ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတစ္ဦး ထိုင္းႏိုင္ငံ ဟတ္ယိုင္ေဒသတြင္ အသတ္ခံရ

Tue 16 Feb 2010, IMNA

ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ဟတ္ယိုင္ေဒသရွိ ရာဘာျခံတြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတစ္ဦး အသတ္ခံရသည္။ အသတ္ခံရသူမွာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္ရွိ မင္းဗညားျဖစ္ၿပီး၊ ထိုင္းလူရမ္းကားတို႔က ဟတ္ယိုင္ေဒသ အမ္ေဘနာထဝီ ေကာ္ေမာ္ရပ္ကြက္ ၁၅ တြင္ သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။
“၆ နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ဆိုင္ကယ္ႏွစ္စီး ဝင္လာတယ္၊ သူတို႔လူ ၄ ေယာက္နဲ႔ေပါ့၊ ဆိုင္ကယ္ကို တဲေရွ႕မွာ ရပ္ၿပီးေတာ့ တဲထဲဝင္လာတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်မနဲ႔ က်မေယာက်ာၤက ထမင္းခ်က္ေနတယ္၊ အသတ္ခံရတဲ့ ခေလးက ေရခ်ဳိးေနတယ္၊ သူတို႔ တဲထဲေရာက္လာေတာ့ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကိဳးနဲ႕ဝင္ခ်ည္တယ္၊ က်မမွာလည္း တစ္ႏွစ္အရြယ္ ခေလးတစ္ေယာက္ ရွိေနတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခေလးက တဲေပၚက ျပဳတ္က်သြားေတာ့ သူတို႔က က်မကို လႊတ္လိုက္တယ္၊ က်မကလည္း ခေလးကို ေကာက္ၿပီးေတာ့ ထြက္ေျပးတယ္” ဟု လြတ္ေျမာက္သြားသည့္ အမ်ိဳးသမီးက ေျပာသည္။

ထိုအမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ခေလး ထြက္ေျပးသြားၿပီး အနည္းငယ္ေဝးကြာသြားသည့္အခါ ထိုတဲသို႔ အလည္လာသည့္ ဆိုယ္ကယ္တစ္စီးႏွင့္ ေတြ႔သြားၿပီး အမ်ဳိးသမီးက ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လိုက္ပါသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရသည့္ အမ်ဳိးသားကလည္း ထြက္ေျပးသြားရာ တဲႏွင့္အနည္းငယ္ေဝးသြားရာမွ ေသနတ္သံၾကားလိုက္ရသည္။

“ေသနတ္သံၾကားေတာ့ ကိုယ့္တူေလး အပစ္ခံရတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားျပီ၊ သူတို႔လည္း ခေလးကို ပစ္ၿပီးေတာ့ ထြက္သြားတာပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ တဲကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခေလးက ေသေနၿပီ” ဟု အထက္ပါ အမ်ိဳးသမီးက ဆက္ေျပာသည္။

ထိုရာဘာျခံအနီးအနားတဝိုက္ရွိ လူမ်ားကလည္း ေသနတ္သံၾကားၿပီးေနာက္ ထိုတဲဆီသို႔ ေျပးလာၾကရာ ေသနတ္ဒဏ္ရာႏွင့္ ေသေနသည့္ခေလးကိုသာ ေတြ႔ခဲ့ရသည္ဟု ဆုိသည္။

ေသဆံုးသြားသည့္ခေလးသည္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားသူတို႔၏ တူအရင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခင္းျဖစ္ပြားၿပီး မၾကာမီတြင္ ထိုင္းရဲမ်ား ေရာက္လာၿပီး ခေလး၏အေလာင္းကို စစ္ေဆးရန္အတြက္ သယ္ယူသြားခဲ့သည္။

ထိုင္းရဲတို႔က “အဲဒီလူေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ မွတ္မိလား၊ မွတ္မိရင္ က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာျပပါ၊ ဒီအတိုင္းထားလို႔ မရဘူး၊ ဒီအမႈကို ေဖာ္ထုတ္ရမယ္” ဟု ကာယကံရွင္ကို ေျပာသြားခဲ့သည္။

“ယခုလိုအျဖစ္မ်ဳိးအတြက္ အရမ္းခံစားရတယ္၊ ထိုင္းမွာ အလုပ္လုပ္ရတာ မေကာင္းေတာ့ဘူး၊ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိးဟာ ခဏခဏၾကားရေပမယ့္ ကိုယ့္အနီးအနားမွာ မဟုတ္ေတာ့ သိပ္ေတာ့မခံစားရသလိုပဲ၊ အခုက ကိုယ့္အနားမွာ လာျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ အရမ္းလည္း ခံစားရတယ္၊ စိတ္လည္း မေကာင္းဘူး၊ ကိုယ့္မြန္လူငယ္ေတြ အခုလို ေသဆံုးရတာ နည္းတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္မြန္လူမ်ဳိးေတြ လာကိုမလာေစခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အခုလို မိဘနဲ႔ေဝးတဲ့ေနရာမွာ အသတ္ခံရတာ၊ ကိုယ္ထိရင္ ကိုယ္ခံပဲ၊ ဘယ္သူလည္း လုပ္မေပးႏိုင္ဘူး၊ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြ ခဏခဏပါပဲ” ဟု အခင္းျဖစ္ပြားရာ အနီးရွိ အလုပ္သမားတစ္ဦးက ေျပာသည္။

ထိုခေလးစ်ာပနအတြက္ ရာဘာျခံရွင္သူေဌးမွ ဘတ္ေငြတစ္ေသာင္း ေထာက္ပံ့ေပးၿပီး၊ ေသဆံုးသြားေသာ ခေလးမိဘအတြက္လည္း ဘတ္ေငြ ၃ ေသာင္းေပးခဲ့သည္ဟု ၄င္းက ဆက္ေျပာသည္။

ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးသုိ႔ စုေပါင္းခ်ီတက္

စိုးမိုုး/ ၁၆ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ဝ၁ဝ

ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားဆိုင္ရာ မူ၀ါဒမ်ား ေျဖေလွ်ာ့ေပးေရး အဆိုျပဳခ်က္စာကို ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ထံ ေပးပို႔ရန္အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား စုေပါင္းၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရိွ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးသို႔ ယေန႔ ခ်ီတက္ေတာင္းဆိုၾကသည္။အလုပ္သမားေရးရာအဖြဲ႔ႀကီး (၄) ခု ဦးေဆာင္ၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား အင္အား (၁၅၀) ခန္႔က ကုလသမဂၢ႐ံုးႏွင့္ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုးသို႔ ခ်ီတက္ကာ အဆိုျပဳလႊာကို တင္သြင္းၾကၿပီး ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား အင္အား (၅၀) ခန္႔က အဆိုျပဳလႊာကို ခ႐ိုင္၀န္႐ံုးသို႔ ခ်ီတက္တင္သြင္းခဲ့ၾကသည္။

“ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုး ကြန္ပလိန္း စင္တာက အရာရွိ (၃) ေယာက္ထြက္လာၿပီး စာလက္ခံတယ္။ ယူအန္ (ကုလသမဂၢ) ႐ံုးကလည္း စာကို လက္ခံတယ္” ဟု ကိုယ္တိုင္ လိုက္ပါခ်ီတက္ခဲ့သည့္ ဦးသက္ခိုင္က ေျပာၾကားသည္။
ယခုလကုန္တြင္ တရားမ၀င္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကို စိစစ္ၿပီး ေနရပ္ျပန္ပို႔မည့္ ထိုင္းအစိုးရ မူ၀ါဒကို ျပင္ဆင္ေပးရန္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေရးရာ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖြဲ႔အစည္း (၄) ခုက ဦးေဆာင္ကာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းခ်ီတက္ေတာင္းဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။
“အခုက စာကို လက္ခံလိုက္တယ္။ အစိုးရတရပ္အေနနဲ႔ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ခ်က္ခ်င္းႀကီး အေျဖေပးဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ ဘူးေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ ဒီလမကုန္ခင္အထိေစာင့္မွာပါ။ ဒီစာအေပၚ ထိုင္းအစိုးရ တု႔ံျပန္ခ်က္ကို” ဟု ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသားၫြန္႔ေပါင္းအစုိးရ (အန္စီဂ်ီယူဘီ) ဒုကၡသည္ႏွင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေရးရာ တာ၀န္ခံ ဦးသက္ခုိင္က ေျပာသည္။
ထိုင္းအစိုးရက ယခုလကုန္တြင္ ေနရပ္ျပန္ပို႔ရန္ စီစဥ္ထားသည့္ ျမန္မာ၊ ေလာ၊ ကေမာၻဒီးယား ႏိုင္ငံသား တရားမ၀င္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား (၂) သန္းခန္႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား (၁) သန္းခန္႔ ပါ၀င္သည္။
ထိုင္းအစိုးရက ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအား ႏွစ္ႏိုင္ငံသေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ တရား၀င္ လုပ္သားေစလႊတ္မႈ စနစ္တခု ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ (၈) ႀကိမ္ေျမာက္ ေဆြးေႏြးပြဲကို ယခုလ (၁၂) ရက္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား မူဝါဒ ျပင္ဆင္ရန္ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ထံ ေတာင္းဆို

Tuesday, 16 February 2010 18:05 ဘေစာတင္
 

ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမား အခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မူ၀ါဒမ်ားကုိ ျပင္ဆင္ေပးရန္ ထုိင္းႏိုင္ငံ အေျခစုိက္ NGO အဖြဲ႔မ်ားက ဦးေဆာင္၍ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုးသို႔ လည္းေကာင္း၊ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕တြင္ ခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ရုံးသို႔လည္းေကာင္း ယေန႔ သြားေရာက္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕တြင္ ျမန္မာ့ အေရးကို ေဆာင္ရြက္သည့္ အဖြဲ႔ အစည္းမ်ား၊ ထိုင္း အလုပ္သမား သမဂၢမ်ား၊ NGO မ်ားႏွင့္ အတူ ျမန္မာ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား ၂၀၀ နီးပါးခန္႔သည္ ယေန ့ေန႔လယ္က ယာယီ ပတ္စ္ပို႔ လုပ္ငန္းစဥ္မွ တင္းက်ပ္ေသာ မူ၀ါဒမ်ားကို ကန္႔ကြက္သည့္ စာတေစာင္ကို ထိုင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ရံုးသို ့ခ်ီတက္ ေပးပို႔ ခဲ့ၾကသည္။ အလားတူ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္လည္း Migrant Workers Federation ႏွင့္ Workers Solidarity Association အဖြဲ႔တို႔က ဦးေဆာင္၍ အလုပ္သမား ၅၀ ခန္႔က ပိုစတာမ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ သြားေရာက္ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။
ေတာင္းဆို ခ်က္ထဲတြင္ ထိုင္းအစိုးရ အေနျဖင့္ ယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္ရန္ ေလွ်ာက္ထားရမည့္ ေနာက္ဆံုး သတ္မွတ္ရက္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၈ ရက္မွ ထပ္မံ တိုးေပးေရး၊ ထုိ သတ္မွတ္ရက္ ေနာက္ပိုင္း အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ ဖမ္းဆီး ျပန္ပို႔ျခင္းမ်ား မျပဳေရး၊ ယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္ရာတြင္ ပြဲစား ကုမၸဏီမ်ား၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ မ်ားကို ၾကပ္မတ္ စိစစ္ေပးေရး စသည့္ အခ်က္မ်ားပါ၀င္သည္။  

