕အႀကံဳကို ေျပာျပသည္။

အ႐ိုက္အႏွက္ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ ျပဴတင္းေပါက္တံခါးမွန္ကို ရိုက္ခြဲ၍ ေျခေထာက္ဒဏ္ရာျဖင့္ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ခဲ့ကာ အိမ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း က်န္ေနခဲ့သည့္ အျခားအမ်ဳိးသမီးငယ္ႏွစ္ဦး၏ ကံၾကမၼာမည္သို႕ ႐ိွမည္ ဆိုသည္ကို မသိရေသးေခ်။

“ေရာက္ၿပီးေနာက္တစ္ရက္မွာ လြဲေပးလိုက္တာေပါ႕ သူကေျပာတာက သူနဲ႕အတူေနာက္ထပ္ အမ်ဳိးသမီး ၂ ေယာက္ က်န္ခဲ့ေသးတယ္ အဲဒါကို ဟိုဘက္ကထပ္စံုစမ္းေနတယ္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘာမွထပ္မသိရေသး ဘူး ” လို႕ေစာေစာ က ေ႐ႊလီေဒသခံက ေျပာသည္။

လူကုန္ကူးသူမ်ားက ျမန္မာဘက္မွအမ်ဳိးသမီးမ်ားအား ဖ်ားေယာင္းေခၚေဆာင္ကာ တ႐ုတ္ဘက္ျခမ္းတြင္ မယား ႏွင့္ လိင္လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ရန္အတြက္ ေရာင္းစားလွ်က္႐ိွသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္အတြင္း တ႐ုတ္အာဏာပိုင္မ်ားက ႐ွာေဖြေတြ႕႐ိွသမွ် ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားအား ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘက္ သို႕ ျပန္လည္ပို႕ေဆာင္ေပးခဲ့သျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးတခ်ဳိ႕အိမ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္စီးပြားေရး ခြၽတ္ၿခံဳက်ေနမႈေအာက္ တြင္ လူအေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ငန္းမွာေခတ္စားလွ်က္ပင္႐ိွေနဆဲျဖစ္သည္။

ျပည္ပမွ ငါးဖမ္းလုပ္သား ၁၂ဝ ေက်ာ္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ ေရာက္ရိွေန

မုိးမခ အေထာက္ေတာ္ အမွတ္ ၀၀၄ - ႏုိဝင္ဘာ ၂၃၊ ၂ဝဝ၉

ျမန္မာ့ေရပုိင္နက္တြင္ ငါးခုိးဖမ္းသည္ဟု ယူဆရသည့္ ငါးဖမ္းလုပ္သား ၁၂ဝ ေက်ာ္ကုိ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္(ေရ)က ထိန္းသိမ္းၿပီး အင္းစိန္ေထာင္သုိ႔ ပုိ႔လုိက္ေၾကာင္း AFP သတင္းဌာနက ဆုိသည္။

ဖမ္းထားသည့္ ႏုိင္ငံျခား ေလွ ၁ဝ စီးခန္႔ ရိွမည္ဟု ဆုိသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ၄ စီးသည္ ထုိင္ဝမ္မွ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။


"ထုိင္ဝမ္မွာ မွတ္ပုံတင္ထားတ့ဲ ငါးဖမ္းေလွ ၄ စီး ၿပီးခ့ဲတ့ဲအပတ္ကတည္းက ရန္ကုန္မွာ အဖမ္းခံထားရတယ္ ဆုိတာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ အတည္ျပဳလုိ႔ ရပါတယ္” ဟု ထုိင္ဝမ္ ငါးလုပ္ငန္း ဌာန ဒုတိယ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး Tsay Tzu-yaw က AFP သတင္းဌာနကုိ ေျပာသည္။ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးခံရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း မသိရေသးဟု ဆုိသည္။

သေဘၤာ မာလိန္မွဴးမ်ား အပါအဝင္ အနည္းငယ္ေသာ ငါးဖမ္းလုပ္သားမ်ားမွာ ထုိင္ဝမ္ႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္သည္။ က်န္ လုပ္သား အမ်ားစုမွာ ဖိလစ္ပုိင္၊ အင္ဒုိနီးရွား ႏုိင္ငံတုိ႔မွ ျဖစ္သည္ဟု ထုိင္ဝမ္ႏုိင္ငံထုတ္ China Times သတင္းစာတြင္ ေရးထားသည္။ ႏုိဝင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔က ထုိေလွ ၄ စီးသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဖူးခက္ၿမိဳ႕မွ ထြက္ခြာသြားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။ေရဒီယုိ အဆက္အသြယ္မ်ား မျပတ္ေတာက္မီ သတင္းပုိ႔ခ်က္မ်ားအရ ေလွမ်ားကုိ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ (ေရ) က လုိက္လံဖမ္းဆီးေနသည္ ဟု သိရသည္။China Times သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္အရ ထုိေလွမ်ားသည္ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲ ျမန္မာ့ေရပုိင္နက္အတြင္း ဝင္ေရာက္သြားသည္ဟု ဆုိသည္။

ငါးဖမ္းလုပ္သားမ်ား မည္သည့္တြက္ေၾကာင့္ ထိန္းသိမ္းခံရသည္ကုိ သိရပါက ၎တုိ႔ ေနရပ္ရင္း ျပန္ႏုိင္ေရးအတြက္ ထုိင္ဝမ္အစုိးရက ႀကိဳးပမ္းသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထုိင္ဝမ္ ငါးလုပ္ငန္း ဌာန ဒုတိယ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးက ေျပာသည္။

ျမန္မာ့အလုပ္သမားအေရး ယူေကတြင္ တင္ျပေဆြးေႏြး

ေရႊဇင္ ၂၂ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉ -

ျမန္မာ့အလုပ္သမားေတြအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ယူေကႏုိင္ငံ လန္ဒန္မွာ ၿဗိတိသွ်အလုပ္သမားသမဂၢ အစည္းအေ၀းမွာ မေန႔က ထည့္သြင္းေဆြး ေႏြးသြားပါတယ္၊

ျဗိတိသွ် အလုပ္သမားသမဂၢ တခုျဖစ္တဲဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဆရာ၊ဆရာမ မ်ား သမဂၢရဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ လန္ဒန္အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရးလုပ္ရွားေနတဲ့ ဘားမား ကမ္ပိန္းယူေက ကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိ အေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တင္ျပ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။ အဓိက ဘာေတြ ေဆြေႏြးခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ သြား ေရာက္ရွင္းျပခဲ့ဲတဲ့ ဘားမားကမ္ပိန္းယူေက က မနန္းဆန္းက အခုလိုေျပာျပပါတယ္။ “ျမန္္မာျပည္ရဲ႕ အလုပ္သမားသမဂၢအေျခအေန၊ ျမန္မာျပည္မွာ သမဂၢဆိုတာ ဖြဲ႕စည္းလို႔မရတဲ့အေၾကာင္း၊ သမဂၢ၀င္တဲ့သူေတြကို အစိုးရက ဖမ္းဆီး ႏွိပ္စက္ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ခ်တယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေတာ့ သူတို႔အတြက္ အင္မ တန္ အ့ံၾသစရာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေသဒဏ္ျပစ္မႈ ေပးတဲ့အေၾကာင္း၊ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မွာရွိတဲ့ Federation of Trade Union of Burma အဖြဲ႕မွာ သင္တန္းတက္ခဲ့တဲ့ သူ ၂ ဦးကိုလည္း ေထာင္ ဒဏ္ေပးခဲ့တယ္၊ အဲဒီလိုမ်ိဳး အေျခအေနေတြကို တင္ျပခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။” ဒါ့အျပင္ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕လက္ရွိပညာေရးအေျခအေနနဲ႕ ဆရာ၊ဆရာမ ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး၊ လစာ စတာေတြကိုလည္း တင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။
ျဗိတိသွ်အလုပ္သမားသမဂၢဟာ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံရဲ႕ အသားအေရာင္ ခြဲျခားတဲ့ အာပါသိုက္ Apartheid စနစ္တိုက္ဖ်က္ေရးမွာ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ ေပးခဲ့ ၾကသူေတြပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေနအထားေတြေၾကာင့္ ျမန္မာ့အေရးကိုလည္း ပိုျပီး စိတ္၀င္တစား ရွိလာခဲ့ၾကပါတယ္။
 ဒီေဆြးေႏြးပြဲကေနျပီးေတာ့ မၾကာခင္မွာ ျပဳလုပ္မယ့္ အဖြဲ႕၀င္ေပါင္း ၇ သန္း ေက်ာ္ ပါ၀င္မယ့္ ဆရာဆရာမသမဂၢေတြရဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္ ျပီးေတာ့ တင္ျပေဆြးေႏြးမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္၊၊

အေလးအနက္ စဥ္းစားသင့္ေသာ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားအေရး

Friday, 20 November 2009 19:12 အင္ဒီ ေဟာလ္

ထိုင္းအစိုးရက ႏိုင္ငံအတြင္း အလုပ္လုပ္ကိုင္ ေနၾကသည့္ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားကို တရား၀င္ သတ္မွတ္ ေပးႏိုင္ေရးဆိုင္ရာ မူ၀ါဒတရပ္ကို ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့သည္။ အလုပ္သမားမ်ား အေနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား စစ္မွန္ေၾကာင္း စိစစ္ေရး အစီအစဥ္ကို ေဆာင္႐ြက္ၾကရမည္ဟု ဆိုသည္။ အစိုးရမဟုတ္သည့္ အဖြဲ႔အစည္း (အန္ဂ်ီအို) အမ်ားစုလည္း မ်က္စိလည္ ေခါင္းရႈပ္ကုန္ၾကရသည္။ ထိုင္းအစိုးရ အေနႏွင့္ တရားမ၀င္ ေရႊ႔ေျပာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား အေရး ေျဖရွင္း ႏိုင္ရန္ လက္ေတြ႔မက်ေသာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား ထားရွိေနသည္ဟု သူတို႔က ယံုၾကည္ေနၾကသည္။
ယခုအခါ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေရႊ႔ေျပာင္းလူထု ၃ သန္း ပတ္၀န္းက်င္ ရွိေနသည္။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ေန ထိုင္ခြင့္ႏွင့္ အလုပ္သမားေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနမွ "တရား၀င္" အလုပ္သမား လက္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးေနေစကာမူ ထိုင္းႏိုင္ငံ တြင္း တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ၾကဆဲျဖစ္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ခံရမည့္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ လည္း ရင္ဆိုင္ေနၾကရသူမ်ား ရွိေနေသးသည္။


ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ေရႊ႔ေျပာင္းျမန္မာမ်ားေၾကာင့္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား၊ ေရာဂါဘယမ်ား၊ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ရမႈမ်ား စသည့္ အမ်ဳိး စံုေသာ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္ရသည္ဟု သတင္းမ်ားတြင္လည္း ေဖာ္ျပထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သား မ်ား၏ အခြင့္အေရးႏွင့္လုပ္အား အေရးပါမႈကိုလည္း တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳထားျပန္သည္။
ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရး အစီအစဥ္ ဆိုသည္ကို ေျပာေနၾကသည္မွာ ၁၀ ႏွစ္မွ် ရွိေတာ့မည္။ ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ အစိုးရမ်ား အၾကား နားလည္မႈစာခၽြန္လႊာ (MoU) တရပ္ကို ၂၀၀၃ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႔ကပင္ လက္မွတ္ ေရးထိုးထား ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ေသးဘဲ ရွိေနခဲ့သည္။

ယခုေတာ့ ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္က ျဖစ္လာေတာ့မည္။ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ ဂိတ္ ၃ ေနရာတြင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုး၌ ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရးဌာန(၆) ခုကို ဖြင့္လွစ္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ စိစစ္ေရးဌာန ၂ ခု ထပ္မံဖြင့္လွစ္ရန္ လည္း စီစဥ္ထားၾကသည္။ ယခုအခါ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းလူထုမ်ား အၾကား၌ သတင္းမ်ားလည္း ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနသည္။ သူတို႔ ပထမ ဦးစြာ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္ရမည္။ ျပန္လာသည့္အခါ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိလာမည္ျဖစ္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ၂ ႏွစ္ၾကာ ေနထိုင္ႏိုင္မည့္ ဗီဇာရရွိမည္ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးကိစၥ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ၊ မည္သို႔ မည္ပံု ထိေရာက္စြာလုပ္ေဆာင္ ႏိုင္မည္နည္းဟူေသာ ေဆြးေႏြးမႈမ်ဳိး ျဖစ္ေနၾကၿပီ။

ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရး အစီအစဥ္က ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားတဦးအတြက္ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာ ေျခာက္အိပ္မက္ မ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္ေၾကာင့္ ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားတြင္ ႏွစ္မ်ဳိးနစ္နာဖြယ္ အေၾကာင္း ရွိေနသည္။ ပထမ အခ်က္မွာ ဤလုပ္ငန္းစဥ္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ျဖစ္ၿပီး၊ ဒုတိယအခ်က္မွာ ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားက သူတို႔၏ "ရန္သူ" သဖြယ္ျဖစ္ေနသည့္ ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ ၾကံဳရႏိုင္သည့္ အႏၱရာယ္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားအတြက္ အမွန္တကယ္ ေၾကာက္ရြံ႔စိုးရိမ္ဖြယ္ ကိစၥလည္း ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ား သည္ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္၍ ဆက္လက္ စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲေနၾကဆဲေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ထိုင္းအစိုးရကလည္း ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ရႈပ္ေထြးေ၀၀ါးရန္ လုပ္ေနသည္။ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ မရွိသကဲ့သို႔ ေငြကုန္ေၾကးက်လည္း မ်ားလွသည္။ ေရႊ႔ေျပာင္းလူထုမ်ားအၾကား၊ အလုပ္သမား အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ အစိုးရ မဟုတ္ သည့္ အန္ဂ်ီအို အဖြဲ႔မ်ားအၾကားတြင္ သတင္းျပန္ၾကား ဆက္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိဘဲ၊ ဤ ကိစၥကို အစိုးရ အရာရွိအနည္းငယ္ႏွင့္ အလုပ္ရွင္ အနည္းငယ္ကသာ သိရွိၾကသည္။ ၾကားပြဲစားမ်ားကို စည္းက်ပ္ရန္ မေဆာင္ ရြက္ႏိုင္ၾကသည့္အတိုင္း ထိုသူမ်ားက ယခုကိစၥအတြက္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၀ မွသည္ ၃၀၀ အထိ ကုန္က် ေငြကို အလုပ္သမားမ်ားထံမွ ေတာင္းယူေနၾကသည္။ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား အေနႏွင့္ လုပ္ခအနည္းငယ္မွ်ႏွင့္ ရွင္သန္ ရုန္းကန္ေနၾကရသည့္ အေျခအေနတြင္ အလြန္မွ မျဖစ္သင့္ေသာ ကိစၥလည္း ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရး အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တရား၀င္ ေဖာ္ျပခ်က္ ဟူသည္မွာ ျမန္မာအစိုးရက ေရႊ႔ေျပာင္းလူထုမ်ား (ျမန္မာႏိုင္ငံမွ တရားမ၀င္ ထြက္ခြာသြားၾကၿပီး စစ္အစိုးရအေပၚ ယံုၾကည္မႈနည္းေနၾကသူမ်ား) အၾကား ေပးသည့္ လက္ ကမ္းသတင္းလႊာ တခုပင္ ရွိသည္။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္သည္ အႏၱရာယ္မရွိေၾကာင္း၊ ကုန္က်စရိတ္နည္းပါးေၾကာင္းႏွင့္ ရင္းႏွီး လက္ကမ္းေႏြးေထြးစြာ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ေရႊ႔ေျပာင္းလူထုအၾကားတြင္မူ ေကာလာဟလမ်ားက ပ်ံ႔ႏွံ႔လွ်က္ရွိေနသည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္း က်န္ေနသူ မိသားစုမ်ားထံမွ ေျမသိမ္းယူျခင္း၊ ဘန္ေကာက္မွ ေရႊ႔ေျပာင္းအေျခခ်လုပ္သားမ်ား ၆၀ (သို႔မဟုတ္ ေျပာသူအေပၚ မူတည္၍ ၂၀၀ အထိ အေရအတြက္ အေျပာင္းအလဲလည္း ရွိႏိုင္သည္) ခန္႔ ျမ၀တီစိစစ္ေရးဂိတ္သို႔ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကိစၥမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ျမန္မာအစိုးရကဖမ္းဆီးလိုက္ၿပီး အင္းစိန္ေထာင္သို႔ ပို႔ျခင္း၊ ေငြညႇစ္ျခင္း၊ ထိုမွ်မက ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္ သမားမ်ားအၾကား ယခု ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကိစၥ ေရွာင္လႊဲႏိုင္ရန္ မိမိကိုယ္ကိုသတ္ေသျခင္း စသည့္ ေကာလာဟလမ်ား ေျပာဆိုေနၾကသည္။ ထိုင္းႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရမ်ားက ေအာက္တိုဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ဤေကာလာဟလမ်ားကို ျငင္းဆိုခဲ့ ၾကသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ႏွစ္ႏိုင္ငံအစိုးရမ်ားက ယခုလုပ္ငန္းစဥ္ကို သိုသိပ္စြာ လုပ္ကိုင္ေနၾကျခင္းမွာ အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိေနပါ ေသးသည္။ ၾကားပြဲစားဆိုသူမ်ားကေရာ မည္သူမ်ားပါနည္း။ မည္သို႔မည္ပံု ႏိုင္ငံသား ဟုတ္ မဟုတ္ စစ္ေဆးသနည္း။

ဤလုပ္ငန္းစဥ္ လုပ္ေဆာင္ပံုက မည္သို႔ ရွိေနသနည္း။ မည္သူက အက်ဳိးအျမတ္ ျဖစ္ေနသနည္း။ တခ်ဳိ႕ေသာ ေလွ်ာက္ လႊာမ်ားက အျမန္က်လာၿပီး တခ်ဳိ႕ေလွ်ာက္လႊာမ်ားက မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ၾကာျမင့္ေနရပါသနည္း။ မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ မြတ္စလင္မ်ားကို ခ်န္ဖယ္ထားရပါသနည္း။ လာအိုႏွင့္ ကမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမ်ားမွ ေရႊ႔ေျပာင္းအေျခခ် လုပ္ သားမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည့္နည္းတူ ျမန္မာမ်ားကို ထိုင္း ႏိုင္ငံအတြင္း ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ရန္ မည္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္ ခြင့္မျပဳပါသနည္း။ ယခု ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္သည္ လာမည့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ တနည္းတဖံု သက္ဆိုင္မႈ ရွိေနပါသေလာ စသျဖင့္ ေမးခြန္းမ်ားစြာ ရွိေနၾကပါသည္။

မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးသည့္ ႏိုင္ငံတခု၊ ျခစားမႈလည္း ထူေျပာ၊ ဒီမိုကေရစီနည္းက် အစိုးရလည္းမရွိ၊ ရွည္လ်ားစြာ ထိစပ္ေနေသာ နယ္စပ္ခ်င္းလည္း ဆက္စပ္ေနသည့္ ႏိုင္ငံတခုႏွင့္ တရားမ၀င္ လူ၀င္ေရာက္မႈ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ ဆိုသည္မွာ ကမၻာ ေပၚတြင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးဟူသည့္ အဆင့္ျမင့္ႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ပင္ ခက္ခဲလွေသာ ျပႆနာလုပ္ငန္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤ စံႏႈန္းထားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေဆာင္ရြက္ေနေသာ လုပ္ငန္းမွာ ည့ံဖ်င္းလွပါသည္။

ေရႊ႔ေျပာင္း အေျခခ်ေနထိုင္မႈဆိုသည္မွာ သဘာ၀အေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ျဖစ္စဥ္တခုမွ်သာ ျဖစ္ၿပီး လူမ်ားက သူတို႔ ႏွင့္ သူတို႔မိသားစု ပိုမိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္မည့္ ေရၾကည္ရာ၊ ျမက္ႏုရာကို ရွာေဖြေနၾကပါသည္။ တခုခုပို၍ ထူးျခားသည့္ ေနရာ၊ သူတို႔ဘ၀အတြက္ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစမည့္ ေနရာကို ရွာေနၾကသည္။ တနည္းအားျဖင့္ သူတို႔ဘ၀ လံုျခံဳေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနသည့္ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ ေ၀းရာသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔လိုၾကသည္မွာ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကာလမ်ားမွစ၍ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သားမ်ား မွတ္ပံုတင္ေရးအတြက္ မစို႔မပို႔ မူ၀ါဒမ်ား စတင္ခ်မွတ္ က်င့္သံုးလာခဲ့သည္။ ပထမပိုင္းတြင္ တခ်ဳိ႕ေသာခရိုင္မ်ားႏွင့္ တခ်ဳိ႕လုပ္ငန္းက႑မ်ားကို ကန္႔သတ္၍ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့သည္။ အစီအစဥ္ မက်လွေသာ ျပႆနာခ်ဥ္းကပ္မႈတြင္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔မွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ျခင္း၊ ထိုသူ မ်ားအတြက္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ျပဳျခင္း၊ ေရႊ႔ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား မွတ္ပံုတင္ႏိုင္မည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ယာယီခြင့္ျပဳ ျခင္း၊ အနည္းအက်ဥ္းမွ်ေသာ လူထုျပန္ၾကားဆက္သြယ္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ အလုပ္ သမားေရးရာ၀န္ႀကီးဌာနရွိ အရာရွိမ်ားက ယခုလုပ္ငန္းစဥ္ စတင္ၿပီးေနာက္မွ အလုပ္သမား မွတ္ပံုတင္ေရးကိစၥကို ၾကားသိ ၾကရျခင္း၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ အလုပ္ရွင္မ်ားႏွင့္ ေရႊ႔ေျပာင္း အေျခခ်လူထုအၾကား ေနာက္တႏွစ္တြင္ ၿပီးဆံုး ေတာ့မည့္ ၎အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတိမမူမိဘဲ ရွိေနၾကျခင္းတို႔မွာ မ်ားစြာ အံ့ၾသဖြယ္ ကိစၥ မဟုတ္ပါ။

ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္း အေျခခ်လူထုက ၎တို႔၏ ႏွလံုးသားအတြင္းမွ ျငင္းဆန္ေနၾကသည့္ အေရးႀကီးကိစၥ အခ်က္တခု ရွိပါ သည္။ ၎မွာ သူတို႔က ေမြးရပ္ဇာတိေျမမွ တရားမ၀င္ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ၿပီး (အကယ္၍ သူတို႔ျပန္ပါက တရား စြဲဆို ဖမ္းဆီးခံရႏိုင္၍ ေထာင္ခ်ခံရႏိုင္ဖြယ္ အေျခအေနလည္း ရွိေနသည္။) သူတို႔က ဤသို႔ျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း တရားမ၀င္ ခိုး၀င္ေနထိုင္ၾကျခင္း၊ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ ခြင့္ျပဳသက္တမ္း သက္တမ္းလြန္သည့္တိုင္ ေနထိုင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ထိုသူမ်ားက ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္းသို႔ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ တရား၀င္ ၀င္ေရာက္လာၿပီးမွ အခ်ိန္ ၾကာၾကာ ေနထိုင္ေနၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ အစိုးရမ်ားအၾကားတြင္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေသာ တရား၀င္ သေဘာတူညီခ်က္၊ နားလည္မႈ စာခၽြန္လႊာ (MoU) မ်ား ရွိမေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း သို႔ တရားမ၀င္ ခိုးပို႔ေပးၾကမည့္ ၾကားပြဲစားမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ရွိေနၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးစနစ္ကလည္း ထိုသူမ်ား၏ လုပ္အားကို အႀကီးအက်ယ္ မွီခိုေနၾကရၿပီး အထူးသျဖင့္ လုပ္အားခနည္းနည္းေပး၍ လုပ္ေစလိုေသာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ထိုသူမ်ားကို အလိုရွိေနၾကသည္။

ေရႊ႔ေျပာင္း အေျခခ်လုပ္သားမ်ားသည္ အႏၱရာယ္ အမ်ားဆံုး၊ အညစ္ညမ္းဆံုး၊ အနိမ့္က်ဆံုး လုပ္ငန္းခြင္မ်ားတြင္ လုပ္ ေဆာင္ေနၾကရပါသည္။ သူတို႔ မေတာ္တဆ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမည္ဆိုလွ်င္လည္း ေလ်ာ္ေၾကးခံစားခြင့္မ်ား ရွိမေနပါ။ ထိုသူမ်ားက တရား၀င္အရ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းႏွင္ခြင့္မရွိသလို၊ သူတို႔မွတ္ပံုတင္ထားသည့္ ခရိုင္ျပင္ပသို႔ ခရီး ထြက္ခြာခြင့္လည္း မရွိၾကပါ။ တခ်ဳိ႕ေသာေနရာမ်ားတြင္ လူစုလူေ၀းျဖင့္ ေတြ႔ဆံု စုစည္းခြင့္ပင္ မရွိၾကပါ။
ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရး အစီအစဥ္သည္ ယခုကဲ့သို႔ ခၽြတ္ေခ်ာ္လြဲမွားသည့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း လိုအပ္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ တခုပင္ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္း အေျခခ်လူထုသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြား မည္ မဟုတ္ဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံ စီးပြားေရးစနစ္အတြက္လည္း ထိုသူမ်ားကို လိုအပ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။

ေအာက္တိုဘာလ ၁၆ ရက္ေန႔ထုတ္ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ (Bangkok Post) သတင္းစာ၏ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္က အမွန္ အတိုင္း မွတ္ခ်က္ေပး ေရးသားခဲ့ေသးသည္။ "ျပႆနာ ေရေသာက္ျမစ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစစ္ အစိုးရက ၎၏ျပည္သူမ်ားကို အေၾကာက္တရားလႊမ္းမိုးထားေစရန္ အၾကမ္းဖက္ေဆာင္ရြက္ေနသမွ် ဤျပႆနာမ်ား ၿပီးဆံုးသြားမည္ မဟုတ္ပါ။ ဤအဖုအထံုးမ်ားကို ျပည္တြင္း ျပည္ပဖိအားမ်ားျဖင့္ ေျဖရွင္းရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက ၎၏ ေရႊ႔ေျပာင္းလုပ္သားမ်ားကို စည္းမ်ဥ္းခ်မွတ္ ထိန္းသိမ္းရန္၊ ထိုသူမ်ားအတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ လူမႈဖူလံုေရးႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္ ခံစားခြင့္မ်ား ပံ့ပိုးေပးရန္ တာ၀န္ရွိေနမႈကို ျငင္းပယ္ေန၍ မရပါ" ဟု ေဖာ္ျပေရးသားထားခဲ့သည္။
မည္သည့္ အားနည္းခြ်တ္ယြင္းခ်က္မ်ား ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို ဆက္လက္အားေပး ေထာက္ခံရမည္ပင္ ျဖစ္သည္။ ၎က အဓိပၸာယ္ရွိေသာ ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္မႈမ်ားႏွင့္ ဤလုပ္ငန္းကို စတင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာ ေရႊ႔ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ စနစ္တက် ေခါင္းပံုျဖတ္မႈမ်ားႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ရသည့္အခါ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာလုပ္သား မ်ားမွာ ကမၻာေပၚတြင္ အနစ္နာ အခံစားရဆံုး အလုပ္သမားဟုပင္ ဆိုႏိုင္ေတာ့သည္။ ေမြးရပ္ဇာတိေျမ ႏိုင္ငံကလည္း ၎ ကိုယ္ပိုင္ ျပည္သူမ်ား၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို တုံ႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ လ်စ္လ်ဴရႈထားၾကေသးရာ အားနည္း ခ်က္ရွိေန ေသာ ယခုႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရး အစီအစဥ္သည္ပင္ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္းလူထုအတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းႏွင့္ ေဆာင္ ရြက္ ခဲ့ေသာ္လည္း ျပႆနာမ်ား ေပါင္းစံုႏွင့္ ၾကံဳရသည္။

ပို၍ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းမႈမ်ား၊ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ရွိလာလွ်င္ သန္းႏွင့္ခ်ီသည့္ ျမန္မာေရႊ႔ေျပာင္း အေျခခ် အလုပ္သမားမ်ားသည္ ပို၍ ေကာင္းမြန္ေသာ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို ရရွိလာေစႏိုင္သည္။ သူတို႔အားလံုး အျပဳခံသေဘာ သက္ေရာက္ေနသည့္ သားေကာင္မ်ား ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ သူတို႔၏ ျပႆနာ အခက္အခဲမ်ားအတြက္ အေျဖရရွိႏိုင္ရန္ အေလးအနက္ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ လိုအပ္ေနသကဲ့သို႔ သူတို႔အတြက္ ခံစားထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးလည္း ျဖစ္ပါသည္။

ANDY HALL ေရးသားသည့္ A Debate Worth Having? ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။

Andy Hall သည္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဖာင္ေဒးရွင္း (Human Rights and Development Foundation) မွ ေရႊ႔ေျပာင္းလူထု တရားမွ်တမႈ ရရွိေစေရး အစီအစဥ္၏ ဒါရိုက္တာျဖစ္ပါသည္။

ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ႏွင့္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား

Thursday, 12 November 2009 18:39 အဲလက္စ္ အဲလ္ဂီး

“ရဲေတြ႔ရင္ ရင္တုန္ေၾကာက္ရြံ႕ မေနရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ေပ်ာ္လိုက္တာ။ က်ေနာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ခရီးသြားႏိုင္ေတာ့မယ္၊ ေငြညႇစ္ခံရမွာ၊ အဖမ္းခံရမွာလည္း ပူစရာ မလိုေတာ့ဘူး” ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္သည့္ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ကိုေသာ္တာက ဆိုသည္။

ကိုေသာ္တာ ၁၀ ႏွစ္သား အရြယ္က သူ၏ မိသားစုႏွင့္အတူ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထိုင္း ႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ေျပး အေျခခ်ခဲ့ၾကသည္။ သူက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုင္း ရဲကို ေၾကာက္ရြံ႕ရင္း ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရသည္။ ရံဖန္ရံခါ ေငြေၾကး လာဘ္ေပးရသည္လည္း ရွိခဲ့သည္။ မေပးလွ်င္ ေထာင္ခ်ႏိုင္သည္။ ပိုဆိုးသည္က ျမန္မာ ႏိုင္ငံသို႔ အတင္းအက်ပ္ ျပန္ပို႔ခံရမည့္ အႏၱရာယ္လည္း သူတို႔ ႀကံဳရႏိုင္ေသးသည္။

ေနာက္ထပ္ ၁၇ ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ ကိုေသာ္တာက ဘန္ေကာက္ရွိ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးတခုတြင္ စားဖိုမႉး ျဖစ္ေနၿပီ။ ယခုေတာ့ ယာယီ ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္ထားႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။ ေသခ်ာ ေရရာမႈ မရွိလွသည့္ တရားမ၀င္ေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ားဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ အခြင့္အလမ္းေပၚသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူ အရယူခဲ့သည္။ သူ၏လုပ္ငန္းရွင္က ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္၌ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံေပးကာ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အတြက္ အကူအညီေပးမည္ဟု ေျပာလာသျဖင့္ သူ၀မ္းအသာႀကီး သာခဲ့မိသည္။ တခ်ဳိ႕ေသာ သူမ်ားအတြက္ေတာ့ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရလာသည့္ ကိုေသာ္တာ၏ အေနအထားကို ေအာင္ျမင္မႈ တခုအျဖစ္ ယူဆေနၾကသည္။ တကယ္လည္း ယူဆထုိက္၏၊ ကိုေသာ္တာ ထိုလက္မွတ္ရရန္ ထိုက္သင့္သည့္ေငြေၾကး ကုန္က်မႈထက္ တျပားတခ်ပ္မွ် ပိုမေပးခဲ့ရသည့္အျပင္ သူ႔ အလုပ္ရွင္က သူ႔ကို လံုၿခံဳစြာျဖင့္ နယ္စပ္အထိ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ ကူညီေပးခဲ့ေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တက္ႂကြလႈပ္ရွား သူမ်ားကေတာ့ ယခုအခါ ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္း ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း လုပ္သားမ်ား တရား၀င္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အစီအစဥ္မ်ားအေနႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္ မ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္ဟု ေျပာဆိုေနၾကသည္။ ကိုေသာ္တာလို ကံေကာင္းသည္ကေတာ့ လူနည္းစုသာ ျဖစ္သည္။ ကိုေသာ္တာသည္ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား ၂ သန္းေက်ာ္ အနက္၊ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိလာသူ ၂၀၀၀ ထဲမွ တဦးသာ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလုပ္သမားေရးရာ ၀န္ႀကီး Phitoon Kaewthong ၏ အဆိုအရ ဤ လူ ၂၀၀၀ မွာ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး ဌာနမ်ားတြင္ မွတ္ပံုတင္လာၾကသူ၊ တႏွစ္တာ (သက္တမ္းတို) ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရရွိၾကသူ အေရအတြက္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္သမားမ်ားကိစၥ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနၾကသူမ်ားက ယခုကဲ့သို႔ အလြန္နည္းေသာ လူဦးေရ အေရအတြက္ကသာ လက္မွတ္ လာလုပ္ၾကျခင္းကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ၾကရာ၌ လူအမ်ားအၾကား သိရွိေစရန္ သတင္းျဖန္႔ေ၀ေပးျခင္း၊ ေရႊ႔ေျပာင္း လူထုမ်ားအၾကား လူထုဆက္သြယ္ျပန္ၾကားေရး အားနည္းမႈေၾကာင့္ဟု ေထာက္ျပၾကသည္။ သူတို႔က ေျပာဆိုၾကရာ၌ အလုပ္သမားမ်ားက ယခု အစီအစဥ္ကို မသိရွိၾကေၾကာင္းႏွင့္ ၾကားသိသူမ်ားကလည္း ေကာလာဟလမ်ဳိးစံုႏွင့္ ရႈပ္ေထြး ေ၀၀ါး ေနၾကသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သူတို႔ ေထာက္ျပသည္မွာလည္း အမွန္ျဖစ္သည္။ မဲေဆာက္တြင္ စက္ရံုပိုင္ရွင္ အမ်ားစုက ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ျပဳလုပ္ေရးကိစၥ သူတို႔လုပ္သားမ်ားထံ တလံုးတပါဒမွ် ဖြင့္ဟေျပာဆိုျခင္း မရွိၾကပါ။ “မဲေဆာက္မွာက လုပ္ခေပးတာလည္း သိပ္နည္းတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ အေျခအေနကလည္း သိပ္ဆိုးတယ္။ အလုပ္ရွင္ေတြ က တကယ္လို႔ သူတို႔အလုပ္သမားေတြသာ တရား၀င္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ရွိလာရင္ လြတ္လပ္ခြင့္ ရလာၾကမွာကိုလည္း စိုးရိမ္ေနၾကတယ္” ဟု ေရာင္ျခည္ဦး အလုပ္သမားမ်ားအဖြဲ႔မွ တာ၀န္ခံ ကိုမိုးေဆြက ရွင္းျပသည္။ အကယ္၍ အလုပ္သမားမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသား စစ္မွန္ေၾကာင္း စိစစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ လက္မွတ္ရခဲ့လွ်င္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲ၌ လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ရွိလာမည္ ျဖစ္သည္။ “စက္ရံုပိုင္ရွင္ေတြက သူတို႔ အခု မဲေဆာက္မွာတေန႔ ဘတ္ ၅၀ (က်ပ္ ၁၅၀၀ ဝန္းက်င္) ေပးေနတဲ့အလုပ္ကေန တေန႔ကို ဘတ္ ၃၀၀ (က်ပ္ ၉၀၀၀ ဝန္းက်င္) ေလာက္ရႏိုင္မယ့္ ဘန္ေကာက္လို တျခားေဒသဘက္ကို အလုပ္သမားေတြ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားမယ္ ဆိုတာ သိေနတယ္” ဟု ကိုမိုးေဆြက ဆိုသည္။ မဲေဆာက္တြင္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအဖို႔ မူလလုပ္ခကပင္ နည္းလြန္းေနရာ ယခု ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိေရးကိစၥအတြက္ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ ထိုမွ်မက အရာရွိမ်ားႏွင့္ ပြဲစားမ်ား၏ ျခစားမႈသတင္းမ်ား ၾကားေနၾကရေသာေၾကာင့္လည္း စိတ္မလန္းႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကရသည္။ မဲေဆာက္ေန စက္ရံုအလုပ္သမတဦးက သူ၏ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈမ်ားကို ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းထံ ေဖာ္ထုတ္ ေျပာျပခဲ့သည္။ သူ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ သိုးေမြးခ်ည္ထိုးစက္ရံုသို႔ ျမန္မာအရာရွိမ်ားႏွင့္ ထိုင္းလူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိ ၂ ဦး ပူးတြဲေရာက္ရွိလာၿပီး သူတို႔ အလုပ္ရွင္ကို ဖိအားေပးသည္။ အလုပ္သမားမ်ားကို ယခု ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးႏွင့္ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားရန္ ေျပာဆိုသည္ဟု ၾကားေသာအခါ မူလက သူတို႔အားတက္ေပ်ာ္ရႊင္ ေနခဲ့ၾကသည္ဟု ထို အမ်ိဳးသမီးက ေျပာျပသည္။စက္ရံုပိုင္ရွင္က ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အေနႏွင့္ လက္မွတ္ရရွိရန္ တဦးလွ်င္ ဘတ္ ၅၀၀၀ (က်ပ္ ၁ သိန္းခြဲခန္႔) ျဖင့္ ေစ်းႏႈန္းခ်ိဳသာစြာ လုပ္ေပးမည္ဟု ေၾကညာေၾကာင္း၊ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရလိုပါက ယခုအခ်ိန္သည္ ေလွ်ာက္ထားၾကရန္ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုသူတို႔က ေျပာဆိုခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။အလုပ္သမား အမ်ားစုက ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကိစၥအတြက္ စတင္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ၁၀ ရက္အၾကာတြင္ လုပ္ခေစ်းႏႈန္းက ဘတ္ ၇၅၀၀ (က်ပ္ ၂၃၀၀၀၀ ခန္႔) အထိ ေစ်းတက္သြားၿပီဟု ေၾကညာခဲ့သည္။ “လူေတြက ဘယ္ေစ်းႏႈန္းရွိတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ ကုန္က်မယ္ဆိုတာ ဘယ္သိမွာလဲ၊ အခုလို ေစ်းႏႈန္းေတြ ဘယ္လို ျမင့္ကုန္သလဲဆိုတာ က်မ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ အခုေတာ့ အပိုအကုန္အက်ခံ ၿပီး လုပ္ၾကရေတာ့မယ္။ အခုလို မရိုးမသား လုပ္တာကိုလည္း သံသယျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ေစ်းႏႈန္းေတြကို တရား၀င္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေၾကညာသင့္တယ္” ဟု အဆိုပါ အလုပ္သမက ေျပာသည္။ ပြဲစားကုမၸဏီ ၃ ခုက ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ မွတ္ပံုတင္ခဲ့ကာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကို ပံုစံမ်ား ျဖည့္သြင္းရန္ ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး ဌာနမ်ားသို႔ ခရီးသြားလာေရးအတြက္ ကူညီေပးမည္ဟု ကမ္းလွမ္းခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္္။ ထိုအတြက္ ကုန္က်စားရိတ္ ပိုသြားျခင္းျဖစ္သည္။အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္း မ်ားကမူ လုပ္ခနည္းနည္းသာ ရရွိေနေသာ ျမန္မာအလုပ္ သမားမ်ားအတြက္ လက္မွတ္လုပ္ခ ေစ်းႏႈန္းျမင့္မားေနသည္ဟု ေဝဖန္ၾကသည္။ ဤသို႔အကုန္အက်မခံႏိုင္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားမႈကို ဟန္႔တားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေစသည္ဟု ဆိုသည္။ တခ်ိန္တည္း၌ပင္ တရားမ၀င္ ပြဲစားမ်ားကလည္း လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕သတင္းမ်ားအရ လူလိမ္ပြဲစားမ်ားကို ႏိုင္ငံ ကူးလက္မွတ္ အျမန္ရေစရန္ ဘတ္ ၁ ေသာင္းခန္႔ (က်ပ္ ၃ သိန္းေက်ာ္) ေပးၾကရၿပီး ေနာက္တႀကိမ္ ျပန္မေတြ႔ ၾကရဘဲ အလိမ္ခံေနၾကရသည္ဟု သိရသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံပိုင္ လုပ္ငန္းမ်ား အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရး အဖြဲ႔ (Thailand’s State Enterprise Workers Relations Confederation) ၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးကမူ ယခုလုပ္ငန္းစဥ္သည္ ေကာင္းမြန္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ စတင္ ခဲ့သည္ဟု ယံုၾကည္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပါ၀င္ပတ္သက္ေနၾကသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက သူတို႔၏ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ အမွားမ်ားကို လက္ခံ၍ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟု ဆိုသည္။ “အခုအစီအစဥ္ အလုပ္ျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ ထိုင္းအစိုးရက သူ႔ဘက္မွာ လာဘ္စားမႈေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို လက္ခံဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ေတြက ေငြကုန္ေၾကးက်ပိုမ်ားၿပီး လုပ္ငန္း မတြင္က်ယ္ ျဖစ္ေနရတာ။ ျမန္မာအစုိးရအေနနဲ႔ တခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားပဲ ဆိုတာကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ လိုတယ္။ သူတို႔လည္း ဗမာေတြလိုပဲ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ စိစစ္ၿပီး လက္မွတ္ရဖို႔ အခြင့္အေရးရွိသင့္တယ္” ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။ ယာယီ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားၾကသူ ဗမာမဟုတ္ေသာ တခ်ဳိ႕ တိုင္းရင္းသားမ်ားမွာ ပို၍ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႔ ၾကရသည္ဟုလည္း သတင္းမ်ားက ဆိုၾကသည္။ တာ့ခရိုင္ မဲေဆာက္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးဌာနမွ အရာရွိတဦး၏ အဆိုအရ ျမန္မာ - မြတ္လင္မ်ား၏ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိေရး ေလွ်ာက္ထားမႈတိုင္းကို ပိုမိုျငင္းပယ္ ခံရသည္ဟု သိရသည္။ “က်ေနာ္တို႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့သူ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ကို စိစစ္ေပးေနပါတယ္၊ အခု အခ်ိန္အထိေတာ့ ျငင္းပယ္ခံရတဲ့ ျမန္မာ မြတ္စလင္ေတြကလြဲရင္ တျခား က်န္တဲ့သူေတြအတြက္ ျပႆနာ မရွိပါဘူး” ဟု သူက ေျပာျပသည္။ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားကိုမူ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံသားမဟုတ္ဟု ျငင္းပယ္ထားခဲ့ၿပီး သူတို႔ကို ျပည္ပသို႔ ႏွင္ထုတ္ေနၾကသည္။ ၎ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားက ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ မေလးရွားႏိုင္ငံႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံရွိ ယာယီ ခိုလႈံေရးစခန္းမ်ားတြင္ ထြက္ေျပးေနထိုင္ ေနၾကရသည္။ ဤသို႔ ျငင္းပယ္ခံရမည္ ေသခ်ာေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ထိုသူမ်ားအဖို႔ ပို၍နစ္နာဖြယ္၊ ပို၍ အခြင့္အေရး ခ်ဳိးႏွိမ္ခံရ၊ ဒုကၡႀကံဳေတြ႔ရဖြယ္ အေျခအေန ရွိေနသည္။ “ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတမ်ဳိးလို႔ အစိုးရက လက္ခံတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလူေတြေတာ့ သူတို႔က ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ စိစစ္အသိအမွတ္ျပဳ ခံရဖို႔ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိဘူး” ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာ ရိုဟင္ဂ်ာအသင္း အဖြဲ႔၀င္ Enayet Ullah က ေျပာသည္။ “ရိုဟင္ဂ်ာတဦးအဖို႔ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ရဖို႔ထက္စာရင္ အဖမ္းခံရဖို႔က ပိုမ်ားတယ္” ဟု သူက ျဖည့္စြက္ေျပာသည္။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ေနာက္ဆံုးသတ္မွတ္ရက္သို႔ နီးကပ္လာေနခ်ိန္တြင္ ကုလသမဂၢ အရာရွိ David Feingold ကလည္း လူအမ်ားအေနႏွင့္ ယခု ယာယီ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ ရရွိႏိုင္မည့္အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးၾကရလိမ့္မည္ ဟု ယံုၾကည္ေနေၾကာင္း၊ ထိုသူမ်ားအေနႏွင့္ လူကုန္ကူး ေရာင္းစားခံရမႈ အႏၱရာယ္ တိုး၍ ႀကံဳရႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ “အေပၚယံၾကည့္ရတာေတာ့ အကုန္လံုး အဆင္ေခ်ာေနၿပီး လာဘ္စားမႈေတြ ကင္းတယ္ ဆိုဦးေတာ့၊ ၂၀၁၀ မွာ လူအမ်ားႀကီး လာၿပီး မွတ္ပံုတင္ၾကမယ့္ အေနအထား မေတြ႔ရဘူး။ တကယ္လို႔ ေနာက္ဆံုးသတ္မွတ္ရက္ကို ရက္ထပ္မတိုးဘူး ဆိုရင္ေတာ့ လူအမ်ားစုမွာ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ မရွိတဲ့ အတြက္ သူတို႔ ပိုၿပီးနစ္နာမယ္၊ အႏၱရာယ္ၾကံဳရဖို႔ ပို ျဖစ္ႏိုင္တယ္” ဟု David Feingold က ဆိုသည္။ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားကဲ့သို႔ပင္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ အနီးတ၀ိုက္တြင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသူ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား မ်ားသည္လည္း တိုင္းရင္းသား ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ၎တို႔ကို ညႇိဳး၍ဖိႏွိပ္မည္ကို စိုးရိမ္ေနၾကသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ေရႊ႕ေျပာင္းျမန္မာမ်ား၏ အခြင့္အေရးကိစၥ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ MAP foundation မွ ကိုယ္စားလွယ္တဦးက ၎တို႔သိရေသာ သတင္းမ်ားအရ ေျပာျပရာတြင္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား အလုပ္သမား ၇ ဦး ေလွ်ာက္လႊာတင္သြင္းခဲ့ရာ ၃ ဦး၏ ေလွ်ာက္လႊာမ်ားမွာ ျငင္းပယ္ခံခဲ့ရၿပီး ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားက မည္သို႔မွ် ရွင္းျပျခင္းမရွိဘဲ သူတို႔၏ စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ျပန္မေပးဘဲ သိမ္းထားခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ အလုပ္သမားမ်ား ေသြးစည္းညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔က စုစည္း က်င္းပေသာ အစည္းအေ၀းတခုတြင္ လည္း ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားက သူတို႔၏ အလားတူ စိုးရိမ္ခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပခဲ့ၾကသည္။ ခ်င္းမိုင္ေဒသေန အလုပ္သမား ၂၀၀၀ ေက်ာ္က ယခုစီမံခ်က္ကို ျငင္းပယ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ၿပီး ထိုင္းအစိုးရထံသို႔ ယခင္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ အလုပ္သမား မွတ္ပံုတင္ေပးေရး အစီအစဥ္အတိုင္းသာ ျပန္လည္ေဆာင္ရြက္ပါရန္ ေတာင္းဆို ခဲ့ၾကသည္။ လူအမ်ားစုက ျမန္မာျပည္ရွိ ၎တို႔၏ မိသားစု၀င္မ်ားအေပၚ ဒုကၡေပးမည္ကို စိုးရိမ္ေနၾကသည္။ နယ္စပ္တြင္ အစုလုိက္ အၿပံဳလိုက္ ဖမ္းဆီးေနသည္။ စစ္သားမ်ားက အလုပ္သမားလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ား၏ မိသားစုမ်ားထံမွ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္အတြက္ အတင္းအက်ပ္ ပိုက္ဆံလုယက္ ေတာင္းယူ ေနၾကသည္ ဟူေသာ ေကာလာဟလ သတင္းမ်ားလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိသည္။ ကိုမိုးေဆြက ဘန္ေကာက္အနီး မဟာခ်ဳိင္ေဒသရွိ ငါးလုပ္ငန္းစက္ရံုတခုတြင္ အလုပ္ လုပ္ေနသည့္ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးတဦးႏွင့္ စကားေျပာဆိုခဲ့ပံုကို ဧရာဝတီမဂၢဇင္းအား ျပန္လည္ ေျပာျပသည္။ အဆိုပါ အမ်ဳိးသမီးက ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးအတြက္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီး ၂ လခန္႔ အၾကာတြင္ သူ၏ မိခင္ထံမွ ဖုန္းေခၚလာသည္ဟု ေျပာသည္။ စစ္သားမ်ားက သူ႔မိခင္ ေနထိုင္ရာ အိမ္သို႔ ေရာက္လာေၾကာင္း၊ သမီးျဖစ္သူ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ တရားမ၀င္ အလုပ္သြားလုပ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ တလလွ်င္ က်ပ္ ၃ ေသာင္းခန္႔ အခြန္ေပးရန္ လာေရာက္ေတာင္းခံၾကေၾကာင္း သူ႔ကို ျပန္ေျပာျပခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ ယခု စီမံခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်ားစုေသာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း လူထုအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမွာ ေငြေၾကးဆံုးရႈံးရမည့္ ကိစၥ ပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရက အနာဂတ္တြင္ သူတို႔ထံမွ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ေငြညႇစ္မည္ကို စိုးရိမ္ေနၾကၿပီး ဤအခ်က္ ေၾကာင့္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကရသည္။ ေနာက္ေနာင္တြင္ အခြန္ေပးေဆာင္ရမည္ကို သိလိုက္ရေသာအခါ ကိုေသာ္တာ၏ အေပ်ာ္မ်ားလည္း ၿပိဳကြဲခဲ့ရသည္။ “က်ေနာ္ အစိုးရိမ္ဆံုးက ျမန္မာအစိုးရက လာမယ့္အနာဂတ္မွာ က်ေနာ္တို႔ဆီက အခြန္ေကာက္မယ့္ ကိစၥပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ဒီေလာက္ ဆင္းရဲၿပီး လုပ္ခ နည္းနည္းပဲ ရေနတာေတာင္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ ရွိေနေတာ့ သူတို႔ႀကံဖန္ အခြန္ ေကာက္ၾကမွာပဲ” ဟု ကိုေသာ္တာက ဆိုသည္။ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနၾကသည့္ ဌာန၊ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား အေနႏွင့္ ယခု ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးကိစၥတြင္ စိုးရိမ္မႈ အမ်ားအျပား ရွိေနၾကေၾကာင္း သေဘာတူညီၾကသည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ စီမံခ်က္ေအာင္ျမင္ ေရးအေပၚတြင္လည္း ပူပန္ေနၾကရသည္။ ယခု လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ေနသည္ကေတာ့ အမွန္ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းအစိုးရႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရအၾကား ပို၍ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈမ်ား လိုအပ္ေနေၾကာင္းလည္း လူအမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳထားၾကသည္။ ယခုလုပ္ငန္းစဥ္က ပို၍ ပြင့္လင္းျမင္သာရန္ လိုအပ္ေနၿပီး၊ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိႏိုင္ရန္ ေလွ်ာက္ထားၾကရာ၌ သူတို႔အတြက္ လံုၿခံဳသည္ ဟု ခံစားရေစရန္လည္း လိုအပ္ေနသည္။ ထိုမွ်မက သူတို႔တတ္ႏိုင္သည့္ ႏႈန္းထားျဖစ္ရန္လည္း လိုအပ္လ်က္ရွိပါသည္။ ALEX ELLGEE ေရးသားသည့္ Passport Unpopular with Burmese Migrants ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ၀န္ေဆာင္ခ သတ္မွတ္ေပးရန္ ေတာင္းဆို