ထိုင္းအစိုးရက လာမည့္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၈ ရက္ေန႔ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ယာယီပတ္စ္ပို ့ျပဳလုပ္ရန္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ေၾကာင္း စိစစ္သည့္ အစီအစဥ္သို ့ေလွ်ာက္ထားျခင္းမရွိလွ်င္ ထိုသူမ်ားအားလံုးကို ဖမ္းဆီးကာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို ့ျပန္ပို ့မည္ဟု ထုတ္ျပန္ထားသည္။

အဆိုပါ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္သည္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား အခြင့္အေရးကို ခ်ိဳးေဖာက္ရာေရာက္ေၾကာင္း ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၏ အက်ိဳးစီးပြားကို တဖက္တလမ္းက အေထာက္အကူျပဳေနသည့္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား မ်ားကိုလည္း မ်ားစြာ ၿခိမ္းေျခာက္ ေနသည္ဟု ယေန ့ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ထံသို ့ေပးပို ့ေသာစာတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ၾသဇာႀကီးမားေသာ အလုပ္သမား သမဂၢအဖြဲ ့ အစည္းမ်ားျဖစ္သည့္ The State Enterprise Workers Relations Confederation မွ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး Mr. Sawit Keawan၊ Thai Labour Solidarity Cmmittee မွ ဥကၠ႒ Ms. Wiliwan Saetia၊ Migrant Working Group မွ တာ၀န္ခံ Mr. Adisom Kedmongkol၊ Action Network for Migrant မွ တာ၀န္ခံ Mr. Bundit Panwiset တို႔က လက္မွတ္ေရးထိုးထားၾကသည္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ေရွးဦးစြာ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီးရံုး (UNHCR) သို႔ မိတၱဴ တေစာင္ကို ေပးပို ့ၿပီးေနာက္ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုးသို႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကုိ ခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရုံးမွ တာ၀န္ရွိသူတဦးက လက္ခံယူခဲ့ၿပီး အထက္ တာ၀န္ ရွိသူမ်ားထံ တင္ျပေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ခ်င္းမိုင္အေျခစိုက္ Migrant Workers Federation အဖြဲ႔မွ ကုိစိုင္းပီးက ယင္းေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကုိ ထုိင္း အစိုးရအေနျဖင့္ ဆံုးျဖတ္ ေပးလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္မူ နံနက္ ၁၀ နာရီခန္႔မွ စတင္ကာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုးေရွ႕တြင္ စုရံုးခဲ့ၾကေသာ္လည္း ေန႔လယ္ ၁ နာရီ ေက်ာ္ထိ စာထြက္ယူမည့္ အရာရွိကို ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့ၾကရသည္။ ထိုင္းအဖြဲ ့အစည္းမ်ားက ျပင္းထန္စြာ ဖိအားေပးေျပာဆိုမွသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုးမွ တာ၀န္ရွိသူတဦး ထြက္ယူခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။

ထုိင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား တရား၀င္ျဖစ္လာေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေရး၊ အလုပ္သမားသစ္မ်ား ေစလႊတ္ေရး ဆိုင္ရာ အစည္းအေ၀းကုိ ပုဂံၿမိဳ႕ရွိ ေရႊနန္းေတာ္ဟိုတယ္၌ ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာန ဒုတိယ ၀န္ႀကီး ဦးေမာင္ျမင့္ႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာနမွ ၀န္ႀကီး Mr. Phaitoon Kaeothong တို႔ တက္ေရာက္ ခဲ့ေၾကာင္း ယေန႔ထုတ္ စစ္အစိုးရ သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ယင္း အစည္းအေ၀းကုိ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔မွ စတင္၍ ၂ ရက္ၾကာ က်င္းပခဲ့ရာ ထိုင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမား မ်ားအား ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရး တရား၀င္ျဖစ္လာေစေရးႏွင့္ အလုပ္သမားအသစ္မ်ား ထိုင္းႏုိင္ငံ၌ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ခြင့္မ်ား ရရွိေရး ကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးခဲ့ေၾကာင္း သတင္းစာတြင္ ေရးသားထား သည္။ 

ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား တရားဝင္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ယာယီ ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ ၁ ေသာင္း ထုတ္ေပးေရး အစီအစဥ္ကုိ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အာဏာပုိင္မ်ားက လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလိုင္လဆန္းပုိင္းမွ စတင္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထုိ အစီအစဥ္ အတြက္ ႏိုင္ငံသား လက္မွတ္ စိစစ္သည့္ ဌာနမ်ားကို ထိုင္း - ျမန္မာ နယ္စပ္ၿမိဳ႕မ်ား ျဖစ္သည့္ ေကာ့ေသာင္း၊ ျမဝတီႏွင့္ တာခ်ီလိတ္ တုိ႔တြင္ ဖြင့္လွစ္ ထားသည္။

ျမန္မာဘက္မွ အာဏာပိုင္မ်ားက ေလွ်ာက္ထား သူ၏ ေနရပ္ေဒသသုိ႔ သြားေရာက္၍ ႏိုင္ငံံသား စိစစ္မႈအတြက္ စစ္ေဆးၿပီး သတ္မွတ္ ထားသည့္ အခ်က္ အလက္ ျပည့္စံုသူ မ်ားကိုသာ ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ထိုင္း ႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာေရႊ ့ေျပာင္း အလုပ္သမား ၂ သန္းခြဲခန္ ့ရွိသည္ဟု ခန္႔မွန္း ထားသည့္ အနက္မွ ၁ သန္း ၂ သိန္း ေက်ာ္ကသာ အလုပ္သမား လက္မွတ္ ျပဳလုပ္ထားရာ က်န္ ၁ သန္းေက်ာ္မွာ အလုပ္သမား လက္မွတ္ မရွိသူမ်ားျဖစ္သည္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသား ညြန္႔ေပါင္း အစိုးရအဖြဲ ့မွ အလုပ္သမား ေရးရာ တာ၀န္ခံ ကိုသက္ခိုင္က “ဒီလ ၂၈ ရက္ေန ့မွာမွ ယာယီပတ္စ္ပို႔ လုပ္ဖို ့ေဖာင္မတင္ထားရင္ အစု လိုက္ အၿပံဳလိုက္ ဖမ္းဆီးၿပီး နယ္စပ္ကို ျပန္ပို႔ေတာ့မယ္။ ဒါ့အျပင္ ယာယီပတ္စ္ပို႔ အစီအစဥ္ေတြထဲမွာ ပြဲစားေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈေၾကာင့္ လုိအပ္တာထက္ အဆမတန္ ကုန္က်တာေတြရွိလို႔ အလုပ္သမားေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္” ဟု ဆိုသည္။