ေမေက်ာ္ / ၁၃ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉ ထိုင္းကုမၸဏီ (၃) ခုမွ တာ၀န္ယူ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ားအတြက္ ၀န္ေဆာင္ခကို အတိအက် သတ္မွတ္ေပးရန္ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားက ထိုင္းအလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာနအား ေတာင္းဆိုလုိက္သည္။(၂) ႏွစ္သက္တမ္းရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္အျဖစ္ ၀န္ေဆာင္ခအပါအ၀င္ ဘတ္ (၅,၀၀၀) မွ (၅,၅၀၀) သာ ကုန္က်သင့္ေၾကာင္း အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သူမ်ားက ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနသုိ႔ တင္ျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“ထိုင္း၀န္ႀကီးဆီကိုေတာ့ စာတင္ထားတယ္။ ကုန္က်စရိတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းဖို႔၊ လုပ္ဖို႔သက္တမ္းကို တိုးခ်ဲ႕ဖို႔၊ မီဒီယာေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အသိေပးဖို႔။ လာမယ့္ အဂၤါေန႔ ကက္ဘိနတ္ အစည္းအေ၀းၾကရင္ တင္ျပမယ္လို႔ အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန အႀကံေပးေကာ္မတီ၀င္ Mr Pongsak Plengsang က ကတိေပးထားတယ္” ဟု အမ်ိဳးသားၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရ၏ ဒုကၡသည္ႏွင့္ေရႊ ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေရးရာ တာ၀န္ခံ ဦးသက္ခိုင္က ေျပာသည္။ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ (၃,၀၀၀) ႏွင့္ ထိုင္းဘတ္ေငြ (၄,၄၀၀) သာ ကုန္က်မည္ဟု တရား၀င္သတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း ၀န္ေဆာင္ေပးေနသည့္ ထိုင္းကုမၸဏီမ်ားက ထိုင္းဘတ္ေငြ (၈,၀၀၀) ခန္႔ ေတာင္းခံေနျခင္းျဖစ္သည္။“က်ေနာ္တို႔ အခု ေဖာင္ျဖည့္တာက ဘတ္ (၅၀၀)၊ ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခက (၈၀)၊ ဘတ္ (၅၈၀)။ ၿပီးရင္ ပတ္စပို႔ (ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္) က်လာရင္ ဘတ္ (၆,၅၀၀) ေပးရမယ္လို႔ ေျပာတယ္ခင္ဗ်” ဟု ကုန္တင္ကုန္ခ် အလုပ္သမား ကိုစုကမ္းက ေျပာသည္။ထိုင္းအလုပ္ရွင္မ်ားကလည္း ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္လုပ္ရန္ အလုပ္သမားမ်ားကို ဖိအားေပးေနၿပီး လက္မွတ္မလုပ္လွ်င္ အလုပ္မွထုတ္ပယ္မည့္အျပင္ အလုပ္သမားကတ္ပါ ထုတ္မေပးဟု ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားရွိလာသည္ဟု ကိုစုကမ္းက ေျပာသည္။“က်ေနာ္တို႔ ဒီမွာ ဗမာ (၁၀၀) ေက်ာ္ဗ်။ အလုပ္ရွင္က ပတ္စပို႔လုပ္ပါ။ မလုပ္ရင္ ဒီလ (၂၈) ရက္ေန႔ အလုပ္က ထြက္ရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္သမား လက္မွတ္လည္း ျပန္မေပးဘူးဆိုၿပီးေျပာတယ္” ဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။ထိုင္းအစိုးရႏွင့္ ျမန္မာအစိုးရ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း အလုပ္သမား လက္မွတ္ကိုင္ေဆာင္သူ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားကို (၂) ႏွစ္သက္တမ္းရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ယင္းထိုင္းကုမၸဏီ (၃) ခုျဖစ္ေသာ Thailand - Myanmar Cultural and Economic Coorperation Association ၊ CEO Co. ၊ NIK Co. တို႔က ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလအထိ ၀န္ေဆာင္ခယူကာ ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိေရး ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ထိုင္းအစိုးရကလည္း အဆုိပါကုမၸဏီမ်ားကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ တရား၀င္ခ်ထားေပးေသာ္လည္း ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို တာ၀န္မယူပါဟု ေျပာၾကားထားသည္။အလုပ္သမားလက္မွတ္ ကိုင္ေဆာင္သူ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို ကိုယ္တိုင္ ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုင္းအလုပ္ရွင္မ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ ရရွိေရး အခက္အခဲျဖစ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။“အလုပ္ရွင္က ေထာက္ခံစာ၊ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာ ထုတ္ေပးရင္ က်ေနာ္တို႔က ကိုယ္တိုင္လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ရွင္ေတြက ကုမၸဏီေတြနဲ႔ပဲ လုပ္ရမယ္ေျပာေနလို႔ပါ” ဟု ကိုစုကမ္းက ေျပာသည္။အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သူ ဦးသက္ခိုင္က ထိုင္းကုမၸဏီမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္မ်ားကို တဦးလွ်င္ ၀န္ေဆာင္ခအနည္းဆံုး ဘတ္ (၁,၅၀၀) ခန္႔ယူေနျခင္းျဖစ္ၿပီး လက္မွတ္ကိုင္ အလုပ္သမား (၁) သန္းခန္႔အတြက္ ဘတ္သန္း (၁,၅၀၀) ခန္႔အထိ တြက္ခ်က္လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။“ကုန္က်စရိတ္အေနနဲ႔က ဘတ္ (၃,၀၀၀) ေလာက္ပဲရွိမယ္။ နယ္စပ္ကိုသြားတဲ႔ ခရီးစရိတ္က အသြားအျပန္ (၂,၀၀၀) ဆိုရင္ (၅,၀၀၀) ဆိုၿပီးၿပီ။ အခုဟာက (၁,၅၀၀) ဆိုတာ ၀န္ေဆာင္ေၾကးျဖစ္ေနတယ္။ မ်ားလြန္းအားႀကီးတယ္။ တေယာက္ ဘတ္ (၁,၅၀၀) ဆိုရင္ လူ (၁) သန္းဆို သန္းေပါင္း ၁၅၀၀ (၁.၅) ဘီလီယံ အက်ဳိးအျမတ္ယူသလိုျဖစ္ေနတယ္” ဟု ဆိုသည္။အလုပ္သမားေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားကမူ ယခုကဲ့သို႔ ထိုင္းကုမၸဏီမ်ား ၀န္ေဆာင္ခ ႏႈန္းထားမ်ား သတ္မွတ္ေတာင္းခံေနျခင္းကို တိုက္႐ိုက္မေျဖရွင္းႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနမွတဆင့္ ထိုင္းအစိုးရသိရွိေအာင္ တင္ျပေတာင္းဆိုမည္ဟု သိရသည္။“အခု ၀န္ႀကီးဌာနကို တင္ျပထားတာက အခ်က္ (၅) ခ်က္ပါတယ္။ ၀န္ေဆာင္ခ ေလွ်ာ့ဖို႔၊ ျမန္မာမီဒီယာေတြကို အလုပ္သမား သတင္းေတြ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ေပးဖို႔၊ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္လုပ္တဲ့ ကာလကို တိုးေပးဖို႔၊ ေနာက္လိုအပ္ရင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအဖြဲ႔ (MGW) က ကူညီေဆာင္ရြက္ပါမယ္ဆိုၿပီး ဒီအဂၤါေန႔မွာ ထိုင္းကက္ဘိနက္မွာ တင္ျပေဆြးေႏြးမွာပါ” ဟု ဦးသက္ခိုင္က ေျပာၾကားသည္။

ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ဆိုင္ရာစစ္တမ္း ထိုင္းအလုုပ္သမားဝန္ႀကီးထံ ေပးပို႔

Thursday, 12 November 2009 19:13 ဘေစာတင္

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ ့ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ ေနရေသာ ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ဆိုင္ရာ အခက္အခဲမ်ား အတြက္ အႀကံျပဳစာႏွင့္ စစ္တမ္း ေကာက္ခ်က္ တေစာင္ကို ယမန္ေန႔က ထိုင္းအလုပ္သမား ၀န္ႀကီးထံသို႔ Migrant Working Group ကေပးပို ့ခဲ့ၾကေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။ျမန္မာ့အေရးကို ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနေသာ ထိုင္း NGO မ်ားႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားအဖြဲ ့မ်ား ပူးေပါင္း ဖြဲ႔စည္းထားေသာ Migrant Working Group က အခ်ိန္ ၂ လ ယူ၍ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွ အဓိကက်ေသာ ေဒသ ၈ ခုတြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ သေဘာထားကို စစ္တမ္းမ်ားေကာက္ယူခဲ့ၾကၿပီး ယခုကဲ့သို႔ ထိုင္း အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးထံသို ့ ပို႔ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စစ္တမ္းေကာက္ရာတြင္ ပါ၀င္သည့္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ိဳးသား ညြန္႔ ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ ့မွ အလုပ္သမားေရးရာ တာ၀န္ခံ ဦးသက္ခိုင္က ေျပာသည္။

“က်ေနာ္တို႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ စိုးရိမ္စိတ္ေတြကို အေလးအနက္ထား စစ္တမ္းေကာက္ၿပီး ထိုင္းအစိုးရကို တင္ျပတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္မွလည္း အားလံုးပူပန္ေနရတဲ့ ေသာကေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္” ဟု ၎က ဆိုသည္။ယင္း စစ္တမ္းကို ထိုင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္၊ မဟာခ်ိဳင္၊ ခ်င္းမိုင္၊ မဲေဆာက္၊ ဖူးကက္၊ ရေနာင္း၊ ဖန္င၊ စူရဌာနီ စသည့္ ေဒသ ၈ ခုရွိ ျမန္မာအလုပ္သမား ၃၀၀ ၀န္းက်င္ကို ေမးျမန္း၍ ျပဳစုထားျခင္း ျဖစ္သည္။ စစ္တမ္းအရ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ လုပ္လိုေသာ ဆႏၵမရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပၾကၿပီး ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သည့္ဗဟုသုတမွ် မရွိေသးေၾကာင္း ေဖာ္ျပ သည္ကို ေတြ ့ရသည္။ က်န္ ၂၀ရာခိုင္ႏႈန္းကမူ မလႊဲသာလွ်င္လုပ္မည္ဟု ဆိုသည္၊ယာယီ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပဳလုပ္ရန္ ထိုင္းႏွင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရတို ့ႏွစ္ႏိုင္ငံ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မည့္ နားလည္မႈစာခၽြန္လႊာ MoU အရ ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ယာယီ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အတြက္ ထိုင္းဘက္မွ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္သည့္ ကုမၸဏီ ၃ ခုသည္ ျမန္မာပြဲစား မ်ား၊ စက္ရံုအလုပ္ရံုမ်ားမွ မန္ေနဂ်ာမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ အမွန္တကယ္ကုန္က်မည့္ စရိတ္ ဘတ္ ၃၀၀၀ ထက္ ပိုမိုေတာင္းခံေနၾကသည္ကိုေတြ ့ရသည္၊ ေတာင္းခံေငြမွာ တေနရာႏွင့္ တေနရာမတူဘဲ ကြဲျပား လ်က္ရွိသည္။ တခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္ ဘတ္ေငြ ၇၂၀၀ ေပးရၿပီး မဟာခ်ိဳင္ကဲ့သို ့ ျမန္မာ အလုပ္သမား ၅ သိန္းအထက္ရွိေသာ အရပ္မ်ားတြင္ ၁၅၀၀၀ အထိ ေတာင္းေနေၾကာင္းသိရသည္။ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ အဆိုပါ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကိုလည္း တိတိ က်က် သိလိုေၾကာင္း မဟာခ်ိဳင္ရွိ President မီးခံေသတၱာ စက္ရံုမွ ကိုစိုးေရႊကဆိုသည္။“က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ပတ္စ္ပို ့လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘယ္လိုဆိုးက်ိဳး ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ရွင္းလင္းလင္းလည္း သိခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက ဒီပတ္စ္ပို ့လုပ္ၿပီးရင္ ဘယ္လုိမ်ိဳး အာမခံခ်က္ ရွိသလဲေပါ့၊ ဆိုပါေတာ့ ရြာက မိဘေတြကို ေငြညႇစ္မညႇစ္ ဆိုတာမ်ိဳးပါ” ဟု သူက ေျပာဆိုသည္။ ၎သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည္မွာ ၆ ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္သည္။အထက္ပါ စစ္တမ္းတြင္ ထိုင္းအစိုးရထံသို႔ Migrant Working Group က ဆက္လက္အႀကံျပဳရာတြင္ “ယခုေဆာင္ရြက္ေနေသာ အစီအစဥ္မ်ားသည္ အလုပ္သမားမ်ား၏ ဆႏၵသေဘာထားမပါဘဲ အစိုးရမ်ား၏ သေဘာထားမ်ားအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေနေသာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ရန္ မလြယ္ကူဟု” ပါရွိသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ လာေရာက္အလုပ္လုပ္ေနၾကေသာ လာအိုႏွင့္ ကေမၻာဒီးယားမွ အလုပ္သမားမ်ားလည္း ယာယီ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားၾကေၾကာင္း သိရသည္။ လာအိုႏွင့္ ကေမၻာဒီးယားတို႔ကို ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပဳလုပ္ေပးစဥ္က သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံမ်ားမွ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ၀န္ထမ္းမ်ား ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ၿပီး မိမိႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္းကို လူေတြ ့စစ္ေဆးကာ အတည္ျပဳေပးခဲ့ၾကသည္ဟု သိရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားကိုမူ မွတ္ပံုတင္ သန္းေခါင္စာရင္း အမွန္မ်ား တင္ျပႏိုင္မွသာ ထုတ္ေပးမည္ဟု ဆိုသည္။ အလုပ္သမားလက္မွတ္ျပဳလုပ္ထားသူ အမ်ားစုတြင္ မွတ္ပံုတင္ သန္းေခါင္စာရင္းမရွိသူ မ်ားစြာပါ၀င္ ေနသည္။ ထိုင္းအလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာနသို ့ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ကာ စာေပးပို ့ခဲ့သူ Action Network For Migrant (ANM) မွ ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္းေရးမႉး Bundit Panwiset ကလည္း “အခက္ခဲဆံုး အပိုင္းကေတာ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရ တာ၀န္ရွိသူေတြက ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳေရးကိစၥကို နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြမွာပဲ လုပ္ေပးၿပီး အလုပ္သမား မ်ားမ်ား စားစား ရွိတဲ့အရပ္မွာ မလုပ္ေပးတဲ့ အခ်က္ပါ။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမား အမ်ားစုက ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြကို ေၾကာက္လန္႔ၿပီး အမွန္မေပးတာေၾကာင့္လည္း ခက္ခဲပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။၎တို ့့ေပးပို႔ေသာ စာကို ထိုင္း အလုပ္သမား ၀န္ႀကီး၏ အႀကံေပးအရာရွိက လက္ခံရယူခဲ့ၿပီး လာမည့္ အစိုးရ ၀န္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ တင္ျပမည္ဟုသိရသည္။ ထိုင္း အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာနအေနျဖင့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အလုပ္သမားမ်ား၏ အေရးကို အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစရန္ ႀကိဳးစားသြားမည္ဟု အဆိုပါ အရာရွိက ျပန္လည္ေျပာဆိုခဲ့ေၾကာင္း Bundit Panwiset က ေျပာသည္။အဆိုပါ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသား ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ အလုပ္သမားေရးရာ ၀န္ႀကီး ဦးခြန္ျမင့္ထြန္းကလည္း “အခု ရရွိထားတဲ့ စစ္တမ္းကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အေလးအနက္ ေထာက္ခံ ပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဆႏၵမပါဘဲနဲ႔ အလုပ္သမားအေရးကို အတင္း အဓမၼေဆာင္ရြက္ရင္ ေအာင္ျမင္စရာ မရွိပါဘူး” ဟု ဆိုသည္။ ဆက္လက္၍ ၎က ယခု ယာယီပတ္စ္ပို ့ကိစၥသည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေကာင္းမြန္သည္ဟု ဆိုႏုိင္ေသာ္ လည္း အလုပ္သမားမ်ားဘက္က ႀကံဳေတြ ့ေနရသည့္ အခက္အခဲ၊ အႏၱရာယ္မ်ားကို ထည့္မစဥ္စားလွ်င္ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးသာ မ်ားလာႏိုင္ေၾကာင္း၊ ယခုစစ္္တမ္းႏွင့္ အလုပ္သမားအဖြဲ ့မ်ား၏ တင္ျပခ်က္မ်ားကို ထိုင္းအလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာနက အေလးအနက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစား ေပးေစခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။ယခုအခါ အလုပ္သမားလက္မွတ္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ျမန္မာ ၁ သန္းေက်ာ္အနက္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္သာ ၿပီးစီးေသးေသာေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေဖဖ၀ါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ သက္တမ္းကုန္ဆံုးမည့္ သန္းႏွင့္ ခ်ီေသာ အလုပ္သမားမ်ား၏ အေရးကို ထိုင္းအစိုးရက မည္သို ့ဆက္လက္ကိုင္တြယ္သြားမည္ဆိုသည္မွာ လြန္စြာ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေၾကာင္း၊ ျမ၀တီ ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ တေန႔လွ်င္ လူ ၂၀၀ ႏႈန္းခန္႔သာ ျပဳလုပ္ေပးလွ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ လူ တသန္းကို လာမည့္ ရက္ေပါင္း တရာေက်ာ္အတြင္း ၿပီးစီးရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ဆိုသည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း အလုပ္သမားအဖြဲ ့မ်ားက ေထာက္ျပ ၾကသည္။၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ေန႔က စတင္ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ေသာ ယာယီ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေၾကာင့္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားၾကားတြင္ စစ္အစိုးရ၏ ဖမ္းဆီးမႈခံရမည္ကို စိုးရိမ္မႈမ်ား၊ ႏိုင္ငံတြင္း က်န္ခဲ့သည့္ မိဘမ်ား ထံမွ ေငြညႇစ္မည္ကို စိုးရိမ္မႈမ်ား ႀကီးထြားကာ ႀကီးမားေသာျပႆနာတရပ္အျဖစ္ ျဖစ္ေပၚေနသည္မွာ ၄ လခန္႔ ရွိၿပီျဖစ္သည္။

ျမန္မာ အလုပ္သမား တစ္ေထာင္ေက်ာ္ Summit Foot Ware ဖိနပ္စက္ရုံဆႏၵျပခဲ့စဥ္က

ေအာက္တိုဘာ၊ ၁၂၊ ၂၀၀၉ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက အလုပ္ရွင္ရဲ႕ ေခါင္းပုံျဖတ္မႈကို မေက်နပ္ခဲ့တာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေနပါၿပီး။ သူ႕တို႕ေတြဆိုတာက ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အနီးမွာ ရွိတဲ့ စမႈပါကန္ပါနန္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြပါ။ အတိအက်ေျပာရရင္ေတာ့ ထႏြန္ ဘန္နဝါ၊ ေကာ္ေမာ္စီ ၆ မွာရွိတဲ့ Summit Foot Ware ဖိနပ္စက္ရုံမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြပါ။

သူတို႕ေတြရဲ႕ ေပါက္ကြဲမႈကို ပီပီျပင္ျပင္ ေပၚထြက္လာေစတာက သူတို႕ လုပ္အားခ ထုတ္တဲ့ ေအာက္တိုဘာလမွာပါ။ လူတိုင္းလူတိုင္း အလုပ္အားေငြေတြ အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို ေလွ်ာ့ခ်ခံလိုက္ရတာပါပဲ။ နဂိုကထဲက အစိုးရက သတ္မွတ္ထားတဲ့ လုပ္အားခေငြ ….. ကို မရပဲ လုပ္ေနခဲ့ရတဲ့ အျပင္ ၊ အခု ထပ္ျပီးေတာ့ လုပ္အားခ ေလွ်ာ့ခ်ခံလိုက္ရေတာ့ ….
အဲဒီေန႕မွာတင္ အလုပ္သမားေတြဟာ ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႕ ဟုိတစ္စု၊ ဒီတစ္စုနဲ႔ ေပါက္ကြဲေနပါေလေရာ။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ သူတို႕ေတြ စုစည္းမိသြားတယ္။ အဲ.. ေအာက္တိုဘာ ၃ ရက္ေန႕မွာ သူတိို႕ေတြဟာ အလုပ္မဆင္းေတာ့ပဲ အလုပ္ရွင္ကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပပါေလေရာ။ စက္ရုံမွာ အလုပ္သမား ႏွစ္ေထာင္ႏွီးပါ အလုပ္လုပ္ေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာအလုပ္သမား တစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိေနတာ… အဲဒီ အလုပ္သမား တစ္ေထာင္ေက်ာ္နီးပါးလံုးက ဆႏၵျပၾကတာ…
ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက ဆႏၵျပရေကာင္းမလာဆိုျပီး ထိုင္းရဲေတြကို ေခၚလာၿပီး အလုပ္မဆင္းရင္ ဖမ္းခိုင္းမယ္..ျပန္ပို႕မယ္.. ဘာညာဆိုျပီး ျခိမ္းေျခာက္ၾကတာ.. ေၾကာက္ၾကတဲ့ အလုပ္သမား အနည္းစုကေတာ့ သူတို႕လာေခၚတဲ့ ကားနဲ႔ အလုပ္သြားဆင္းၾကတာေပါ့….
ဒီမွာတင္ ဘန္ေကာက္ေရာင္ျခည္ဦး အလုပ္သမားအဖြဲ႔ကို အလုပ္သမားေတြက ဖုန္းဆက္ျပီး အကူအညီ ေတာင္းၾကတယ္။ ဘန္ေကာက္ေရာင္ျခည္ဦး ဌာနခြဲက ကိုေအာင္ျမင့္သိန္းတို႕၊ tacdb က ထုိင္းေရွ႕ေန ႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ေရာက္လာၿပီး အလုပ္သမားေတြနဲ႕ အရင္ေဆြေႏြတိုင္ပင္ၿပီး …. အလုပ္သမားကာကြယ္ေရးရုံူ(စဝါဒီကန္) ကို သြားတိုင္ၾကပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အလုပ္သမားေတြထဲက ဦးေဆာင္ဆႏၵျပတဲ့ အလုပ္သမာ ေခါင္းေဆာင္ (၅) ေယာက္ကို အလုပ္ရုံးမန္ေနဂ်ာနဲ႕ အဲဒီအလုပ္ရုံးက ျမန္မာပြဲစား က ထိုင္းရဲေတြနဲ႕ လိုက္ဖမ္းခိုင္းလို လိုက္ပုန္းေနရပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ၅ ရက္ ေန႕က်ေတာ့ အလုပ္သမားကာကြယ္ေရးရုံးက လူၾကီးေတြ ၊ ထိုင္းေရွ႕ေနေတြက အလုပ္ရုံးကို ေရာက္လာပါေလေရာ။ ဒီမွာတင္ အလုပ္ရွင္ဘက္က လူေတြနဲ႕အလုပ္သမားေတြကို အလုပ္သမားကာကြယ္ေရးရုံူ(စဝါဒီကန္)က လူၾကီးေတြ၊ ထိုင္းေရွ႕ေနေတြ ေရွ႕မွာတင္ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။
ဆႏၵျပအလုပ္သမားမ်ားက၁။ လုပ္ခလစာ အျပည္အ၀ရရိွေရး၂။ေနထိုင္မေကာင္းလွ်င္ က်န္မာေရးခြင့္ အျပည္အ၀ရရိွေရး ။၃။ အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အလုပ္ခိုင္ေစလွ်င္ လုပ္အားခ နွစ္ဆရရိွေရး၊၄။အလုပ္သမားသစ္မ်ား အလုပ္၀င္လွ်င္ အလုပ္ရံုပဲြစားမွ တစ္ဆင့္ အခေျကးေငြ ေပးေဆာင္ျပီး မ၀င္ေရာက္ရေရး၅။အလုပ္သမားတိုက္တန္လ်ာတြင္ ေနထိုင္ေသာ အလုပ္သမားမ်ားအား အခန္းခ၊ ေရခ၊ မီးခ၊ သန္းရွင္းေရခ၊ တယ္လီဖုန္းခ၊ ubc ရုပ္သံလိုင္းခ မ်ားေလ်ာ္ခ်ေပးရန္ စသည္ အခ်က္ (၅) ခ်က္ကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတာ။
အလုပ္ရွင္ကေတာ ့ ပထမ အခ်က္ ၃ ခ်က္ကိုသာ လိုက္ေလွ်ာ္ႏိုင္မယ္လို ေျပာပါ ေလေရာ.. က်န္တဲ့ ႏွစ္ခ်က္ကိုေတာ့ ညိႈႏိႈင္းေပမယ့္ေပါ့။ အဲဒါနဲ႔တင္ အလုပ္သမားေတြ လည္း သူတို႕ေျပာတဲ့ကိုစကားကို သေဘာတူ လိုက္ၾကတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ ဘေဘာတူ ညီခ်က္ ကို လိုက္နာပါမယ့္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း အားလံုးေရွ႕မွာ လက္မွတ္ထိုးခဲ့တာ.. .
ဆႏၵျပၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း သူတို႕ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ေတာ့ လက္ပန္ေမာင္းခပ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာေပါ့.. ။ဟုတ္တယ္ေလ. . သူ႕တို႕ေပ်ာ္မွာေပါ့။ သူတို႕ မတိုင္ခင္တုန္က ဒီအလုပ္ရွင္ကိုပဲ ထိုင္းအလုပ္သမားေတြက ၇ ၾကိမ္းဆႏၵျပျပီး ေတာင္ဆိုဖူးခဲ့တာ… ဒါေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ သူတို႕အလွည္က်မွ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာ။
သူတို႕ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈက သိပ္မၾကာပါဘူး။ အလုပ္ရွင္ဘက္က မန္ေနဂ်ာနဲ႔ အသားထဲ က ေလာက္ထြက္တဲ့ ပြဲစားက ပုံစံျပလာပါေလေရာ..။ ဆႏၵျပပြဲမွာ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါဝင္ ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြ၊ သူတို႕ အျမင္မၾကည္ေတာ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြကို အိုတီီ (အိုဗာတိုင္) မေပးေတာ့တာေတြ ၊ အလုပ္သမားေတြက သူတို႕မကၽြမ္းက်င္တဲ့ ေနရာေတြ ကို ေျပာင္းေရႊ႕လုပ္ခိုင္းပါေလေရာ… သူတို႕ဘက္ပါလာတဲ့ အလုပ္သမားေတြကိုေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့.. အလုပ္သမားေတြကို အုပ္စု ႏွစ္စုခြဲလိုက္တဲ သေဘာပါ။
အလုပ္ရွင္ေတြဘက္က ဒီလိုလုပ္တာကို အလုပ္သမားေတြက ဘယ္လိုတံုျပန္ ရမွန္မသိေတာ့.. စိတ္ဓာတ္ေတြ က်ကုန္ပါေလေရာ..
အလုပ္သမာေတြက သူတို႕မကၽြမ္းက်င္တဲ့ ေနရာေတြ၊ အိုတီေတြ မရေတာ့ တျဖည္းျဖည္း နဲ႕ ထြက္ကုန္ပါေလေရာ.. အလုပ္သမားႏွစ္ရာနီးပါးေလာက္ပါပဲ။ ဒီထက္ မမ်ားပါဘူး၊
အမွန္ေတာ့ အလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ အလုပ္ရွင္ဘက္က ညစ္တာကို ေတာင့္ခံထားဖို႕ လိုပါတယ္။ ခုလို အေလာတၾကီး ထြက္ၾကတာမ်ဳိးက အလုပ္ရွင္ကို အရႈံးေပးရာ က်ပါတယ္။ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးတိုက္ပြဲဆိုတာ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပေနမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ အလုပ္ရုံတြင္မွာလည္း ေသြးေအး (စစ္ေအး) တိုက္ပြဲ ဆင္ရမွာပါ။ ကိုယ္ရဲ႕ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္သိမ္းထားရမွာ ျဖစ္သလို၊ အခြင့္အ ေရးေတြ ရွံးဆံုးခဲ့ရင္လည္ ဘယ္လို တိုက္ယူရမလည္းဆိုတာ သိထားဖို႕ လိုပါတယ္။
အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမားေတြဆိုတာ " ကၽြန္ ကိုင္မွီ၊ ကိုင္ ကၽြန္ မွီ "ပါ ။ တစ္ဖက္သက္ မွီေနတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး၊ ဘယ္တိုက္ပြဲမဆို ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ နည္းဗ်ဴဟာ အမ်ား ၾကီးရွိပါတယ္။
သူေကာင္းရင္ ကိုယ္ေကာင္းသလို၊ သူညစ္ရင္ ကိုယ္ညစ္လို ရတယ္ဆိုတာ ့ အလုပ္သမား ေတြသာ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္လို သိမယ္္္ဆိုရင္……………..
အယ္ကေဟာ

ဒူဘိုင္း က လူရိုင္း (၁)

ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္ျပီး “ ဒီေလာက္ အစစ အရာရာ တိုးတက္ ေခတ္မီေနတဲ့ ဒူဘိုင္းမွာ ဘယ္ေတာထဲက လူရိုင္းကမ်ား မ်က္စိလည္ျပီး ေရာက္လာပါလိမ့္ “ လို ့ေတြးျပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္တဲ့စာလို ့ အထင္မေစာၾကပါနဲ ့ဗ်ိဳ ့။ ဘယ္သူက ဒူဘိုင္းမွာ ဘယ္လို ကမ္းကုန္ေအာင္ရိုင္းေနလို ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေလး ျဖစ္လာရတယ္ဆိုတာ ဖတ္ၾကည့္ရင္ သိပါလိမ့္မယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာတစ္ခုကေတာ့ အဲဒီလူက ျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး သူ ရဲ့ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြရဲ့ဒါဏ္ ခံေနၾကရတာကလည္း ျမန္မာေတြျဖစ္ေနတာပါပဲ။

သူ ့နာမည္က ေဇာ္ေအာင္ခိုင္။ ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ဦးေဇာ္ လို႔ေခၚသတဲ့ဗ်။ သူက ကြန္ျပဴတာဆိုင္တစ္ခုမွာ လုပ္ျပီး သူ ့မိန္းမကေတာ့ စာရင္းကိုင္ အလုပ္လုပ္တယ္။ သူတို ့ဒူဘိုင္း ေရာက္ေနတာကလည္း ၾကာျပီဆိုေတာ့ ဒီမွာ လူရည္ ေတာ္ေတာ္လည္ေနၾကျပီ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ သူတို ့ က သူတို႔ရဲ႔ ေဆြမ်ိဳးအရင္းအခ်ာေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးမက်တက် နီးစပ္ရာ အသိုင္းအဝိုင္းက လူတန္းစားေပါင္းစံု ကို ဒူဘိုင္းက အလုပ္အကိုင္ပံုျပင္ေတြေျပာ အိမ္မက္ၾကီးၾကီးေတြ ေပးျပီး ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ရက္ရက္စက္စက္ ပါးပါးလွီးေနၾကတယ္ဗ်ိဳ ့။