ဆက္လက္၍ ၎က ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ထံ ေပးပို႔ေသာ စာထဲတြင္ ျမန္မာအစိုးရက ေလာ ႏွင့္ ကေမၻာဒီးယား အစိုးရမ်ားကဲ့သို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း လာေရာက္ကာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေၾကာင္း စိစစ္ခ်က္ကို လုပ္ေဆာင္ေပးမည္ဆိုပါက ပိုမို လြယ္ကူ ျမန္ဆန္ၿပီး လူအမ်ား လက္ခံႏိုင္မည့္ အေနအထား ရွိႏိုင္မည္ ဆုိသည့္ အခ်က္လည္း ပါဝင္ ေၾကာင္း၊ ထိုင္း အစိုးရက ေသခ်ာ စဥ္းစား လုပ္ကိုင္ေပးမည္ဆိုလွ်င္ ထိုင္း ႏိုင္ငံႏွင့္ ျမန္မာ အလုပ္ သမားမ်ား အတြက္ ပိုမို အက်ိဳးရွိ ေကာင္းမြန္မည့္ အစီအစဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္း တရားမဝင္ ေရာက္ရိွ ေနထုိင္ေနသည့္ ျပည္ပ အလုပ္သမား မ်ားအား မွတ္ပံုတင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခြင့္ ေပးသည့္ အစီအစဥ္ကုိ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ခ့ဲသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ အပါ၀င္၊ ေလာ၊ ကေမၻာဒီးယားႏုိင္ငံတို႔မွ တရား၀င္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ လက္မွတ္ ကုိင္ေဆာင္ ထားသူမ်ားကုိ ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္း ငါးဖမ္းလုပ္ငန္း၊ အစားေသာက္ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း၊ လယ္ယာ လုပ္ငန္း၊ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း၊ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းႏွင့္ အိမ္တြင္းမႈလုပ္ငန္းမ်ား၌ တရား၀င္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ရန္ ခြင့္ျပဳထားသည္။

ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္ သန္းထိုက္ဦး ပါဝင္ေရးသားသည္။

ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္း ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားကုိ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ထုတ္ေပးမည္