လူတန္းစားေပါင္းစံုလို႔ ေျပာရတာကလည္း သူတို႔အလုပ္ရွာေပးမယ္ဆိုျပီး ေခၚခဲ့တဲ့သူေတြထဲမွာ စားပြဲထိုးကစလို႔ ဆရာဝန္အဆံုး ေခတ္ပညာတတ္သူေတြ၊ ပညာမတတ္သူေတြနဲ ့ ေတာသူ ေတာင္သားေတြပါ ပါေနလို႔ပါ။ “ေဆြမ်ိဳးေတြပဲေခၚတာပါ ေဆြမ်ိဳးေတြမို႔ ကူညီတာ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြသံုးလို႔ု ျမန္မာျပည္က အလုပ္လိုခ်င္တဲ့သူေတြကို စည္းရံုးေရး ဆင္းပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အလုပ္အဆင္သင့္ ဝင္ရမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က်င့္သံုးေနတဲ့ ေဖာ္ျမဴလာက်ေတာ့ Visit Visa လွမ္းပို႔တယ္။ Visit Visa အတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၂၀၀ ကေန ၁၅၀၀ ထိ ေတာင္းတယ္။ တကယ္ဆို Visit Visa ရဲ႔ ေပါက္ေဈးက ယူေအအီးေငြ ၁၃၀၀ ကေန ၁၈၀၀ ထက္မပိုပါဘူး။ ဒူဘိုင္းမွာ ဒီဗီဇာကို လူတိုင္းလည္း ဝယ္ခ်င္သလို ဝယ္လို႔ရပါေသးတယ္။ စလံုးမွာလို အဆက္အသြယ္ စပြန္စာဘာညာ မလိုပါဘူးခင္ဗ်။ အဲ…ျပီးေတာ့..အလုပ္လိုခ်င္တဲ့သူက ဗီဇာရတာနဲ႔ ေဒၚလာ ၈၀၀ ေလာက္ က်တဲ့ ကိုယ့္ေလယာဥ္လက္မွတ္ ကိုယ္ဝယ္ရပါတယ္။ ဒူဘိုင္းကို ေရာက္လာတာနဲ႔ ေနစားရိတ္ စားစရိတ္ အတြက္ ကိုယ့္အိတ္ထဲက ကိုယ္စိုက္ထုတ္ရပါတယ္။ အလုပ္ရွာဖို႔လည္း ေန႔စဥ္သတင္းစာဝယ္ရေသး ၊ ထီးျဖဴဖိနပ္ပါးတဲ့အထိ အလုပ္လိုက္ရွာရေသး ၊ အလုပ္ရွာေနရင္း ဗီဇာသက္တမ္းကုန္သြားရင္ ဗီဇာလဲဖို႔အတြက္ စေတးေရွာင္ရျပန္ပါေသး ေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ေငြကို လမ္းခင္းျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္ရွာေပမယ့္ အလုပ္မရပဲ ျပန္သြားရတဲ့သူေတြက ဒုန႔ဲေဒး ပါပဲ။ အလုပ္ရမယ္ဆိုလို ့လာရွာတယ္ အလုပ္မရပဲ သိန္း ၂၀ သိန္း ၃၀ ေလာက္ကုန္ျပီး အိမ္ျပန္ရတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ႔ ေဆြမ်ိဳးညာတိေတြရဲ႔ ဒုကၡ။ အလုပ္ရသူေတြရဲ႔ ဒုကၡကေရာ သိရၾကားရသမွ် ဘုရားတရသဗ်။ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ ဆိုအလုပ္ရွာဖို႔အတြက္ သိန္း ၄၀ ေက်ာ္ကုန္ေပမယ့္ ၾကိဳးစားပန္းစားရွာလို႔ရတဲ့ အလုပ္က ဆရာဝန္အလုပ္မဟုတ္ ရတဲ့လခကေရာ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အရင္းေက်ဖို႔ အတြက္ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ လုပ္ရမယ့္ လခမ်ိဳးတဲ့ဗ်ာ။ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ ဆရာဝန္ရတဲ့ လစာက စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္ရဲ႔လစာေလာက္ပါပဲ။ ဒါမ်ိဳးကို ေဆြမ်ိဳးညာတိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းလို႔ေခၚမလား…. အလုပ္မရလို႔ လက္ေလွ်ာ့လွည္႔ျပန္သြားတဲ့သူေတြ ရန္ကုန္မွာ တင္ေနတဲ့အေၾကြးေတြ ဘယ္လိုဆပ္ၾကမလဲ စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါဗ်ာ။ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတာက ဒီမွာ အလုပ္ရွာေနစဥ္ ၾကံဳေနရတဲ့ ဒုကၡ.. အရွင္ လတ္လတ္ ငရဲေရာက္သလို ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့့ ဒုကၡေတြကလည္း မၾကားဝံ႔မနာသာေတြ။အလုပ္လာရွာတဲ့ မိန္းကေလးေတြ သူ႔အိမ္မွာ ပိုက္ဆံေပးျပီးေနရတယ္ဗ်ာ။ ေပးစရာပိုက္ဆံျပတ္သြားတဲ့အခါ အဲဒီေက်းဇူးရွင္ရဲ့ ကူညီပံုက သူ႔ယာယီမိန္းမလုပ္မယ္၊ သူနဲ႔လာအိပ္မယ္ ဆိုရင္ အိမ္လခ ေပးစရာမလိုပါတဲ့။ အဲလိုမ်ိဳး အျဖစ္ေတြနဲ႔ ၾကံဳျပီး သူအႏိုင္က်င့္တာ ခံခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး တဲ့ဗ်ာ။ သူ႔မိန္းမဆိုတာကေရာ ဘာထူးေသးလဲ… ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြလို႔ အလုပ္ရျပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူကိုေတာင္ အိမ္ေဖာ္တာဝန္ပါ ယူေစခ်င္ေသးသဗ်။ အလုပ္နားရက္မွာ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးမလုပ္ရင္ မီးဖိုထဲမွာ မကူညီရင္ ေစာင္းကာေျမာင္းကာနဲ႔ မၾကည္ျဖဴျပန္ဘူးတဲ့ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ သူ႔ေယာက္်ားလုပ္သမွ် အျပံဳးမပ်က္ ၾကည္ျဖဴေနတဲ့ မိန္းမ… အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြကို ယုတ္မာအႏိုင္ယူေနတာကိုလဲ သေဘာထားၾကီးေပးေနတဲ့ မိန္းမ… ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့ ျမန္မာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ဘယ္လိုမွ မယံုၾကည္နိဳင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒါေတြကို လူေျပာသူေျပာေလာက္နဲ ့ ယံုခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီသတင္းေတြကို ၾကားေတာ့ လက္ေတြ႔က်က်သိခ်င္တာမို႔ အဲဒီျမန္မာေတြကို ဖုန္းဆက္ျပီး ကိုေဇာ္ေအာင္ခိုင္ ဆီမွာ အလုပ္လိုခ်င္လို႔ဗ်ာလို႔ ေမးေတာ့ ေဝးေဝးက ေရွာင္ပါဗ်ာ.. သတိေတာ့ထားဗ်ာ… မလုပ္ပါနဲ႔ ခင္ဗ်ား ဒုကၡေရာက္မယ္…ရွိသမွ်ကုန္မွာေသခ်ာတယ္ ...သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ အိမ္တိုင္ေတာင္ ခၽြတ္ေရာင္းရမယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ေယာက်ားေလးမို ့ မိန္းကေလးဆို ခုေလာက္ရိွ ဒူးနဲ ့မ်က္ရည္ သုတ္ေနရျပီ.... ဆိုတာေတြပဲ ျပန္ၾကားခဲ့ရလို ့သာ ယံုမိရတာပါ။ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ထပ္စံုစမ္းလို ့ သိခဲ့ရေပမယ့္ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႔ သိကၡာကိုေထာက္လို႔ နာမည္နဲ႔တကြ အလုပ္အကိုင္ေတြကိုေတာ ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမျပရက္လို ့ ေျပာမျပေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။

ျမန္မာေအးဂ်င့္ေတြ လည္တာ ပတ္တာ ဖ်ံက်တာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ပါးပါးလွီးေနတာ ေျပာရင္း ၾကံဳလို ့ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့တဲ့ ေရႊဂံုတိုင္က Grace ဆိုတဲ့ေအးဂ်င့္ အေၾကာင္း ဆက္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ အခုသူတို႔နဲ႔ဆက္သြယ္ျပီး အလုပ္ရလာတဲ့သူေတြ ေျပာျပလို႔ ကၽြန္ေတာ္သိရတာေတြကလည္း တစ္ခုမွမေကာင္းဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲ အဲဒီေအးဂ်င့္ကို ေရာက္ဖူးတာမို႔ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ေလးေတြနဲ႔ပါ တိုက္ဆိုင္ေနတာမို႔ အဲဒီေအးဂ်င့္ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ရဲရဲၾကီး ေျပာရဲပါတယ္။

လက္ရွိဒူဘိုင္းက တရုတ္စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႔ အဆိုအရ အဲဒီေအးဂ်င့္ကို သူတို႔ေပးရတဲ့ေငြက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ကေန ၁၂၀၀ အထိရွိတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ျပန္ရတဲ့လစာကေတာ့ ဒူဘိုင္းေငြ ၆၀၀-၇၀၀ ဆိုပဲ။အလုပ္ခ်ိန္က တေန႔ကို ၁၀ နာရီထက္မေလွ်ာ့ပဲ လုပ္ရေသးတယ္။ သူမ်ားေတြလိုလဲ တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ မနားရဘူး ။ ေန႔တဝက္စီပဲ နားရတယ္ တဲ့ဗ်။ သူတို႔ေပးခဲ့ရတဲ့ ပြဲစားခေငြအတြက္ ငါးလ ေျခာက္လလာက္အထိ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္တာေတာင္္ အရင္းမေၾကဘူး ။ တကယ္ေတာ့ ေအးဂ်င့္က မမက ဒူဘိုင္းေငြ ၇၀၀-၈၀၀ ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇၀၀-၈၀၀ ျဖစ္ေအာင္ကို လွည္႔ပတ္ျပီး ေျပာျပီး မလိမ့္တပတ္နဲ႔ ေငြညာေတာင္းတာဗ်။ ျမန္မာေတြကေတာ့ သိၾကတဲ့အတိုင္း အလုပ္အကိုင္ အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ရမယ့္လခနဲ႔ ကိုက္မကိုက္မစဥ္းစားပဲ ေအးဂ်င့္ေတာင္းသေလာက္ ၾကံဖန္ျပီး ပံုေပးလိုက္ၾကတာပါပဲ။ ကၽြန္တာ္ဒီကိုလာေတာ့ ေအးဂ်င့္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၀၀ ပဲေပးရတယ္ခင္ဗ်… ဒါကလဲ ဒင္းတို႔ကို သနားလြန္းလို႔ သဒၵါေၾကးေပးခဲ့တာပါ… အင္တာဗ်ဴးလာလုပ္တဲ့ အဖဲြ႕က ေအးဂ်င့္ကို တျပားမွ ေပးစရာမလိုဘူး လို႔ အတန္တန္တားတဲ့ၾကားကေန ကၽြန္ေတာ့္ ေအးဂ်င့္က ကလိမ္က်ျပီး ေတာင္းခဲ့ေသးတာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တူတူလာတဲ့ ကံဆိုးတဲ့ ေကာင္ေတြဆို ေဒၚလာ ၆၀၀ ေတာင္ေပးခဲ့ရေသးတယ္ဗ်ာ။ ေအးဂ်င့္ေတြ အဲေလာက္ေတာင္ဆိုးတာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ရတဲ့လခကလဲ ဒူဘိုင္းေငြ ၂၅၀၀ ဗ် ဒါေတာင္ ေဘာနပ္စ္ မပါေသးဘူးဗ်ာ။( အေမရိကန္တစ္ေဒၚလာကို ဒူဘိုင္းေငြ ၃.၆၅ ရွိပါတယ္။)

ေမးရျမန္းရမွာအားနာတဲ့ ဆင္ျခင္ဥာဏ္နည္းတဲ့ ျမန္မာေတြ အခုလို အလိမ္ခံေနရတာကို ေဘးကၾကည္႔ေနတဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေဒါသထြက္ရံုကလို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ အဲဒီေတာ့ ဒူဘိုင္းလာမယ့္သူေတြ သတိထားျပီးဆင္ျခင္ၾကပါဗ်ာ။မ်က္စိေတြ နားေတြ ဖြင့္ထားၾကပါ။ တရားဝင္ဖြင့္ထားတဲ့ ေအးဂ်င့္ တရားမဝင္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနတဲ့ ေအးဂ်င့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သံသယရွိရင္ နီးစပ္ရာကို ေမးျမန္းၾကေစခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေအးဂ်င့္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြက အလုပ္ရွင္ အလုပ္သမားႏွစ္ဘက္စလံုးဆီက ညာစားေနတဲ့လူေတြပါပဲ။သူတို ့ေဆာင္ပုဒ္ေတြကေတာ့ “ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ ျပီးေရာ” ရယ္ “ေမ်ာက္သားစားခ်င္ ေမ်ာက္မ်က္ႏွာ မၾကည့္နဲ ့” ရယ္ “ရသာရင္ ဘႏွဖူး သိုက္တူးမယ္ ” ဆိုတာေတြပဲ ျဖစ္မွာပါ။

ေအာ... ေမ့ေတာ့မလို ့...အစက ေျပာျပခဲ့တဲ့ ဒူဘိုင္းက လူရိုင္းရဲ့ ဖုန္းနံပတ္က (+၉၇၁၅၀၇၈၈၃၅၅၁) ပါ။ စိတ္ဝင္စားသူမ်ား လွမ္းဆဲ.(.အဲေလ..ေယာင္လို ့) လွမ္းျပီး အလုပ္ေတာင္းနိုင္ေၾကာင္း အခမဲ့ ေၾကာ္ျငာေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

ျမန္မာခ်င္းခ်င္း လုည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ...

ျမန္မာခ်င္းခ်င္း ရက္စက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ...

ျမန္မာခ်င္းခ်င္း ယုတ္မာျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ...

ျမန္မာခ်င္းခ်င္း လုပ္ရက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ...

ဒူဘိုင္း အေထာက္ေတာ္
(ျပန္လည္ေဝငွာေပးတဲ့ http://datacarrier.blogspot.com/ကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္)

ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္လုပ္သားမ်ား ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ လုပ္ရမည္

ေနာ္ႏိုရင္း ၉ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀ဝ၉ - ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ျမိဳ႕ရွိ အင္တာေနရွယ္နယ္စင္တာ မွာ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေတြက ႁမန္မာေရႊ႔ေႁပာင္း အလုပ္သမားေတြကို ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ လုပ္ေဆာင္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႕ ဒီေန႔ ေတြ႕ဆံုႃပီး ရွင္းႁပပါတယ္။

ထိုင္း အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕ေတြက ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ထိုင္းရဲနဲ႔ ပို႔ေဆာင္ေရးဌာန ေတြက တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔ ႁမန္မာအလုပ္သမား ၂၀ဝ ေလာက္က လတ္တေလာ လုပ္ေပးေနတဲ့ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္အေႂကာင္း ေဆြးေႏြးတာႁဖစ္ႃပီး အခၽက္ ၂ ခၽက္ကို အဓိကထား ေဆြးေႏြးပါတယ္။
ခၽင္းမိုင္ အလုပ္ရွာေဖြးေရးရုံး တာဝန္ရွိသူ က “အခုလက္ရွိ ကိုင္ေဆာင္ေနတဲ့ အလုပ္သမားကတ္ေတြဟာ လာမယ့္ ၂၀၁၀ ေဖေဖာ္ဝါရီ လကုန္အထိပဲ ေနထိုင္ခြင့္ရရွိမွာ ႁဖစ္တဲ့အတြက္ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပတ္စပို႔ မလုပ္ရင္ သက္တမ္းထပ္ မတိုးေပးဘူး။ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ လုပ္သူေတြက ထိုင္းတႏိုင္ငံလံုးကို သြားလာႏိုင္မွာႁဖစ္သလို ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္ အေရးေတြကို ရရွိမွာႁဖစ္တယ္” လို႕ ေႁပာပါတယ္။ ပတ္စပို႔ လုပ္ရာမွာ လုပ္ငန္းအဆင့္ဆင့္ သြားရတဲ့အတြက္ သံုးလအတြင္း လူၪီးေရ ၂ ေထာင္ေကၽာ္ပဲ လုပ္ေပးႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒီအစည္းအေဝးမွာ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့သူ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးေဖာင္ေဒးရွင္း က ကိုစိန္ေဌးက ပတ္စပို႔ လုပ္မယ့္သူေတြအတြက္ ထိုင္းအစိုးရက အခၽိန္တခု တိုးေပးတဲ့ အစီအစၪ္ရွိတယ္လို႔ ေႁပာပါတယ္။
“အဆင့္ေတြက ၁၃ ဆင့္၊ ၁၄ ဆင့္ေလာက္ ရွိပါတယ္။ လာမယ့္ ၂၀၁၀၊ ၂၈ အမီ အားလံုး လူသန္းဂဏန္းေလာက္ ရွိတဲ့လူေတြ လုပ္လို႔ မႃပီးႏိုင္ဘူးဆိုတာ သူတို႔ သိတယ္။ သူတို႔ ထပ္ႃပီးေတာ့ ခၽဲ႔မွာပဲ။ အခုအခၽိန္မွာ ပံုစံစာရြက္ေတြ ေဝလာႃပီ။ အလုပ္သမားေတြကို ပံုစံစာရြက္ေတြ ႁဖည့္ခိုင္းတယ္။ ႏိုင္ငံသား စိစစ္တဲ့လုပ္ငန္းစၪ္ကို သူတို႔လုပ္မွာ။ လုပ္မယ္ဆိုတဲ့လူကို သက္တမ္း တိုးေပးမယ္။ မလုပ္ဘူးဆိုတဲ့လူကို သက္တမ္း မတိုးေပးဘူး။ အလုပ္ရွာေဖြေရးဌာနက ေႁပာႃပီးႃပီ။”
အစည္းအေဝးကို တက္ေရာက္တဲ့ အလုပ္သမားေတြက သူတို႔အေနနဲ႔ ရလာမယ့္ ဒီအခြင့္အေရးကို အားလံုးက လိုလားႂကေပမယ့္ ႁမန္မာစစ္အစိုးရကို အယံုအႂကည္ မရွိဘူးလို႔ အလုပ္သမားတၪီးက ေႁပာပါတယ္။ “လုပ္ခၽင္တာက အလုပ္သမား အခြင့္အေရးအတြက္ ဆိုင္ကယ္စီးဖို႔၊ အလုပ္လုပ္တဲ့အခါ ပိုက္ဆံမရရင္ သြားတိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရးရွိတယ္။ အလုပ္သမားအားလံုး ေႂကာက္တာက ရြာမွာ အခြန္ေကာက္မွာ ေႂကာက္ေနတာ။ ” ထိုင္းအာဏာပိုင္ ရွင္းႁပေႁပာဆိုအႃပီးမွာ ပတ္စပို႔ လုပ္ခၽင္တဲ့သူ လက္ေထာင္ပါလို႔ ေမးတဲ့အခါ အလုပ္သမား ၄ ေယာက္ပဲ လက္ေထာင္ႁပႃပီး မလုပ္ခၽင္တဲ့သူ လက္ ေထာင္ပါလို႔ ေမးတဲ့အခါ အားလံုးနီးပါး လက္ေထာင္တာကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြ ကိုယ္ပိုင္ ေတာင္းဆိုခၽင္တယ္ဆိုရင္ လက္ေထာင္ပါလို႔ေႁပာတဲ့ အခါမွာေတာ့ အားလံုးက လက္ေတာင္တာေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ အစည္းအေဝးမွာ ႁမန္မာေရႊ႔ေႁပာင္းအလုပ္သမားေတြက ပတ္စပို႔ လုပ္ေရး မလုပ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို‹ သူတို႕လိုအပ္ခၽက္ကို ေရးသားလက္မွတ္ထိုးႃပီး ထိုင္းဝန္ႄကီးခၽဳပ္ဆီ ပို႔မယ္လို႔ ဆံုးႁဖတ္ခၽက္ ခၽခဲ့ပါတယ္။ ဒီအစီအစၪ္ကို မႂကာခင္ စတင္မယ္လို႕ အစည္းအေဝးကို ကမကထလုပ္ေပးတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ဖြံ႕ျဖိဳးေရးေဖာင္ေဒးရွင္းက ကိုစိန္ေဌးက ေႁပာပါတယ္။ “လာတဲ့ အလုပ္သမားေတြ မွာ ၂ ဖြဲ႔ ပါတယ္။ ဒဗလၽဴအက္ေအ နဲ႔ ဒဗလၽဴအက္နဲ႔ အဲ့ဒီအဖြဲ႔ ၂ ခုက ကမ္ပိန္းတခု လုပ္မွာေပါ့။ ပတ္စ္ပို႔ လုပ္မယ့္ကိစၥနဲ႔ သူတို႔ ေတာင္းဆိုခၽင္တဲ့ အခၽက္ေတြေပါ့။ အဲ့ဒါကို ညိွ႕ႏိႈင္းႃပီး လက္မွတ္ထိုးလႈပ္ရွားမႈ ကမ္ပိန္း လုပ္ႃပီး ဝန္ႄကီးခၽဳပ္ဆီ တင္မယ္လို႔ ဆံုးႁဖတ္လိုက္တယ္။ ဘာအခၽက္ေတြ ေတာင္းဆိုမယ္ ဆိုတာကို ေနာက္ပိုင္း အေသးစိတ္ႁပန္ႃပီး ေဆြးေႏြးမယ္ေပါ့။” ဒီေန႔ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေနာက္ထပ္ ေဆြးေႏြးႁဖစ္တာက ထိုင္းေရာက္ ေရႊ႔ေႁပာင္းအလုပ္သမားေတြ သြားလာေရး လြယ္ကူေအာင္ ထိုင္းအစိုးရက ဆိုင္ကယ္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ႁပဳလိုက္တဲ့ကိစၥ ႁဖစ္ပါတယ္။ ယာၪ္ေမာင္းလိုင္စင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေသးစိတ္ကို ေဆြးေႏြးေနဆဲႁဖစ္တယ္လို႕ တာဝန္ရွိသူေတြက ရွင္းႁပႃပီး လာမယ့္ တလႏွစ္လအတြင္းမွာ အဲဒီ စည္းကမ္းခၽက္ ထြက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေႁပာပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ႃပီး အလုပ္သမားအားလံုးက အာရဝမ္းသာႂကတယ္လို႔ အလုပ္သမားတၪီးက ေႁပာပါတယ္။ “အခု ဆိုင္ကယ္ေတြ ဝယ္လို႔ရႃပီ၊ ဆိုင္ကယ္လိုင္စင္က ထုတ္ေပးမယ္လို႔လည္း မေႁပာဘူး။ မထုတ္ေပးဘူးလည္း မေႁပာဘူး။ စည္းကမ္းခၽက္ ႁပင္ဆင္တုန္းပဲ ရွိေသးတယ္။ အလုပ္သမားအားလံုးက ဝမ္းသာတယ္။”

ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ယာယီ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲက်င္းပမည္

၈ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉ သူရိန္စိုး (DVB- သတင္း )- ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္ မွတ္လုပ္ျပဳေရးနဲပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲတရပ္ကို ထိုင္းႏိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕မွာ မနက္ျဖန္ လုပ္ဖို႔ ရွိပါတယ္၊

ဒီအစည္းအေ၀းေၾကာင့္ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္သမားေတြ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ လုပ္ကိုင္ရမယ္ဆိုတာေတြ သိရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ေပးမွာက နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြမွာျဖစ္ၿပီး ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက ထိုင္းႏိုင္ငံ အႏွံ႔အျပားမွာဆို ေတာ့ သြားေရးလာေရး စရိတ္စကေတြနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကို ေစာင့္ ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ခ်င္းမိုင္က International Center မွာ မနက္ျဖန္ မနက္ ၉ နာရီကေန ညေန ၃ နာရီအထိ ျပဳလုပ္မွာျဖစ္ပါတယ္၊ ေဆြးေႏြးပြဲကို လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ေဖာင္ ေဒးရွင္းလို႔ေခၚတဲ့ ထိုင္းအန္ဂ်ီအိုတခုက ကမကထလုပ္တာျဖစ္ၿပီး ေဆာက္လုပ္ေရး၊ အိမ္ေဖာ္နဲ႔ ေစ်းေရာင္းတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ ၂ ရာေလာက္ကို ဖိတ္ထား တယ္လို႔ သိရပါတယ္၊ လာေရာက္ ေဆြးေႏြးေဟာၾကားမယ့္သူေတြက ထိုင္းအန္ဂ်ီအိုေတြနဲ႔ ထိုင္း အစိုးရ ဌာနေတြျဖစ္တဲ့ ရဲနဲ႔ ပို႔ေဆာင္ေရးဌာနေတြက တာ၀န္ရွိသူေတြ လာေရာက္ ေဟာေျပာမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ထိုင္းအစိုးရ တာ၀န္ရွိသူေတြ ေျပာၾကားမယ့္ အေၾကာင္း အရာေတြကိုေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ဖြံ႑ၿဖိဳးေရးေဖာင္ေဒးရွင္းက မခ်ယ္ရီက အခုလို ရွင္းျပပါတယ္၊ “သူတုိ႔ေျပာမွာက Work Permit ရိွတဲ့ လူေတြ ေယာက္တုိင္း နယ္စပ္္မွာ မ ျဖစ္မေန ပတ္စ္ပို႔ ျပန္ၿပီးေတာ့ သြားလုပ္ရမယ္၊ ေနာက္ဆံုး သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မလုပ္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲဆိုတဲ့အခ်က္ အပါအ၀င္ အလုပ္သမားေတြက မရွင္းလင္းတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြရွိရင္ အစည္းအေ၀းမွာ တခါတည္း ေမးႏိုင္ပါ တယ္၊” အာဏာပိုင္ေတြက အခုလကုန္မွာ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္ မွတ္လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္သတ္မွတ္ထားတာေၾကာင့္ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္း မလုပ္မိလို႔ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ တရားမ၀င္ ျဖစ္ကုန္မွာကို စိုးရိမ္တယ္လို႔လဲ မခ်ယ္ရီက ေျပာပါတယ္၊ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္လလယ္က စတင္ထုတ္ေပး ေနတာျဖစ္ၿပီး အခုအခ်ိန္အထိ လက္မွတ္လုပ္သူ ၂ ေထာင္ခန္႔သာ ရွိတယ္လို႔ သိရ ပါတယ္၊၊

နုိင္ငံျခားသား လုပ္သား တသိန္းခြဲေက်ာ္ကို လုပ္ခြင့္ျပန္ေပး

ေက်ာ္ခ

စေနေန႔၊ ႏုိဝင္ဘာလ 07 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 11 နာရီ 19 မိနစ္

မဇၥ်ိမ (ခ်င္းမိုင္) ။ ။ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္သမား လက္မွတ္လုပ္ရန္ သတ္မွတ္ရက္ ေက်ာ္သြားသျဖင့္ လုပ္ခြင့္ မရလိုက္သည့္ ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမား ၁ သိန္းခြဲေက်ာ္အတြက္ လုပ္ခြင့္ျပန္ေပးေနၿပီ ျဖစ္သည္။

အလုပ္သမားလက္မွတ္လုပ္ရန္ ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္မွ စက္တင္ဘာလထိ အခ်ိန္ေပးထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ယခုလမွ စ၍ လာမည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁ ရက္ေန႔အထိ အခ်ိန္ထပ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။

စာရင္းသြင္းထားၿပီးမွ ရက္ေက်ာ္သြားသျဖင့္ က်န္ခဲ့သည့္ ျမန္မာ၊ လာအို၊ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံတို႔မွ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုင္းအလုပ္သမား ဝန္ႀကီးဌာနသတင္း အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ဓါတ္ပုံ႐ုိက္ရန္ က်န္ရွိသူ ၉၀၀၀ ဦး။ ေဆးစစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ က်န္းမာေရးအာမခံ မျပဳလုပ္ရေသးသူ ၁၅၂,၉၈၂ ဦး ရွိၿပီး စုစုေပါင္း ၁၆၁,၉၈၂ ဦးအား သက္မွတ္ရက္အတြင္း အၿပီး ျပဳလုပ္ေပးသြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖတ္ရႈရသည္။

ကုန္က်ေငြမွာ ယခင္ကဲ့သို႔ပင္ ဘတ္ ၃၈၀၀ ျဖစ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခြင့္ သက္တမ္းမွာလည္း ယခင္အတိုင္း လာမည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၈ ရက္ေန႔ပင္ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ယခုကဲ့သို႔ သက္တမ္း ထပ္တိုးလိုက္သည္ကို လက္မွတ္ မလုပ္ရေသးသည့္ အလုပ္သမား အမ်ားစုမွာမူ သိႏိုင္ဦးမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ ေရာင္ျခည္ဦး အလုပ္သမားမ်ား အဖြဲ႔ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉ ကိုမိုးေဆြက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာ ႏွစ္ဘက္ အစိုးရတို႔က ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ားကို ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ ထုတ္ေပးႏိုင္ရန္ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ေန႔မွစ၍ စီစဥ္ေနၾကၿပီး ထိုင္းနယ္စပ္ၿမိဳ႕မ်ားျဖစ္ေသာ ျမဝတီ၊ ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ တာခ်ိလိတ္တို႔တြင္ ႐ုံးခန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ထားသည္။

သို႔ေသာ္ ပထမအဆင့္ျဖစ္သည့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း စိစစ္ေရးအပိုင္း၌ပင္ ရပ္တံ့ေနၿပီး ယခုအထိ လူဦးေရ ၂၀၀၀ ေက်ာ္သာ ၿပီးစီးေသးေၾကာင္း သိရသည္။

(ကိုဝိုင္းတည္းျဖတ္သည္)

ေၾကးစားလူသတ္သမားရန္ေၾကာင့္ ျမန္မာ အလုပ္သမား ၃၀ ေက်ာ္ေျပးေနရ

2009-11-02( RFAသတင္း)
ထိုင္းႏုိင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က မန္က်ည္းျခံတခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ သား ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္ဟာ အလုပ္ရွင္က ငွားရမ္းထားတဲ့ ေၾကးစား လူသတ္သမားေတြရဲ႕ ရန္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးေနၾကရတယ္လို႕ သိရပါတယ္။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕နယ္နဲ႕ ေဖာ့ဖရာၿမိဳ႕နယ္အၾကား ပုသုေက်းရြာက မက်ည္းျခံမွာ ရာသီအလိုက္ သီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို အလုပ္ရွင္က လုပ္ခလစာ မေပးလိုတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အခုလို ျဖစ္ရတာလို႕ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားအေရး ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတဲ့ ကိုမိုးႀကိဳးက ေျပာပါတယ္။
ကိုမိုးႀကိဳး။ ။ “ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြကို တေန႕ကို လုပ္အားခ ဘတ္ ၈၀ ေပးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ခိုင္းတာ။ မူလ ကတိအတိုင္းပဲ တေန႕ လုပ္အားခ ဘတ္ ၈၀ မေပးပဲနဲ႕ ၇ ရက္လုပ္မွ ဘတ္ ၁၀၀ ပဲ ေပးတယ္။ အဲဒီၾကားထဲမွာမွ တရက္ပ်က္မယ္ဆိုရင္ လံုးဝ လုပ္အားခ မေပးဘူး။ အျပင္ကိုလည္း ေပးမထြက္ဘူး။ တကယ္လို႕ က်န္းမာေရး မေကာင္းလို႕ အလုပ္နားခ်င္ရင္လည္း ခြင့္မေပးပဲနဲ႕ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းတယ္။ ေသနတ္ေတြ ဘာေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ ဒီေအာက္တိုဘာလထဲမွာပဲ လုပ္အားခ မေပးပဲနဲ႕ ေၾကးစား လူသတ္သမား ငွားၿပီး သူတို႕ကို သတ္ခိုင္းတာ။”
ေၾကးစား လူသတ္သမားေတြက ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို သနားတဲ့အတြက္ မသတ္ပဲ အလုပ္ရွင္ေပးထားတဲ့ ေငြေၾကးကို ယူၿပီး ထြက္ေျပးသြားၾကတယ္လို႕ အလုပ္သမားေတြက ေျပာျပၾကပါတယ္။
အဲဒီအလုပ္သမားေတြဟာ ညတြင္းခ်င္းပဲ ေနာင္ခရိုေက်းရြာမွာ ရွိတဲ့ ကရင္လူငယ္အဖြဲ႕ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ Map Foundation ရဲ႕ အကူအညီနဲ႕ အဲဒီအလုပ္ရွင္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို မဲေဆာက္ရဲစခန္းမွာ တုိင္ၾကားထားတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ႏွစ္နာေၾကးရေရး ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ ရာနဲ႕ခ်ီၿပီး စက္ရုံမ်ားကို တရားစြဲ

ေအးႏိုင္(ဒီဗြီဘီ သတင္း)
၅ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၀၉ - ကရင္ျပည္နယ္ ျမဝတီ တဘက္ကမ္းကေန ထိုင္းဘက္ရွိ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က အထည္ခ်ဳပ္ စက္ရုံေတြ၊ သိုးေမြးစက္ရုံေတြက ရာနဲ႕ခ်ီတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ သူတို႕အေပၚ ေခၚးပုံျဖတ္ျပီး လုပ္ခမေပးတဲ့ အလုပ္ရွင္ေတြကို တရားစြဲဆို အမႈရင္ဆိုင္ေနၾကပါတယ္။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ စက္ရုံ ၁၂ ရုံက ျမန္မာအလုပ္သမား ၅၀၀ ခန္႕ဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလုပ္သမား ဝန္ၾကိီးဌာနက သတ္မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ခအတိုင္း အလုပ္ရွင္ေတြ မေပးတာေၾကာင့္ သူတို႕ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ စက္ရုံေတြကို တရားစြဲဆို အမႈရင္ဆိုင္ေနတာပါ။
ဒီအေၾကာင္းကို ျမန္မာ့အလုပ္္သမားအေရး ကူညီေနတဲ့ မက္စ္ေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ႕ မဲေဆာက္ဆိုင္ရာ အလုပ္သမား ကိစ မန္ေနဂ်ာ ကိုေအးက ေျပာပါတယ္။
" စြဲတဲ့ စက္ရုံ ၁၂ ရုံမွာ ဒီတရုံဆိုရင္ ၁၈၅ ေယာက္၊ ၁၂၃ ေယာက္၊ တရုံနဲ႕ တရုံ လူအေရအတြက္ မတူဘူး။ အားလံုး ၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ရွိတယ္။ ၅၀၀ ဆိုတာ ဒီႏွစ္ဟာကို တြက္ထားတာ။ ၂၀၀၁ က စျပီး ဒီႏွစ္အထိ အမႈေပါင္း ၁၃၈ မႈရွိတယ္။ လူဦးေရက ၂,၀၇၇ ေယာက္ရွိတယ္။ မိန္းကေလးက နဲနဲမ်ားတယ္ "
အရင္တုန္းကတည္းက အခုလို အလုပ္သမားေတြ နစ္နာခ်က္ရွိရင္ အလုပ္သမားဆက္ဆံေရးရုံးနဲ႕ တရားရုံးေတြမွာ တိုင္ၾကားခဲ့သလို တခ်ဳိ႕အမႈေတြမွာ တရားရုံးက နစ္နာေၾကးေပးဖို႕ ဆံုးျဖတ္ေပးခဲ့တာေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
တကယ္လက္ေတြ႕မွာ အလုပ္ရွင္ဘက္က အျပည့္အဝ အေကာင္အထည္ မေဖာ္တဲ့အခါ ထပ္မံ တရားရင္ဆိုင္တာေတြလည္း ရွိတယ္လို႕ ကိုေအးက ေျပာပါတယ္။
မဲေဆာက္မွာ မက္စ္ေဖာင္ေဒးရွင္းအျပင္ တျခားအလုပ္သမား အဖြဲ႕အစည္းေတြက အလုပ္သမားေတြကို ကူညီေပးေနပါတယ္။
မေန႕က ဟိုင္းအက္ သိုးေမြးစက္ရုံတခုက အလုပ္သမားေတြက အလုပ္ရွင္ ေတြကို နစ္နာေၾကး ရလိုတဲ့အမႈ တခုကို မဲေဆာက္တရားရုံးမွာ စစ္ေဆးခဲ့ပါေသးတယ္။
အဲဒီအမႈက စက္ရုံက အလုပ္သမားေတြကို လုပ္ခမေပးတဲ့ အတြက္ အလုပ္သမားေတြက အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးရုံးကို တိုင္တဲ့အခါ အစိုးရသတ္မွတ္တဲ့ အတိုင္ ေျခာက္လခြဲေလာက္ကို ေပးေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ စက္ရုံကို ရုတ္တရက္ ပိတ္လုိက္တဲ့ အတြက္ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ကုန္တာေၾကာင့္ နစ္နာေၾကးေတာင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါအျပင္ ဟိုးအရင္ ႏွစ္ေတြတုန္းက တရက္ကို ပ်မ္းမွ် ဘတ္ေငြ ၁၅၀ သတ္မွတ္တဲ့ ကာလမွာ ဘတ္ ၅၀ ပဲ ေပးတာေတြ အတြက္လည္း ျပန္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုတာလို႕ မေန႕က တရားရင္ဆိုင္ရာမွာ အလုပ္သမားေတြဘက္က ဦးေဆာင္သူတဦးက ေျပာပါတယ္။
” ဥပေဒအတိုင္း ေပးရမယ္လို႕ သူတို႕ ဥပေဒျပဌာန္းထားတယ္။ ဝပ္ပါမစ္ လုပ္ထားတဲ့ ကုမဏီ ဝန္ထမ္းဆိုရင္ သူတို႕ မေပးခဲ့တာေတြ၊ တကယ္ ပင္ပန္းထားတာေတြ၊ လုပ္အားခေတြ၊ အိုတီေၾကးေတြ၊ တနဂၤေႏြ လုပ္အားခေတြ အတြက္ တရာရုံးမွာ ျပန္ျပီးေတာ့ ေတာင္းဆိုထားတာ။ တရားရုံးေရွ႕ေနက ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္တု မ်က္ႏွာစုံညီ မစစ္ဘူး၊ တရားသူၾကီးက တေယာက္ တလွည့္စီ သိတဲ့ဘေဘာနဲ႕ ေမးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္ေရွ႕ေနေတြကေတာ့ ေနလိုရတယ္။”
သူတို႕ႏွစ္နာခ်က္ဟာထိုင္းဘတ္ေငြ ၁ သိန္း ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိေပမယ့္ ၃ ေသာင္းေပးရင္ ေက်နပ္တယ္လို႕ အလုပ္သမားေတြဘက္က တင္ျပခဲ့တာ ျဖစ္ျပီး ဒီအမႈကို လာမယ့္ ဒီဇင္ဘာ ၂၁ ရက္ေန႕ကို ရုံးျပန္ခ်ိန္းခဲ့ပါတယ္။
မက္စ္ေဖာင္ေဒးရွင္က သူတို႕ ရွိတဲ့ ေရွ႕ေနေတြနဲ႕ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး ရေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲဆိုတာ အလုပ္သမားေတြနဲ႕ ေဆြးေႏြး ပညာေပးပါတယ္။
စက္ရုံထဲမွာ သူေဌးက အလုပ္သမားေတြကို အျပစ္မရွိဘဲ ေမာင္းထုတ္တာ၊ ၾကိဳတင္ အေၾကာင္းမၾကားဘဲ စက္ရုံပိတ္ပစ္လိုက္တာမ်ဳိး ျဖစ္လာရင္ ဘီးအီး ၂၅၄၁ ျပဌာန္းခ်က္ပါ အတိုင္း ခံစားခြင့္ရေအာင္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ ေပးေနတာပါ။
ဒီလို ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ အလုပ္သမား ကာကြယ္ေရးရုံးကို တိုင္တာရွိသလို အလုပ္သမားတရားရုံးကို တုိင္တာလည္းရွိတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ အရပ္ရပ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၂ သန္းဝန္က်င္ဟာ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံကို နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ၿပိီး စိုက္ပ်ဳိးေရး၊ ေရလုပ္ငန္း၊ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ကိုင္ေနၾကပါတယ္။
ထိုင္းအစိုးရက အနိမ့္ဆိုး လုပ္အားခကို သတ္မွတ္ေပးထားေပမယ့္ သတ္မွတ္တဲ့အတိုင္း မရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြဟာ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာ သာမက တျခားေနရာမွာပါ ျဖစ္ေနတာလို႕ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ အဖြဲ႕ေတြရဲ႕ စရင္းေကာက္ယူခ်က္အရ သိရပါတယ္။

ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ မၾကာမီ ျပဳလုပ္ခြင့္ ရမည္

သတင္းႏွင့္ မီဒီယာကြန္ယက္။ ႏြယ္ေလး။
ႏုိ၀င္ဘာလ ၄ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုနွစ္။

ထိုင္းနိုင္ငံတြင္းရွိ ျမန္မာ၊ လာအိုႏွင့္ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံမ်ားမွေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ မ ၾကာမီ ျပဳလုပ္ခြင့္ ရရွိမည္ျဖစ္သည္။

ကုန္းလမ္းပို႕ေဆာင္ေရးမွ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ျပန္လည္ညွိနိႈင္းေနကာ အလုပ္သမား လက္မွတ္ျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္နာ မည္နွင့္ ယာဥ္၀ယ္ယူခြင့္၊ နာမည္လြဲေျပာင္းခြင့္ရရွိၿပီးေနာက္ ၂ လ အၾကာတြင္္ယခုလို ညႊန္ၾကားလာျခင္းျဖစ္ သည္။

ကုန္းလမ္းပို႕ေဆာင္ေရးမွ လိုအပ္သည့္ စာရြက္စာတမ္း အခ်က္အလက္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ထပ္မံညြန္ႀကားလာ မည္ဟု ခ်င္းမိုင္အေျခစိုက္ လူ႕အခြင့္အေရးနွင့္ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအစီ အစဥ္ (HRDF) မွ ကိုစိန္ေဌးက ယခုလို ေျပာသည္။

“တကယ္လို႕လုပ္ရမယ္ဆို ထိုင္းနဲ႕ တန္းတူကုန္က်ရမယ္။ ထိုင္းနဲ႕ အတူျဖစ္လိမ့္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ယာဥ္ေမာင္းသင္တန္း စာေမးပဲြေတာ့ေျဖရမယ္။”

ယခင္က ေရႊေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္မရွိသျဖင့္ ဒဏ္ေငြေပးေဆာင္ရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထိုင္းတာ၀န္ရွိသူမ်ားထံ ညွိနႈိင္းခဲ့ေသာ္လည္း အဆင္ေျပျခင္းမရွိခဲ့ေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလဆန္းပိုင္း တြင္ ထိုင္းကုန္းလမ္းပို႕ေဆာင္ေရး ဒု-ညြန္ႀကားေရးမႈးခ်ဳပ္နွင့္ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးရာမွ အဆင္ေျပလာသည္ဟု ကိုစိန္ေဌးက ေျပာသည္။

ကိုစိန္ေဌးက ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ရင္ဆိုင္ရသည့္ အခက္အခဲမ်ားကို ယခုလို ဆက္ေျပာသည္။

“ခ်င္းမိုင္ဘက္က အလုပ္သမားေတြဆို ဆိုင္ကယ္ေမာင္းတာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တအားျပႆနာ တက္ တယ္။ တစ္ခါမိ ၂၀၀၀ ခုဆိုုမဟာခ်ိိဳင္ဘက္လဲ အဲလိုျဖစ္ေနတယ္။ ထိုင္းတေယာက္ က်ရင္ လို္င္စင္ မ ရွိလည္း ဒဏ္ေငြက ၂၀၀ နဲ႕ဆိုၿပီးတယ္။ ျမန္မာဆို ဆိုင္ကယ္သိမ္း၊ လိုင္စင္မရွိလို႕ ဒဏ္ေငြ ၂၀၀၀ အ ျပင္ ဆိုင္ကယ္ပိုင္ရွင္ ကိုယ္တိုင္သြားထုတ္မွရတယ္။ ဒါေတာင္ ဒဏ္ေငြ ၁၀၀၀ ေလာက္ေပးရတယ္။”

ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ ျပဳလုပ္ခြင့္ တရား၀င္ရရွိခဲ့ပါက ေၾကျငာခ်က္မ်ားနွင့္ လူထုကို အသိေပး သြားမည္ျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္နာမည္ျဖင့္ တရား၀င္ယာဥ္၀ယ္ျခင္း၊ နာမည္လႊဲေျပာင္းျခင္းမ်ားကိုို စံျပအေနနွင့္ မဲေဆာက္၊ မဟာခ်ိဳင္၊ ခ်င္းမိုင္တြင္ ျပဳလုပ္လွ်က္ရွိသည္။

အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ထားဆဲ အဖမ္းခံရသူမ်ား၏ လက္မွတ္လုပ္ခေငြျပန္မရ၍ အလုပ္သမားမ်ားမေက်နပ္

သတင္းႏွင့္မီဒီယာကြန္ယက္။ ေဇာ္ႀကီး။
ေအာက္တုိဘာလ ၂၃ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္။

ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းရွိ ေရာ္ဘာစက္ရံုမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားသည္ အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ထားဆဲ အ ဖမ္းခံရၿပီး နယ္စပ္သုိ႔ ျပန္ပုိ႔ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ အလုပ္ရွင္က ၎တို႕ ျပဳလုပ္ထားသည့္ အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္္က်န္ ေငြအား ျပန္မေပးသည့္အတြက္ အလုပ္သမားမ်ား မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၾကသည္။

အဖမ္းခံရသူမ်ား၏ မိသားစု၀င္ေဆြမ်ဳိးမ်ားအား အလုပ္သမားလက္မွတ္လုပ္ခ ကုန္က်ေငြကုိ အလုပ္ရွင္မ ွျပန္ေပး မည္ဟု ေျပာထားေသာ္လည္း အလုပ္သမားအခ်ဳိ႕ကုိသာေပးၿပီး အမ်ားစုအား ျပန္မရေသးသျဖင့္ မိသားစု၀င္ မ်ားက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၾကသည္ဟု ယင္းစက္ရံုမွ အလုပ္သမား ကုိကုလားက ယခုလိုေျပာသည္။

“အေယာက္ ၂၀၀ ေက်ာ္အဖမ္းခံရတာကုိ လူ ၄၀ ေက်ာ္ေလာက္ပဲျပန္ေပးေသးတယ္။ က်န္တာ မေပး ေသးဘူးခင္ဗ်။ အကုန္လံုးရွိတယ္။ သူတုိ႔အမ်ဳိးေတြလည္းရွိတယ္။ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမေတြလည္းရွိ တယ္။ အဲတာလည္းသူတုိ႔မေပးေသးဘူး။”

ရေရာင္းခရုိင္၊ မက္ခါၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ Makarkhit (မကာခစ္) ရာဘာစက္ရံုပုိင္ရွင္ ႏွင့္ မန္ေနဂ်ာတို႕သည္ စက္ရံုု အလုပ္သမားမ်ားထံမွ အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ ျပဳလုပ္ေပးရန္ က်သင့္ေငြကုိ လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လက ေကာက္ ခံခဲ့သည္။