နန္းခမ္းကေယာက္ ၁၅ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၁၀

ျမန္မာနယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္း တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမား ၁ သန္းေက်ာ္ကုိ တရား ၀င္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးသြားမယ္လုိ႔ ျပည္တြင္း ၀စ္လီးအလဲဗင္းဂ်ာနယ္ကို ကုိးကားၿပီး ဒီကေန႔ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ ဆင္ဟြာသတင္းက ေဖာ္ျပပါတယ္၊
ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ပုိင္းကပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ေတာ္ ပုဂံၿမိဳ႕မွာ ထုိင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးအဖဲြ႕က ကုိယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ လက္ေထာက္ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးေမာင္ျမင့္ရဲ႕ ျမန္မာကုိယ္စားလွယ္အဖဲြ႕တုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကၿပီး အခုုလို ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရ  ၁ သန္းေက်ာ္ထဲက ျမန္မာအလုပ္သမား ၆ သိန္းစီကုိ ၂ သုတ္ခဲြၿပီး ထုတ္ေပးသြားမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပထမအသုတ္ကုိ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ထုတ္ ေပးမွာျဖစ္ၿပီး က်န္တသုတ္ကိုေတာ့ ၂၀၁၂ ခု ေဖေဖၚ၀ါရီလမွာ ထုတ္ေပးသြာမယ္လို႔ သတင္းက ဆုိပါတယ္၊ ထုိင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအတြက္ တရား၀င္ေနထုိင္ခြင့္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ၂ ႏွစ္သက္တမ္းရမယ့္ ဒီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရးအစီအစဥ္ ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္က စတင္တာျဖစ္ၿပီး။ အခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလအထိ ႏိုင္ငံကူးလက္ မွတ္လုပ္သူ စုစုေပါင္း ၃ ေသာင္းေက်ာ္သာရွိတယ္လို႔ ဆင္ဟြာသတင္းမွာ ေဖာ္ျပပါ တယ္။ အခုလုိ ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ လုံၿခဳံမႈကင္းၿပီး သြားလာအလုပ္လုပ္ကုိင္ႏိုင္ဖုိ႔ ႏိုင္ငံ ကူးလက္မွတ္ထုတ္ေပးတာေတာင္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက ဘာေၾကာင့္ လက္ မခံၾကတာလဲ ၊ ထုိင္းႏိုင္ငံရွိ ဘန္ေကာက္က ျမန္မာအလုပ္သမားတဦးကေတာ့ က်န္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က မိသားစုေတြအတြက္ လုံၿခံမႈမရွိတာေၾကာင့္လုိ႔ အခုလုိ ေျပာပါတယ္၊ ႃပတ္စ္ပုိ႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ သက္တမ္းတုိးခြင့္ရိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလူေတြကေတာ့ ပတ္စ္ပုိ႔မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ အမွန္အကန္ျဖစ္လုိ႔ရိွရင္လည္း ဗမာျပည္က ကုိယ့္အိမ္မွာ သြားၿပီးေတာ့ ေငြးညစ္စားမွာစုိးလုိ႔ ဒီၾကားထဲ ၂ ႏွစ္အ ေတာအတြင္း ကုိယ္အိမ္ျပန္လုိ႔ရိွရင္လည္း ကုိယ့္ကုိ ဒုကၡေပးမွာစုိးလုိ႔ အဲဒီလုိမ်ဳိးေပါ့။ အခုေတာင္မွ အဲဒီ ၁၂ ရက္ အပုိင္းမွာ ၾကားေနရတာက သူတုိ႔အိမ္မွာ သြားၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တယ္။ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးေတာ့ မင္းတုိ႔သမီးကုိ ငါတုိ႔ ဖမ္းထားၿပီးၿပီေပါ့။ ယုိးဒယားႏိုင္ငံမွာ ဖမ္းထားၿပီးေတာ့ ဗမာျပည္ပုိ႔ထားၿပီးၿပီလုိ႔ ေျပာထားတာေလ။ ႃႃအဲဒါကေနၿပီးေတာ့ သူ႕အေဖဆီကုိ ပုိက္ဆံ ၁၀ သိန္း သြားေတာင္းတယ္။ ေတာင္းေတာ့ သူ႕အေဖက ပုိက္ဆံေပးစရာမရိွေတာ့ သူ႕အေဖ မွတ္ပုံတင္ သိမ္းသြား တယ္။ ေနာက္မၾကာေသးခင္မွာပဲ သူ႕သမီးက သူ႕အေဖဆီဖုန္းဆက္ေတာ့မဟုတ္ဘူး အေဖ၊ က်မထုိင္းႏိုင္ငံမွာ ရိွေနပါတယ္။ သူတုိ႔ဟုိက ဖမ္းထားတာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ မဟုတ္တာနဲ႔ သူ႔အေဖလည္း ရပ္ကြက္ဥကၠ႒ကုိ ေခၚၿပီး ရဲစခန္း မွာ သြား+ပီးေတာ့ မွတ္ပုံတင္ ျပန္သြားေတာင္းခဲ့တယ္။ ေငြ ၁၀ သိန္းလည္း မေပးရ  ဘူး။ မွတ္ပုံတင္လည္း ျပန္ရခဲ့တယ္ေလ။႗႗ အလားတူ နယ္စပ္လမ္းကေန တရားမ၀င္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ ထုိင္း ႏိုင္ငံေတာင္ပုိင္းဘက္က ျမန္မာအလုပ္ သမားေတြကလည္း ဒီလုိ ေနအိမ္ေတြဆီ ေငြညစ္ၿခိမ္းေျခာက္မွာ စုိးရိမ္ၾကလုိ႔ မလုပ္လုိၾကဘူးလုိ႔ ဖူးခက္ေဒသမွာရွိတဲ့ အေျခခံ လူ႔အခြင့္အေရးပညာေပးေရးေကာ္မတီ ဒါ႐ုိက္တာ ဦးထူးခ်စ္ကလည္း အခုလုိ ေျပာ ပါတယ္။ ႃႃအလုပ္သမားအမ်ားစုက က်ေနာ္တုိ႔ထင္တယ္ မလုပ္ရဲၾကေသးဘူး၊ ဘာ ျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ျမန္မာအစုိးရရဲ႕ ဌာနဆုိင္ရာေတြမွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈက တအား အားနည္းတယ္၊ ေနာက္တခုက သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က သူတုိ႔ရဲ႕ စုိးရိမ္မႈေတြ တအားမ်ားတယ္။ သူတုိ႔ကုိတကယ္လုိ႔မ်ား ျပန္လြတ္လုိ႔ရိွရင္ သူတုိ႑ရဲ႕ အိမ္ၿခံေတြ အသိမ္းခံရမလား။ ပုိက္ဆံေတြ ေပးရမလားဆုိၿပီးေတာ့။ က်ေနာ္တုိ႔ဆီမွာေတာ့မလုပ္ တဲ့သူက အမ်ားစုလုိ ျဖစ္ေနတယ္။႗႗ မၾကာခင္မွာလည္း သက္တမ္းကုန္ေတာ့မယ့္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကုိ အလုပ္လုပ္ခြင့္ ပါမစ္သက္တမ္းတႏွစ္ ထပ္တုိးေပးမွာျဖစ္ၿပီး၊ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ေတြ မလုပ္ရင္ သက္တမ္း မတုိးေပးေတာ့ဘူးလို႔လည္း ထုိင္းဖက္က အက်ပ္ကုိင္ေနတယ္ လို႔သိရပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္ ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ လိပ္စာအတိအက် မလုိေပမယ့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မွာေတာ့ ေနရပ္လိပ္စာအျပည့္အစုံ ျဖည့္ဖုိ႔လုိအပ္ေနတာ ျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါ့ျပင္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးမယ့္ တာခ်ီလိတ္၊ ျမ၀တီ၊ ေကာ့ေသာင္၊ နယ္စပ္ဂိတ္ကို သြားဖုိ႔အတြက္ အလုပ္သမားေတြ အခက္အခဲျဖစ္ေနၿပီး၊ ထုိင္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၾကားပဲြစားေတြကလည္း တဦးကုိ ဘတ္တေသာင္းအထိ ေတာင္း ျပန္တယ္လုိ႔ ဘန္ေကာက္က အလုပ္သမားနဲ႔ ဦးထူးခ်စ္တုိ႔က ေျပာပါတယ္၊ ဒါဆုိရင္ ျမန္အလုပ္သမားေတြအတြက္ ေျပလည္ေရးအတြက္ ဘာေတြလုိ အပ္ေနလဲ ဦးထူးခ်စ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံသားမွတ္ပုံတင္ မရွိသူေတြ မွတ္ပုံတင္ထုတ္ေပးဖုိ႔၊ အလုပ္သမားေတြဖက္က ကာကြယ္ေပးေရး အာမခံခ်က္ေပးဖုိ႔၊ လာဘ္စားတဲ့ ေဒသ ခံအာဏာပုိင္ေတြကုိ စစ္အစုိးရက ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူေပးဖုိ႔ လုိတယ္လို႔ ေျပာသြားပါတယ္၊၊

အလုပ္သမမ်ား ဆႏၵျပပြဲႏွင့္ စစ္အစုိးရ၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ

.Monday, 15 February 2010 11:38 မမခင္
ဒီရက္ပုိင္းေတြမွာ ျမန္မာျပန္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လိႈင္သာယာစက္မႈဇုံက အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံ အလုပ္သမေလးေတြ လစာေငြတိုးျမႇင့္ရရွိေရး ဆႏၵျပပြဲ ဆင္ႏြဲေနၾကတာကို အားလုံးၾကားသိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္မ်ဳိးဟာ ျမန္မာျပည္က စက္႐ုံေတြမွာ ရရွိတဲ့ လစာေငြက သိပ္ကိုနဲပါးၾကတာမို႔ မၾကာခဏျဖစ္ေလျဖစ္ထ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတခါ ျဖစ္ရပ္ကေတာ့ လုပ္အားခလစာနဲပါးမႈအေပၚ မေက်နပ္မႈ ဆႏၵျပပြဲဟာ ယခင္ကျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဆႏၵျပမႈေတြထက္ ပိုမိုျပင္းထန္လာတဲ့အသြင္ကို ေဆာင္ေနပါတယ္။ ဆႏၵျပရာမွာ ပါဝင္တဲ့ အင္အားကလည္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိတာမို႔ အင္အားေတာင့္တင္းမႈကလည္း ယခင္ကျဖစ္ေလျဖစ္ထရွိခဲ့တဲ့ စက္႐ုံတြင္း ဆႏၵျပပြဲေတြထက္ ပိုပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ မၾကာမီက ေအာက္ေျခစစ္မႈထမ္းေတြနဲ႔ အစုိးရဝန္ထမ္းေတြကို လာစာေငြႏွစ္ေသာင္း ေဆာင္းေပးခဲ့တာနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္ေပၚလာတာလို႔ ဆိုႏိုင္ေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းအခ်က္တခုတည္းေၾကာင့္ ဆႏၵျပပြဲက ပိုျပင္းလာတာလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ မူလကပင္ အလုပ္သမားေတြမွာ ခါးသီးလွတဲ့ အေျခအေနေတြက ရွိေနခဲ့ၿပီး တစထက္တစ ပိုဆိုးရြားလာတာကို အေျခခံတယ္ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ 
.ျမန္မာစစ္အစုိးရလက္ေအာက္မွာရွိတဲ့ အစိုးရပိုင္စက္႐ုံေတြအပါအဝင္ ႏုိင္ငံျခားဖက္စပ္ စက္႐ုံေတြမွာေရာ ပုဂၢလိက စက္႐ုံေတြမွာပါ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးအတြက္ ရပ္တည္ေပးမဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢဆိုတာမ်ဳိး လုံးဝမရွိခဲ့တာမို႔ ျမန္မာစက္႐ုံအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝဟာ အလုပ္ရွင္က ခုိင္းေစသမွ်ကို ရသမွ်လုပ္အားခနဲ႔ ေက်နပ္ေနခဲ့ၾကရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ အေျခခံလုပ္အားခံ အလြန္နဲနဲအေပၚမွာ အိုတီေၾကးလို႔ အလုပ္သမားေတြေခၚဆိုတဲ့ အခ်ိန္ပိုအားခကိုသာ အားထားၿပီး စားဝတ္ေနေရးကို ေျဖရွင္းေနၾကရတာမို႔ သူတို႔ရဲ႕ဘဝဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ပိတ္ရက္မရွိ နံနက္မိုးလင္းက အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္အထိကို လုပ္ကိုင္ေနၾကရတာပါ။

ဥပမာအားျဖင့္ အစုိးရပိုင္စက္႐ုံတ႐ုံျဖစ္တဲ့ ေရႊေတာင္အထည္စက္႐ုံမွာ ဆိုရင္ စက္႐ုံမွဴးဗိုလ္မွဴးဆိုသူက အလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ လုပ္အားကို တလ ရက္ ၃၀မွာ ရက္ ၃၀ လုံး နားရက္မေပးဘဲ ည ၁၀ နာရီထိ အခ်ိန္ရွည္ဆင္းေစၿပီး အခ်ိန္ပိုလုပ္အားခကိုေတာ့ တေန႔လွ်င္ ၂၀၀ က်ပ္သာေပးခဲ့တယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ စက္႐ုံအလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ လုပ္အားနဲ႔ သူပိုင္ေျမယာေတြ ရွင္းလင္းေဖၚထုတ္ေပးရတာမ်ဳိး ေခါင္းပုံျဖတ္ ေစခုိင္းမႈေတြလည္း ရွိေနခဲတာပါ။ စက္႐ုံအမ်ားစုရဲ႕ စက္႐ုံမွဴးေတြဟာ စစ္တပ္ကလာတဲ့ စစ္ဗုိလ္ေတြျဖစ္လို႔ အလုပ္သမားေတြအဖို႔ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးေတာင္းဆိုႏုိင္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔။ မေက်နပ္ခ်က္ကို ျပန္ေျပာမိရင္ အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာ အလုပ္ျဖဳတ္ျခင္း၊ ေခ်ာက္တြန္းဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရတာမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္ေနထုိင္ၾကရတာပါ။