ထုိေငြမ်ားအား အလုပ္ရွင္မွ သက္ဆုိင္ရာသုိ႔ မေပးေခ်သျဖင့္ အဆုိပါစက္ရံုလုပ္သား ၂၂၀ အား လြန္ခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာလဆန္းပုိင္းက ၿမိဳ႕နယ္လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး(လ၀က)မွ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။

ထုိအလုပ္သမားမ်ားအား တရားမ၀င္၀င္ေရာက္မႈျဖင့္ ထုိင္းလူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာန (လ၀က)က ထုိင္းျမန္မာနယ္ စပ္ရွိ ျမ၀တီၿမိဳ႕သုိ႔ ယခုလဆန္းပုိင္းမွစတင္၍ အသုတ္လုိက္ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ယခုေနာက္ဆံုးအသုတ္အျဖစ္ လူ ၄၀ ေက်ာ္သာ က်န္ရွိသည္။

ထုိင္းလ၀ကမွ ျမ၀တီၿမိဳ႕ရွိ တုိးတက္ေသာကရင္ဗုဒၶဘာသာတပ္မေတာ္(DKBA)၊ တပ္ရင္း အမွတ္ ၉၉၉ ဂိတ္သုိ႔ လြဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္။

ထုိဂိတ္တြင္ အလုပ္သမားတစ္ဦးလွ်င္ ထုိင္းေငြ ၁၆၀၀ ဘတ္ျဖင့္ ေရြးယူမွသာ မိမိေဒသသုိ႔ ျပန္ခြင့္ရသည္ဟု ကုိ ကုလားက ဆက္ ေျပာသည္။

“နယ္စပ္ကုိျပန္ပုိ႔တဲ့အခါက်ေတာ့ ကုိးသံုးလံုးဂိတ္မွာျပန္ေရြးရတယ္ေလ။တစ္ေယာက္ကုိ ၁၆၀၀ နဲ႔ ျပန္ ေရြးရတယ္။ အဲဒါမွ ဗမာျပည္ကုိျပန္လုိ႔ရတယ္။ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ မေရြးလုိ႔ရွိရင္ ဗမာျပည္ကုိ မျပန္ရဘူး။”

နယ္စပ္သုိ႔ျပန္ပုိ႔ခံရသည့္ အလုပ္သမားမ်ားအား DKBA ကုိးသံုးလံုးဂိတ္တြင္ ပုိက္ဆံေပး၍ ျပန္ေရြးရသည္မွာ မွန္ ကန္ေၾကာင္း မဲေဆာက္ရွိ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ေရာင္ျခည္ဦအလုပ္သမားအဖဲြ႕မွ ကုိမုိး ေဆြ က ယခုလုိေျပာသည္။

“ဟုတ္ပါတယ္။ အဲတာ သတင္းမွန္ပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြဖမ္းခံထိၿပီး အကူအညီ လုိလုိ႔ က်ေနာ္ တုိ႔ဆီကုိလည္းေရာက္လာတဲ့သူေတြရွိတယ္ေလ။ က်ေနာ္တုိ႔သိသေလာက္ ကေတာ့ ကုိးသံုးလုံးဂိတ္ကုိ သြန္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘန္ေကာက္ကလာတဲ့သူဆုိရင္ အနည္းဆံုး ၁၅၀၀ ေလာက္ေပးရတယ္။”

အကယ္၍ ေငြေပးၿပီးမေရြးႏုိင္သူမ်ားအား DKBA တပ္အတြင္း အလုပ္ခုိင္းေစမႈခံရၿပီး အခ်ဳိ႕အား စစ္အစုိးရတပ္ တြင္း၀င္ေရာက္ရန္ ၿခိမ္းေျခာက္ကာ မရသည့္အဆံုး ျပန္လြတ္ ေပးသည္ဟု ကုိမုိးေဆြက ေျပာသည္။

အဆုိပါစက္ရံုမွ အလုပ္သမားမ်ားသည္ တရား၀င္အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္အား လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လကတည္းက ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း အလုပ္သမားလက္မွတ္ႏွင့္ ေဆးကုသခြင့္ လက္မွတ္မ်ား လက္၀ယ္ကုိင္ေဆာင္ခြင့္ မရွိ သည့္အတြက္ ထုိင္းအာဏာပုိင္တုိ႔၏ ဖမ္းဆီး ခံရမည္ကုိ စုိးရိမ္ေနၾကသည္။

ေရလုပ္သားအျဖစ္ ေရာင္းစားခံရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား လြတ္ေျမာက္

ႏြယ္ေလး။
ေအာက္တိုဘာ ၁၄ ရက္၊ ၂၀၀၉ ခုနွစ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ခြၽန္ဘူရီခရိုင္ ဆတ္ထဟစ္ပ္ ပင္လယ္ကမ္းေျခၿမိဳ႕တြင္ ငါးဖမ္းေရလုပ္ သားအျဖစ္ အေရာင္း စားခံရသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမား ၁၈ ဦးကို သက္ဆိုင္ရာ ထိုင္းအာဏာပိုင္အဖဲြ႕မ်ားႏွင့္ ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ားသမဂၢ တို႕ ပူးေပါင္းၿပီး ယမန္ေန႕က ကယ္တင္လိုက္သည္။

ေရာင္းစားခံရသူမ်ား၏ သတင္းေပးပို႕ခ်က္ျဖင့္ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ားသမဂၢမွ ကို ေအာင္သူရက ယခုလိုေျပာသည္။

“ေရလုပ္သားကိုသြားေတြ႕ရင္းနဲ႕ သူတို႕လည္း ေရာင္းစားခံရပါတယ္ဆိုၿပီး ခုလိုအေရအတြက္ ၁၈ဦး ျဖစ္ သြားတာ။ အကုန္လံုးက ျပန္ခ်င္ၾကတယ္ ဒီကေန လြတ္ခ်င္ၾကတယ္။ အသက္ အႀကီးဆံုးတေယာက္ပါ တယ္။ ၅၁ နွစ္ေလာက္ရွိတယ္။ သူက ျမန္မာျပည္မွာ အင္ဂ်င္နီယာဘဲြ႕နဲ႕ အစိုးရအမႈထမ္းလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ အသက္ အငယ္ဆံုးက ၁၅ႏွစ္ ၁၆ႏွစ္ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ပါတယ္။”

လူကုန္ကူးသည့္ ထုိင္းႏုိင္ငံသား ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတေယာက္ကို ထိုင္းအာဏာပုိင္မ်ားက ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းထားသည္ဟု ကိုေအာင္သူရက ေျပာသည္။

“ေလွထြက္တဲ့ေနရာမွာ ေရာင္းစားခံရဆံုးေနရာေပါ့ေနာ္။ တကယ့္ နာမည္ႀကီးတဲဲ့ေနရာေပါ့။ အဲလို ဖမ္း လိုက္တဲ့ထဲမွာ သူတို႕ကို တကယ္ေရာင္းစားတဲ့ ကိုယ့္ျမန္မာျပည္သား ပဲြစားလည္း ဖမ္းမိလိုက္တယ္။ သူတို႕ကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ပဲြစားေပါ့ေနာ္။ ဒီအမ်ဳိးသမီးက။ ဒီအမ်ဳိးသမီးက တကယ့္ကို အဲေဒသမွာ နည္း နည္းေပါက္ေရာက္တယ္ေပါ့ေနာ္။ အင္မတန္မွ ဆိုးသြမ္းတယ္လို႕ သူတို႕ေလွသား အားလံုးက ခံယူထား တာေပါ့။ သူကပဲ အုပ္စိုးထားတဲ့ဟာ။ က်ေနာ္တို႕ လူမ်ဳိးပါပဲ။”

ျမန္မာ အလုပ္သမား ၁၈ ဦးကို ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက ေစာင့္ေရွာက္ထားၿပီး ၎တို႕အား ေနရပ္သို႕ ပို႕ေဆာင္ေပး ရန္ စီစဥ္ေပးေနသည္။

ေရာင္းစားခံရသူမ်ားသည္ ပင္လယ္ငါးဖမ္းသေဘၤာေနာက္သို႕ လုိက္ရာတြင္ အခ်ဳိ႕ သူမ်ားမွာ သံုးႏွစ္တႀကိမ္ ကမ္း သို႕ ကမ္းေျခသို႕ ျပန္၀င္ၾကရၿပီး အခ်ဳိ႕မွာ ဆယ့္ငါးရက္ တႀကိမ္ ကမ္းကပ္ခြင့္ ရသည္။ ကမ္းကပ္ခြင့္ရေသာ္လည္း ၎တို႕သည္ ေရာင္းစားခံရသည့္ အတြက္ ျပင္ပသို႕ ထြက္လည္ ခြင့္မရွိဟု ကိုေအာင္သူရက ဆက္ေျပာသည္။

“သူတို႕လုပ္အားခကို အေၾကြးျပန္ဆပ္ရတယ္။ လစာေတြလဲ မေပးဘူး။ အလုပ္ကလဲ ၾကမ္းတမ္းတယ္။ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး။ အေနထိုင္ဆင္းရဲတယ္။ ကြၽန္သေဘာမ်ိဳး လုပ္ရတယ္။”

ထိုင္းနိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ခြ်န္ဘူရီခရိုင္ ဆတ္ထဟစ္ပ္ ပင္လယ္ကမ္းေျခၿမိဳ႕သည္ ျမန္မာျပည္ သားမ်ား ေရာင္းစား ခံရသည့္ ေနရာတြင္ အဆိုးရြားဆံုး ေနရာျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့သည့္လ အနည္း ငယ္တြင္လည္း ေရလုပ္သား ၄ ေယာက္ ကို ယင္းေနရာမွာပင္ ကယ္ထုတ္ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္ဟု ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ားသမဂၢက ေျပာသည္။

ၿပီးခဲ့သည္ ၂၀၀၅ ခုနွစ္တြင္္ ထိုင္းေလွေပၚရွိ ေရလုပ္သားမ်ားကို ကယ္ဆယ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ား အကူအ ညီႏွင့္ လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးတြင္ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ကေလးငယ္အျပင္ ငါးဖမ္းေလွလုပ္သားအတြက္ အမ်ဳိး သားမ်ားေရာင္းစားခံေနရျခင္းမ်ားကိုပါ ကူညီိႏိုင္ခဲ့သည္။

အယ္ဒီတာထံေပးစာ....

ကၽြန္ေတာ္ေလးစားစြာနဲ႔ စာေရးလိုက္ပါတယ္၊၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေရာင္ျခည္ဦး အလုပ္သမားေရရာ စာေစာင္ကို အျမဲေစာင့္ဖတ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ပါ၊၊ ေရာင္ျခည္ဦးအဖြဲ႕ေပၚမွာ အားကိုးယုံႀကည္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ့၊၊

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ သိလိုတာေလးေတြရွိလို ေမးပါရေစ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္သမားေတြကို ဗီဇာလုပ္ေပး ေန တယ္၊ ေလွ်ာက္လႊာေတြလည္း အလုပ္ရုံမွာ ျဖည့္ထားရတယ္၊ အဲဒါသြားလုပ္ရင္ ေကာင္းမေကာင္းေတာ့ မသိဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ ေလာ့ေလာ့ဆယ္ေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာ အလုပ္သမားလက္မွတ္(ဘတ္) လုပ္ေပးတုန္းက ဘတ္ ၁၅၀၀၀ ေက်ာ္ကို အတိုးနဲ႔ ေခ်းၿပီးေတာ့ မဲ့ေဆာက္ကေန ဘန္ေကာက္ကို တတ္လာတယ္၊ အခုလက္ရွိ အလုပ္ရုံမွာ အလုပ္ရဖို႕ ပြဲစားကို ဘတ္ ၃၀၀၀ ေပးၿပီး၀င္ရတယ္၊ အလုပ္သမားလက္မွတ္လုပ္တုန္းက ဘတ္ ၄၀၀၀ ေက်ာ္ကုန္တယ္၊ အခုတစ္ခါ ျမန္မာႏုိင္ငံျပန္ၿပီး ဗီဇာျပန္လုပ္ရင္ ဘတ္ ၈၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ကုန္အံုးမယ္၊ မလုပ္ရင္ မရဘူးတဲ႔၊ ဗီဇာသြားလုပ္ၿပီး ျပန္လာရင္လဲ အလုပ္သမာလက္မွတ္က ေရွ႕ႏွစ္ ၂ လပိုင္း သက္တမ္းကုန္လို ျပန္တိုးရမယ္ဆိုရင္ အနည္းဆံုး ၄၀၀၀ ကုန္အံုးမယ္၊တဲ့။ဒီမွာလည္း အလုပ္ရုံး ၀တ္စုံ၀ယ္ရတာနဲ႕ အခန္းက စေပါ့ တင္ထားနဲ႕ ၊ အလုပ္က မေကာင္းတာနဲ႕ ပိုက္ဆံမစုမိတဲ့ အျပင္ အတိုးေတာင္ မနည္းႀကီး ဆပ္ေနရတယ္၊ ရတဲ႕ လခေလးနဲ႕ လစဥ္ အခန္းက ေပးရတာနဲ႕ စားစရိတ္ေတြ အတိုးေပးရတာနဲ႕ ဘာမွကို မက်န္ေတာ့ဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာ စာ၀တ္ေနေရ ႀကပ္တည္းလို ဒီကို ေရာက္လာတယ္၊ အခုေတာ့ ကယ္ရီခ၊ ပြဲစားခ၊ အလုပ္သမား လက္မွတ္ခ၊ အတိုးဖို႕၊ ဗီဇာခ၊ အခန္းကနဲ႔ စားစရိတ္ခေငြေတြနဲ႕ ပတ္ခ်ာကိုေတာင္ မလည္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ၊
ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ၊ ဗီဇာမလုပ္ရင္ေကာ့ ရမလာ၊ လုပ္ရရင္ေကာ့ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲဆိုတာ တိတိက်က်ဘာမွမသိေသးပါဘူး၊ ေျပာျပေပးပါအံုးဗ်ာ၊

ေလးစားစြာျဖင့္
ဒုကၡ၊ ေသာကသမုဒၵယာထဲက
အလုပ္သမားေလး ကိုဇင္ေယာ္
ငါးေသတၱာစက္ရုံ၊ ဘန္ေဘာ္၊ ဘန္ေကာက္။။
(၂၀၀၉၊ စက္တင္ဘာလ ထုတ္ ေရာင္ျခည္ဦးအလုပ္သမားေရးရာဂ်ာနယ္ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)

မယ္ေတာ္ေဆးခန္း ေရွ႕ႏွစ္အတြက္ ရန္ပံုေငြ (၂) ဆတိုးလိုအပ္

ေမေက်ာ္ / ၃ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၉(ေခတ္ျပိဳင္)
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေစတနာ့၀န္ထမ္းဖြင့္လွစ္ထားသည့္ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းအတြက္ လာမည့္ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ အသုံးစရိတ္ကုန္က်ေငြ ယခုႏွစ္ထက္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ ပိုမိုလိုအပ္မည္ဟု ေဆးခန္းကို ဦးေဆာင္ဖြင့္လွစ္သူ ေရမြန္ မက္ေဆးေဆးဆုရွင္ ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္က ေျပာၾကားသည္။

ယခုနွစ္အတြက္ ေဆးခန္းအသုံးစရိတ္ကုန္က်ေငြမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၃) သိန္းခြဲခန႔္ ကုန္က်သျဖင့္ ေနာက္ႏွစ္အတြက္ ေဒၚလာ (၇) သိန္းခြဲခန္႔ လုိအပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုကဲ့သို႔ ရန္ပံုေငြ ထပ္တိုးလိုအပ္ရျခင္းမွာ ခန္႔မွန္းထားသည္ထက္ လူနာ ဦးေရတိုးလာျခင္း၊ ေဆးခန္းက တာ၀န္ယူဖြင့္လွစ္ထားေသာေက်ာင္းတြင္ ေရြႊ႕ေျပာင္းကေလးငယ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ပိုမ်ားလာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ေျပာသည္။

ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ ေထာက္ပံ့အလႈေငြမရရွိခဲ့လွ်င္ ကေလးမ်ားအတြက္ ရိကၡာႏွင့္ အေရးေပၚလူနာမ်ားအတြက္ အခက္အခဲမ်ား ႀကံဳေတြ႔ရဖြယ္ရွိသည္ဟုလည္း ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္က ေျပာသည္။

၎က “တကယ္လို႔ မရဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ရိကၡာပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပႆနာျဖစ္လာမယ္။ ေနာက္ ဆရာေတြအေနနဲ႔လည္း သူတို႔ ပံုမွန္ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြ မရလို႔ စာသင္ခ်ိန္ ေလွ်ာ့သြားတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာမယ္။ က်န္းမာေရးပိုင္းမွာကေတာ့ ေဆး၀ါးက ပံုမွန္လက္ရွိ ၀င္ေငြနဲ႔ ထိန္းထားႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ အေရးေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မဲေဆာက္ေဆး႐ံုကိုပို႔ဖို႔ ထားရမယ့္ ရန္ပံုေငြအတြက္ မထားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တကယ့္အေျခအေနမွာ မဲေဆာက္ေဆး႐ံု မပို႔ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္” ဟု ေျပာသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း ေရာက္ရွိေနသည့္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားထဲမွ လူနာ သိသိသာသာတိုးလာျခင္း မရွိေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္းမွ လာတက္ၾကသည့္ လူနာအေရတြက္က ပိုမ်ားလားၿပီး ႏွစ္စဥ္ လူနာဦးေရ ထက္၀က္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ လာေရာက္ၿပီး ေဆးကုသသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းေဆးခန္းစာရင္းအရ သိရသည္။

“တႏွစ္ကို လူနာ (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းတိုးတာ ပံုမွန္။ ေနာက္ အေရးေပၚလူနာေတြအတြက္ ရန္ပံုေငြရဲ႕ (၂၀) ရာခိုင္ႏႈန္းထားရတယ္။ ေရႊ႕ေျပာင္းကေလးေတြကိုလည္း ရိကၡာေျခာက္ေပါ့ေနာ္ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ပဲ အဲဒါေတြလည္း ပံုမွန္ျဖန္႔ျဖဴးေပးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရေသးတယ္” ဟု ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္က ေျပာသည္။

၁၉၈၉ ခု ေဖေဖာ္၀ါလတြင္ စတင္တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည့္ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းအေနျဖင့္ အခမဲ့ေဆး၀ါး ကုသေပးျခင္း လုပ္ငန္းအျပင္ ေရႊ႕ေျပာင္းကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ပညာေရးႏွင့္ ရိကၡာေထာက္ပံ့ေပးမႈ လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ေဆာင္ရြက္ေပးေနသည္။

မယ္ေတာ္ေဆးခန္း၏ စာရင္းဇယားအရ ၂၀၀၈ ခုအတြင္း စုစုေပါင္း လူနာ (၈၀,၀၀၀) ေက်ာ္ကို ေဆး၀ါးကုသ ေပးခဲ့ၿပီး ထိုအထဲမွ လူနာ (၈၀၀) ေက်ာ္ကို အေရးေပၚလူနာမ်ားအျဖစ္ မဲေဆာက္ေဆး႐ံုသို႔ လႊဲေျပာင္း၍ ကုသေပးခဲ႔ရေၾကာင္း သိရသည္။

လက္ရွိတြင္ ေရႊ႕ေျပာင္းကေလးငယ္ (၂,၀၀၀) ေက်ာ္ကို ေန႔စဥ္ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ပဲ စသည့္ ရိကၡာေျခာက္အျပင္ ေက်ာင္းသံုး ပစၥည္းမ်ား ေထာက္ပံ့ေပးေနၿပီး ေဆးခန္းႏွင့္ သင္တန္းေက်ာင္းမ်ားကို ၀န္ထမ္းအင္အား (၅၀၀) ေက်ာ္ျဖင့္ လည္ပတ္ေနသည္။

မယ္ေတာ္ေဆးခန္း တည္ေထာင္သူ ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္သည္ သူမ၏ ေစတနာ့၀န္ထမ္း လူမႈအက်ိဳးျပဳ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားအတြက္ ေရမြန္မက္ေဆးေဆးဆုအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာမွ ခ်ီးျမႇင့္ေသာ ဆုေပါင္း (၁) ဒါဇင္ေက်ာ္ ရရွိထားသူျဖစ္သည္။

အရုပ္ကေလးရဲ႕ ေမေမ

ကိုစ်ာန္

ညေနေမွာင္ရီပ်ဳိးခ်ိန္ ပုဇြန္ဆီေရာင္သန္းေနတဲ့ ေနလံုးႀကီးက လယ္ကြင္းျပင္စိမ္းစိမ္းေတြထဲကို တိုး၀င္ ေပ်ာက္ကြယ္ေတာ့ မည္။ ညေနတိုင္း ညေနတိုင္းမွာ လယ္တဲထဲက ေနၿပီး ေန၀င္တာကို ထိုင္ထိုင္ၿပီး ေငးရတာ လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလိုပင္။ ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေမြးရပ္ကို တမ္းတေနမိသည္။

ပုခက္ေပၚက အင့္ခနဲ႔ ကေလး ငိုသံၾကားေတာ့ အေတြးစမ်ား ျပတ္ေတာက္သြားခဲ့သည္။ ညေနပိုင္း ေဆာင္းရာသီဥတုက ေအးစျပဳလာၿပီ။ ကေလးကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႔ပိုက္ ႏို႔တိုက္ၿပီး ေဘးနားရွိ ဖ်င္ၾကမ္း ေစာင္တထည္ကိုပါ ေကာက္ျခံဳလိုက္ေလသည္။ အနီးအနားက လယ္တဲေတြစီက မီးေရာင္ေတြကို ျမင္ေနရၿပီ။ မေန႔ကလက္က်န္ ဖေယာင္းတိုင္ အတိုေလးကို ထြန္းညွိလိုက္သည္။ မိမိရင္ခြင္ထဲက အငမ္းမရ ႏို႔စို႕ေနတဲ့ သားေလးကို ၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲ ေအးျမသြားေလသည္။ တေန႔တာ ပင္ပန္းမႈေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားသလိုပင္။ သားေလးမွာ ႏို႔စို႔ရင္း လက္ေလးႏွစ္ဖက္ မိမိရင္ဘက္ကို ပုတ္ပုတ္ၿပီး ေဆာ့ကစားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေပသည္။

ညေနစာ… ဒီညအဖို႔ေတာ့ ကန္ဇြန္းရြက္ျပဳတ္ရည္ပဲ ေသာက္ၿပီးအိပ္ေတာ့မည္။ ဒီေန႔ေကာက္ရိတ္ခကို သူေဌးက မနက္ျဖန္မွ ေပါင္းရွင္းမည္ေျပာသျဖင့္ ညေနကတည္းက လယ္ကြင္းထဲမွာ ကန္ဇြန္းရြက္မ်ားကို ခူးခဲ့သည္။ သစ္ကိုင္းေခါက္ သံုးေလးေခ်ာင္းေကာက္ၿပီး ကန္ဇြန္းရြက္ျပဳတ္ထားရသည္။ ပိုပိုလိုလို ပိုက္ဆံဘတ္ ၂၀ ေလာက္ကို ေျခေဆာင့္ လက္ေဆာင့္ထားထားရမည္။ ဆန္ ၀ယ္မစားရဲေပ။

ကန္ဇြန္းရြက္ျပဳတ္ကို ငါးပိရည္ႏွင့္ တုိ႔စားလိုက္ေလသည္။ ဘာမွမစားရတာႏွင့္စာရင္ နည္းနည္းခံသာေလသည္။ ခေလးကို ေဘးနားတြင္ ခ်သိပ္လိုက္သည္။ မိမိလည္း အိပ္ေတာ့မည္ ဖ်င္ၾကမ္းေစာင္ေလးကို ေကာက္ဆဲြၿပီး သားအမိႏွစ္ေယာက္ျခံဳလိုက္ေလသည္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ေပ။ စဥ္းစားစရာေတြက ေခါင္းထဲ၀င္၀င္လာသည္။ လင္ေယာက်္ားကလဲ ကေလးေရွ႕ေရးအတြက္ စုမိေဆာင္းမိေအာင္ ဘန္ေကာက္တက္ အလုပ္လုပ္သည္မွာ ၂ လ ေလာက္ရွိေပမည္။ အဆက္အသြယ္ မရေသးေပ။ ဘန္ေကာက္ကို ေတာလမ္းက သြားမည္ေျပာသည္။ ဘန္ေကာက္ကို ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴ ေရာက္ရဲ႕လား၊ အလုပ္အကိုင္ေကာ အဆင္ေျပရဲ႕လားမသိ။ မိမိေယာက်္ားအတြက္လည္း ပူပန္ရေသးသည္။ ကေလးက ၉ လရွိၿပီ ႏို႔မျဖတ္ရဲေသးေပ။ ႏို႔ျဖတ္ရင္ ကေလးအတြက္ စားစရာမတက္ႏိုင္ေသးေပ။ ကေလးကို ထိန္းေက်ာင္းေပးမယ္သူ႔မရွိ လယ္ထဲမွာ ေကာက္စိုက္ရင္း ကေလးကို လြယ္ပိုးရင္းစိုက္ရသည္။ မိမိနဲ႔အတူ ေနပူခံရသည္။ ေန႔ခင္းေန႔လည္ လယ္တဲတြင္ ပုခတ္ႏွင့္သိပ္ရသည္။ အေတြးေပါင္းစံု၊ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္ေပ…။

ရုတ္တရက္ ကေလးရဲ႕ ထငိုသံေၾကာင့္အေတြးစေတြ ျပတ္ေတာက္သြားခဲ့သည္။ ႏို႔တိုက္ၿပီး ျပန္ေခ်ာ့သိပ္သည္ ျပန္မအိပ္။ ရင္ထဲမွာ ဒိန္းခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ ကေလး… ကေလးကိုယ္နဲ႔ အထိအေတြ႔…။ ခေလးအသားေတြ က်စ္က်စ္ပူေနသည္။ အခုမွ သတိထားမိသည္။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနမိသည္။ ေဆးပညာ ဗဟုသုတလည္း မရွိ။ ကေလး ကိုယ္ပူ သက္သာေအာင္ အႏွီးေလးကို ေျပးယူ၍ ေရဘက္တိုက္ေပးေနမိသည္။ ကေလးကလည္း သည္းသည္းလႈပ္ေအာင္ ငိုေၾကြးေနသည္။ ထိုင္းေဆးေတြလဲ မ၀ယ္တက္။ ထိုင္းစကားလည္း မတက္။ လက္ထဲမွာလည္း ပိုက္ဆံ ဘတ္ ၂၀ ပဲရွိသည္။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။ ေၾသာ္…. ျမန္မာျပည္ကတည္းက လိုရမယ္ရေဆာင္ထားတဲ့ တိုင္းရင္းေဆးေတာ့ရွိသည္။ ဆရာေမာင္ေဆးနီမႈန္႔… ကိုယ္ပူက်ေဆး၊ ရွိတာေလးနဲ႔ ကေလးကို တိုက္ၾကည့္မည္။ ကိုယ္ပူေတာ့ က်ေလာက္မည္ထင္သည္။ ကေလးအငိုရပ္သြားသည္။ ကိုယ္ပူလည္း နည္းနည္းက်သြားသည္။ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ေအးသြားသည္။ မိမိလည္း မိႈန္းခနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

* * * * *
မိမိလက္တဖက္ေအးစက္သည့္ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ ဖ်တ္ခနဲ႔ လန္႔ႏိုးလာသည္။ ကေလးကို ကိုင္ထားသည့္လက္တဖက္… ဖေယာင္းတို္င္တြင္ မီးညွိၿပီး ကေလးကို စိုးရိမ္ပူပန္စြာၾကည့္မိသည့္။ ကေလး… ကေလး… ႏႈတ္ခမ္းေတြ မ်က္ႏွာေတြျပာေနသည္။ အသားက ေအးစက္ေနသည္။ လုပ္ပါဦး… လုပ္ပါဦး သား… သား…။ ကေလးကို ေပြ႔ပိုက္ၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္း အျခားတဲဘက္ေတြကို အကူအညီရလိုရညား ေျပးလႊားမိသည္။ ကိုလွေမာင္တို႔ လယ္တဲဘက္ အေမာတေကာ ေျပးလာမိသည္။
အစ္ကိုလွေမာင္ က်မသားေလးကို ၾကည့္ပါဦး၊
ဘာျဖစ္လာတာလဲဟဲ မိခ်မ္းရဲ႕… ၊

က်မသားေလး တကိုယ္လံုးလဲ ေအးစက္လို႔ မ်က္ႏွာေတြ ႏႈတ္ခမ္းေတြလဲျပာလို႔ ဘာျဖစ္လဲမသိဘူး။ ကူညီပါဦး။ က်မလည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ သားေလး သား ထပါဦးသားရယ္…။ အေမ့ႏို႔စို႔ပါဦး…။ သားေလး ငိုေတာင္ မငိုေတာ့ဘူး။ သား… သား … ။

ျပစမ္းနင့္ကေလး ဘာျဖစ္လဲ…။ ဟင္…. နင့္ကေလးက အသက္မွ မရွိေတာ့ဘူး။
ရွင္… ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာ က်မကေလးက ခုနတုန္းကေတာင္ငိုေနေသးတယ္…။ အသက္ရွိပါေသးတယ္… သား … သား … ထပါဦးသားရယ္…။ အေမ့ႏို႔စို႔ပါအံုး…။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလသားရယ္။ သားေလးမေသပါဘူး…။ ေနာ္သား…ေနာ္။

စိတ္ေျဖပါ မိခ်မ္းရယ္…။
အစ္ကိုလွေမာင္ရယ္ က်မမွာလည္း ပိုက္ဆံမရွိဘူး အသုဘစရိတ္ေတာင္မရွိဘူး…။ ကေလးအတြက္လည္း ဆြမ္းေၾကြးေလးလဲလုပ္ခ်င္တယ္။
ကဲေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကေလးကို နင့္လယ္တဲေအာက္မွာပဲ ျမွဳပ္ထားခဲ့…။ မဲေဆာက္ကိုတက္ၿပီး နင့္ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိးေတြဆီက အသုဘစရိတ္နဲ႔ ရက္လည္ဆြမ္းဖိုးေလးရမွ ျပန္လာၿပီးေကာင္းမႈလုပ္ေပါ့ကြယ္။
* * * * *

ေတာင္ယာ စိုက္ခင္းေတြဘက္ကို တေရြ႕ေရြ႕ သြားေနသည့္ လိုင္းကားတစင္း….ဟိုင္းေ၀း လမ္းေပၚတြင္ အျပင္းေမာင္းႏွင္ေနသည္။ လိုင္းကားတဲ့တြင္ လူမ်ားမ်ားစား သိပ္မရွိ။ အားလံုးေပါင္းမွ ၅ ေယာက္ရွိသည္။ ထိုအထဲတြင္ အသက္သံုးဆယ္နီးပါးခန္႔ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္… လက္ထဲက ဘတ္ ၁၀၀၀ ေက်ာ္နီးပါးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုပ္ကိုင္ထားသည္။ သူမစိတ္ထဲမွာ သူမေနခဲ့သည့္ လယ္တဲကို ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနသည္။ မဲေဆာက္တြင္ ပန္းရံ၀င္လုပ္ၿပီး ရသည့္ေငြ စုခဲ့သည္။ မဲေဆာက္တြင္ တလနီးပါးခန္႔ၾကာသြားသည္။ ကားကလည္း ေႏွးလိုက္တာ…။ ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္ေနေပသည္။ ကေလးကို ေကာင္းေကာင္းသၿဂိဳၤလ္မည္။ တဲနားကလူေတြကို ေခၚမည္ ရက္လည္ဆြမ္းေၾကြးမည္။ ေနာက္ဘ၀တြင္ ယခုလို မၾကံဳရေလေအာင္၊ ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ေအာင္ ဆုေတာင္းမည္။ စိတ္ကူးေတြတသီတတန္းႀကီးနဲ႔ ပိုက္ဆံေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ထပ္စုပ္ကိုမိသည္။ ေရာက္ၿပီ…။

သူမ အံ့ၾသမွင္တက္ သြားခဲ့သည္။ ကားေပၚက ဆင္းဆင္းခ်င္း ထိုလယ္ကြင္းျပင္ေနရာကို အတန္ၾကာေအာင္ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သူမေနခဲ့သည့္ လယ္တဲ…။ ကိုလွေမာင္တို႔ လယ္တဲ…။ အခုေတာ့ ေျမေတြ ဖို႔ထားသည့္ ကြင္းျပင္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။

ကြင္းျပင္ႀကီး… ကြင္းျပင္ႀကီး
က်မ… က်မ… သားေလးေကာ။ လယ္တဲေကာ…။ သားေလး…. သား…..။ ရက္လည္ဆြမ္းေၾကြးမည့္ ပိုက္ဆံလိပ္ေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္စုတ္ၿပီး လယ္ကြင္းထဲတြင္ ေျပးလႊားေနသည္။ သူမ တေယာက္ထဲ ကြင္းျပင္ႀကီးထဲ လယ္တဲျဖစ္ႏိုင္မယ့္ေနရာေတြကို လက္ႏွင့္ ယက္ေနသည္။ ေန႔ဘက္လည္း ထိုလယ္ကြင္းထဲတြင္ သူမကိုေတြ႔မည္။ တခါတေလ ထိုင္ၿပီးသူမ ငိုေၾကြးေနသည္၊ ရယ္ေမာေနသည္။


* * * * *

မဲေဆာက္ အေ၀းေျပးကားဂိတ္မွာ ကေလးအရုပ္ကေလးခ်ီထားၿပီး အရုပ္ကို စကားတတြတ္တြတ္ေျပာေနသည့္ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္…။ ေနပူတာ မိုးရြာတာကို သူမ မသိေတာ့။
တခါတေလ ကေလးအရုပ္ကေလးကို ႏို႔ဘူးတိုက္သည္၊ ေခ်ာ့ေနသည့့္ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ကို ေတြ႔လိမ့္မည္။
တခါတေလ ငိုေၾကြးေနသည္။ တခါတေလ ရယ္ေနေပသည္။
ေလာကဓံ တရားက သူမေပၚသက္ေရာက္မႈ မရွိေတာ့သလိုမ်ဳိး…။ ဘ၀ရဲ႕လိႈင္းပတ္ခတ္ဒါဏ္ကို သူမၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္သြားေလၿပီလား….။

(ျမင္သမွ်ေလးေတြေရးထားတာပါ လိုတာပိုတာ အမွားပါတာရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ)

အသံ 'အ' သြားတဲ့ဆည္းလည္းကေလးေတြ

ကိုစ်ာန္

ထမင္းဖိုးေလး ေပးပါ။ ေသာက္လက္စ လဘက္ရည္တငံုက လည္ေခ်ာင္း၀တြင္ တစ္ဆို႔သြားသည္။ နံေဘးတြင္ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ ကေလးေလးကို ခါးထစ္ခြင္တြင္ တင္၍ အ၀တ္ႏွင့္ လြယ္ထားသည့္ ခေလးမေလး တေယာက္။ မဲေဆာက္ေစ်းတန္းထဲက လဘက္ရည္ဆိုင္တန္းေတြမွာ လိုက္လံေတာင္းရမ္းေနတာပါ။ နီေၾကာင္ေၾကာင္ ဆံပင္၊ အသားအရည္ မဲြေျခာက္ေျခာက္ ႏြမ္းညစ္ေနတဲ့ အ၀တ္အစားမ်ားက သူမရဲ႕ေနတဓူ၀ ျဖတ္သန္းမႈကို ေဖာ္ျပေနသလိုပင္။

မနက္ေစာေစာ ထၿပီး မဲေဆာက္ကို မိသားစုလိုက္ လာၾကတာ။ ညေနပိုင္းဆိုရင္ ျပန္တယ္။ ျမ၀တီမွာေနတယ္။ ငွားထားတာက တဲေလးပဲ၊ တဲငွားခက တလကို တေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေပးရတယ္။ အိမ္မွာက ေမာင္ႏွမခ်ည္းပဲ ၇ ေယာက္ရွိတယ္။ အခုတေယာက္က ၂ ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ ေျပာရင္း ခါးထစ္ခြင္တြင္ တင္၍ အ၀တ္ႏွင့္ လြယ္ထားသည့္ ကေလးေလးကို ပင့္တင္လိုက္သည္။ ကေလးက ဗိုက္ဆာလို႔လား မသိ။ သူမႏွင့္က်ေနာ္ စကားေျပာေနရင္းပင္ ခါးထစ္ခြင္ထဲရွိ ကေလးက ငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္လာသည္။ သူမက သူမခါးၾကားတြင္ထိုးထာေသာ ႏို႔ဗူးေလးကို ထုတ္၍ ေမာင္ေလး ကို တိုက္လိုက္သည္။ ႏို႔ဗူးအေဟာင္းေလးထဲတြင္ ႏို႔မရွိ...။ ကေလးေလးက ႏို႔ဗူးေလးထဲက ေရမ်ားကို အားရပါးရ စုပ္ေသာက္ေနသည္။

အရင္တုန္းက ျမ၀တီမွာ ေနတာမဟုတ္ဘူး။ စစ္ကိုင္းမွာေနတာ စစ္ကိုင္းကေနမွ ျမ၀တီကို မိသားစုလိုက္ဆင္းလာတာ သံုးႏွစ္ေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ စစ္ကိုင္းမွာပဲ ေပ်ာ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက အခုလို မေတာင္းစားရဘူး။ အေဖက လယ္လုပ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ လယ္လဲမရွိေတာ့ဘူး။ လယ္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ မသိဘူး။ ေနာက္ပိုင္း ျမ၀တီမွာ လယ္လုပ္ေသးတယ္ အဆင္မေျပဘူး။ အေဖက မဲေဆာက္ဘက္သြားၿပီး ပန္းရံလုပ္ေသးတယ္။ သမီးတို႔ မိသားစု တစုလံုးစားမေလာက္ဘူး။

တေန႔ကို ေန႔ခင္းပိုင္းဆိုရင္ ဘတ္ ၄၀၊ ၅၀ ေလာက္ရတယ္။ ညဘက္ ညေစ်းမွာ သြားေတာင္းရင္ ၁၅ ဘတ္ ၂၀ ေလာက္ရတယ္။ ထမင္းက တခါစားရင္ ၁၀ ဘတ္ကုန္တယ္ေလ။ ေစ်းထဲမွာပဲ ၀ယ္စားတယ္။ ဆိုင္ထဲမွာ စားလို႔မရဘူး အထုပ္ကေလးေတြပဲ ၀ယ္ၿပီး လမ္းေဘးမွာပဲစားတယ္။ ထမင္းတထုပ္ ၅ ဘတ္ ဟင္း ၅ ဘတ္ေလ။ ေရေသာက္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ အိမ္ေအာက္က ေရဘံုပိုင္မွာေသာက္တယ္။ တခါတေလ ေမာင္းထုတ္တဲ့သူေတြရွိတယ္။ စိတ္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္.....။

သမီးမဲေဆာက္မွာ အခုလိုလာ ေတာင္းတာ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ေလးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ အေဖရယ္၊ အေဖ့ မိန္းမရယ္၊ သမီးေမာင္ေလးရယ္၊ ေမာင္ေလးက အမႊာပူးေလး ေလ ေနာက္တေယာက္က အေဖ့ မိန္းမဆီမွာ။ အေဖ့မိန္းမလား ဟုတ္တယ္ မိေထြးေပါ့။ သမီးတို႔ေတာင္း ရသမွ် ပိုက္ဆံေတြ သူ႔ကို ေပးရတယ္ေလ။

သမီးေမာင္ေလး ဖ်ားေနတယ္။ အက္ကဲြစူးရွစြာ အဖ်ားလိႈက္ခတ္ၿပီး ထြက္လာတဲ့ သူမရဲ႕အသံက က်ေနာ့္နားထဲကို တိုးညွင္းစြာ တိုး၀င္လာခဲ့သည္။ ေမာင္ေလးက ၉ လပဲရွိေသးတယ္။ ေမာင္ေလးက ဘာျဖစ္တယ္ မသိဘူး အန္ပဲအန္ေနတာပဲ။ အခု ေက်ာင္းသား ေဆးခန္းမွာေလ။ သမီးမိေထြးက သြားေစာင့္ေနရတယ္။ အခုေမာင္ေလးက ဖ်ားေနေတာ့ ညဘက္ ညေစ်းမွာ သြားေတာင္းေနရတယ္။ ပိုက္ဆံပိုရေအာင္လို႔ပါ။

ေက်ာင္း....ေက်ာင္းလား.... ေက်ာင္းဆိုတဲ့စကားလံုး မေျပာခင္မွာ သူမႏႈတ္မွ တြန္႔ဆုတ္ ဆံြ႔အသြားခဲ့ သလိုပင္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာမွ ေျပာဖို႔စကားကို ျပန္ၿပီး ဆက္ေျပာေလသည္။ သံုးတန္းနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္လိုက္တာ။ စားဖို႔ မရွိလို႔ေလ။ သူမမ်က္၀န္းထဲမွာ မ်က္ရည္ အနည္းငယ္ စို႔လာသည္။ ၀မ္းနည္းရိပ္ေျပးသြားတဲ့ မ်က္၀န္းထဲမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနသလိုပင္။

သူမေဘးမွာ ရပ္ၿပီးနားေထာင္ေနတဲ့ သူမႏွင့္ အိမ္နီးနားခ်င္းေကာင္းေလးက ၀င္၍ သားဆိုရင္ ၁ တန္းေအာင္ၿပီးထြက္လိုက္တာ အိမ္က အေဖက အကူမပါရင္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူးေလ။ သားက အေကာင္နည္းနည္းႀကီးၿပီဆိုေတာ့ အေဖ့ကို ကူရတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ အေရွ႕ကတဲြၿပီးေခၚရတယ္။ မလွမ္းမကမ္းမွာရွိတဲ့ သူ႔ရဲ႕အေဖကို လက္ညွဳိးထိုးျပသည္။ မ်က္စိႏွစ္ဖက္က သည္းကဲြစြာမျမင္၊ ေျခေထာက္တဖက္ကမရွိ ခ်ဳိင္းေထာက္ႏွင့္ သူ႔အေဖ့ကိုေတြ႔ရသည္။ အဲဒီ ကေလးေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္က ၆ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမည္။ ေနာက္ သူ႔အေဖကို တဲြရင္ ထြက္သြားသည္။

သူမက ေက်ာင္း၀တ္စံုနဲ႔ ေက်ာင္းသြားေနတဲ့ ရြယ္တူကေလးေတြကို ျမင္ရင္ ေက်ာင္းတက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ အရင္ ေက်ာင္းတက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ျပန္သတိရမိတယ္။ ဒီဘက္မွာ ရွိတဲ့ေက်ာင္းေတြေတာ့ တက္ခ်င္တယ္။ ၀မ္းသာစြာ ေျပာၿပီး မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး...ဟု သူမဘာသာေျပာေနျပန္သည္။ သမီးေမာင္ေလးေတြလဲ ထိန္းေနရတယ္။ စားဖို႔လဲရွာရတယ္ေလ။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ အ၀တ္အစားလဲ မရွိဘူး။ သူမက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုန္ဆံုးေနတဲ့ စကားလံုးေတြကို ထပ္ကာထပ္ကာေျပာရင္း... အေ၀းကို လွမ္းၾကည့္ေနသလိုလို တခုခုကိုပဲ ေတြးေတာေနသလိုလို ရီေ၀ေငးေမာရင္း...။