ဒီအေျခအေနဟာ ေရႊျပည္သာ၊ လိႈင္သာယာတို႔လို စက္မႈဇုံေတြမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခားဖက္စပ္စက္႐ုံေတြမွာ ပိုလို႔ေတာင္ဆိုးရြားေနပါေသးတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူအမ်ားစုက စစ္တပ္နဲ႔ လည္းေကာင္းတို႔နဲ႔ အလြမ္းသင့္သူအသုိင္းအဝန္းကလာၾကာတာမို႔ လစာေငြအေပၚ အလုပ္အားအေပၚ အလုပ္ခ်ိန္အေပၚ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ေခါင္းပုံျဖတ္ခံေနၾကရပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ဟာ နံနက္ ၇း၀၀ နာရီက ည ၁၁း၀၀ နာရီထိ ရွည္လ်ားေနတတ္ပါတယ္။ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ကို နာရီဝက္ဘဲ ခြင့္ျပဳပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္ရွည္လ်ားလြန္းေတာ့ ျမန္မာျပည္က စက္႐ုံအလုပ္သမားတေယာက္ဟာ မိုးလင္းလို႔ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးတာနဲ႔ အလုပ္ကိုသြား၊ အလုပ္က အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ယာဝင္၊ ဒီလိုနဲ႔ မိသားစုနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနထုိင္ခ်ိန္၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆုံခ်ိန္၊ စာေပဗဟုတုတေလ့လာခ်ိန္၊ တီဗီြ/ဗီဒီယုိၾကည့္ရႈေလ့လာခ်ိန္၊ ဘာသာတရားကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခ်ိန္ ဆိုတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ သာမန္ဘဝတခုမွာ ရရွိသင့္ခ်ိန္ေတြေတာင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနၾကပါၿပီ။

အလုပ္ခြင္မွာလည္း အလုပ္သမားႀကီးၾကပ္သူေတြက ဟိုဟုိဒီဒီေခါင္းလွည့္ၾကည့္တာကိုေတာင္ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္စာရင္းသြင္းၿပီး လစာျဖတ္ေတာက္တာမ်ဳိးလုပ္ခ်င္ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သိုးေမြးထုိးစက္႐ုံလို စက္႐ုံမ်ဳိးမွာဆိုရင္ သိုးေမြးထုိးအပ္ကေလး ခ်ည္ေပါက္ထဲဝင္ မဝင္ကို ေန႔စဥ္အခ်ိန္ျပည့္ၾကည့္႐ႈေနရတဲ့ အျဖစ္မွာ မ်က္လုံးေတြကိုက္ခဲေနလို႔ မ်က္စိဆရာဝန္ျပဖုိ႔ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ၾကပါဘူး။ ျပစရာေငြလည္း မရွိၾကပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြလည္း လုံလုံေလာက္ေလာက္ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ရွိသင့္ပါတယ္။ စက္႐ုံေတြမွာ ေဆးေပးခန္းဆိုတဲ့ မည္ကာ မတၱ ေဆးေပးဌာနေတြရွိေနတတ္ေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ေခါင္းကိုက္လို႔ ကိုယ္လက္ကိုက္ခဲလို႔ ပါရာစီတေမာတလုံးေသာက္ခ်င္တာမ်ဳိး လြယ္ကူစြာမရႏုိင္သလို အလုပ္ခြင္အတြင္း သာမန္ထိခိုက္ပြန္းပဲမႈမ်ဳိးအတြက္ တင္ခ်ာအုိင္အိုဒင္းနဲ႔ (၃၀ိ) တန္ပတ္တီးတလိပ္ရရွိဖို႔ေတာင္ အလြန္ခက္ခဲၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ မီးဖြားခြင့္ဆိုတာမ်ဳိး သီးသန္႔ခံစားခြင့္ ရရွိသင့္ေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးအလုပ္သမားအမ်ားစုက လခစားအၿမဲတမ္းဝန္ထမ္းမဟုတ္ဘဲ ေန႔စားအလုပ္သမားမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္လို႔ အလုပ္မဆင္းရင္ လုပ္အားခံမရဘဲ ဘဝေတြပါ။
`
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ လစဥ္ရရွိၾကတဲ့ လုပ္အားခဟာ စားဝတ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးေတြနဲ႔ လုံးဝမလုံေလာက္ၾကလို႔ အလုပ္သမားအားလုံးလိုလုိဟာ ေႂကြးပင္လယ္ထဲေမ်ာေနၾကသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အကယ္၍ အလုပ္သမားတေယာက္က ေၾကြးကင္းသူဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က စက္႐ုံအလုပ္သမားစစ္ရဲ႕လားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ရေလာက္ေအာင္ လကုန္ရက္ဟာ ေငြစာရင္႐ုံးေပၚက လစာရင္း၊ စက္႐ုံဝင္းထဲမွာ ေၾကြးရွင္နဲ႔ စာရင္းရွင္းဆိုတဲ့ (ရွင္းၿပီးျခင္း ရွင္းေန႔)လို႔ေတာင္ ေျပာရလိုျဖစ္ေနတာၾကာပါၿပီ။ စစ္အစုိးရက ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝၿပီးသား လုပ္ငန္းရွင္၊ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္သူေတြကို ၁ % အတိုးႏႈန္းေလာက္နဲ႔ သိန္းေပါင္းေထာင္ေသာင္းခ်ီေခ်းငွားေပးေပမဲ့ မ်ားစြာေသာ ေအာက္ေျခက အလုပ္သမားေတြအတြက္ လုံေလာက္မွ်တတဲ့ ေခ်းေငြစနစ္မ်ဳိးမရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သာေရးနာေရးကိစၥေတြ မလြဲမေရွာင္သာ ႀကံဳလာတဲ့အခါ အလုပ္သမားေတြ ေခ်းငွားသုံးစြဲရတဲ့ အတုိးႏႈန္းထားဟာ ၁၀ % မွာ ၅၀ % ထိေတာင္ရွိေနပါတယ္။ ေရႊျပည္သာ၊ လိႈင္သာယာဝန္းက်င္က စက္႐ုံအလုပ္သမားေတြရဲ႕ မိသားစုေတြေနထုိင္တဲ့ ရပ္ကြက္ေတြကို သြားေရာက္ေလ့လာၾကည့္ရင္ ေၾကြးရွင္နဲ႔ နပန္းလုံးေနရတဲ့ ၿငီးတြားသံေတြကို ၾကားသိရမွာပါ။ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိတဲ့ မိဘကို လုပ္ေၾကြးေမြးျမဴေနသူ အလုပ္သမေလးတခ်ဳိ႕ဆိုရင္ လကုန္လို႔ ေၾကြးရွင္နဲ႔ စရင္းရွင္းရရင္ ရွင္းစရာေငြမက်န္ မရွိေတာ့လို႔ (သတ္သာေသလုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္) ဆိုတဲ့ အသံမ်ဳိးကိုေတာင္ ၾကားရႏုိင္ပါတယ္။ ဘဝဝမ္းစာအခက္အခဲမ်ဳိးစုံႀကံဳေနရတဲ့ အထည့္ခ်ဳပ္အလုပ္သမေလးတခ်ဳိ႕ဆိုရင္ စက္႐ုံက ဗုိလ္မွဴးဆိုသူေတြရဲ႕ ျမဴဆြယ္မႈ၊ စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းမႈနဲ႔ ဘဝပ်က္ရသူေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြဟာ လူမႈေရးျပႆနာလို႔ ႐ုတ္တရက္ ယူဆခ်င္ယူဆႏုိင္ေပမဲ့ တကယ္ကေတာ့ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္မွာ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးကို အာမခံေပးႏုိင္မဲ့၊ ေတာင္းဆိုေပးႏုိင္မဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢေတြ အလုပ္သမားအသင္းအဖြဲ႔ေတြ မရွင္သန္ႏုိင္လို႔ ျဖစ္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြလို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။

အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ဥေရာပလို ႏုိင္ငံေတြမွာ အလုပ္သမားသမဂၢေတြဟာ အလြန္ၾသဇာရွိတယ္လို႔ ဆုိၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္လို အာဏရွင္ႏုိင္ငံတခုမွာေတာ့ အလုပ္သမားသမဂၢဆိုတာ အိမ္မက္မက္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ ၾကားေတာင္ၾကားဘူးသူ နဲမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္သမားအမ်ားစုဟာ ကိုယ္အခြင့္အေရးကိုယ္ မသိႏုိင္ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ေျပာရရင္ေတာ့ လက္ရွိအေျခအေနမွာ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝဟာ အလုံပိတ္စက္႐ုံေတြထဲမွာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ ဘဝနဲ႔ သိပ္မထူးလွပါဘူး။ ဒီအတြက္ မၾကာေသးမီကာလက စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္သန္းေရႊရဲ႕ စက္မႈႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးတည္ေထာင္မယ္လို႔ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံကို ေမးခြန္းထုတ္ရမွာက အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ စက္႐ုံေဆာက္ၿပီး စစ္ဗိုလ္စက္႐ုံမွဴး ေထာင္ဝါဒါေတြနဲ႔ အက်ဥ္းသားေတြကို မဝေရစာေကၽြးၿပီး ဆထက္ထမ္းပိုးတုိး အလုပ္ၾကမ္းခုိင္းေစဖို႔ ႀကံရြယ္ေနသလားဆိုတာပါဘဲ။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝေတြ ဆင္းရဲမြဲေတမႈကလြတ္ေျမာက္ၿပီး မွ်တတဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ခံစားႏုိင္ဖို႔ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေပးမဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢေတြ အလုပ္သမားအသင္းအဖြဲ႔ေတြ လြတ္လပ္စြာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

အလုပ္သမားသမဂၢ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ ဖြဲ႔ႏုိင္၊ ရွင္သန္ႏုိင္ဖို႔ကလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ ႀကီးစုိးေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ စစ္တပ္ကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေတြ မွန္သမွ်ကုိ ဖယ္ရွားၿပီး လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေရး ပုံစံသစ္တခုကို ရရွိေအာင္ အားလုံးက ဝုိင္းဝန္းႀကိဳးစားႏုိင္မွသာ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝကလည္း တုိးတက္ေကာင္းမြန္လာမွာပါ။

လက္ရွိအေနအထားအတိုင္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ ႀကီးစိုးေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မၾကာမီကာလက ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတဲ့ အသက္ ၁၅ ႏွစ္နဲ႔ ၄၀ ၾကား ႏုနယ္ပ်ဳိျမစ္တဲ့ မိန္မသားအလုပ္သမေလးမ်ားကို ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ စစ္ဗိုလ္ စစ္သား၊ လုံထိန္း၊ ရဲ၊ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔ေတြက ေသနတ္တကားကားနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ မဖြယ္မရာ စက္ဆုတ္ဖြယ္ျမင္ကြင္း မ်ဳိးေတြေတြကို ILO အဖြဲ႔ႀကီး အပါအဝင္ ကမာၻအလုပ္သမား မိသားစုေတြနဲ႔ က်န္ကမာၻသားေတြ အားလုံးစိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ႐ႈျမင္ေနရဦးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုး စုေပါင္းခ်ီတက္မည္

စိုးမိုး/ ၁၅ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ဝ၁ဝ

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သည့္ အန္ဂ်ီအိုမ်ား ပူးေပါင္းၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္းဆိုင္ရာ မူ၀ါဒမ်ား ေျဖေလွ်ာ့ေပးေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ကို မနက္ျဖန္တြင္ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုးသို႔ ခ်ီတက္တင္သြင္းမည္ ျဖစ္သည္။ ယခု ေဖေဖာ္၀ါရီလကုန္တြင္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္မႈ မလုပ္ႏိုင္သည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ၊ လာအို၊ ကေမာၻဒီးယား ႏိုင္ငံသား ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကို ထိုင္းအစိုးရက ေနရပ္ျပန္ပို႔မည့္အစီအစဥ္ကို ကန္႔ကြက္ၿပီး ယင္းအစီအစဥ္ကို ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည့္ အိတ္ဖြင့္ေပးစာကို တင္သြင္းမည္ျဖစ္သည္။
“မနက္ျဖန္ (၉) နာရီမွာ UN ႐ံုးတို႔၊ ILO ႐ံုးတို႔၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုးတို႔ကို NGOs ေတြရယ္၊ အလုပ္သမား အနည္းဆံုး (၁၅၀) ေလာက္နဲ႔ ခ်ီတက္စာတင္မယ္။ အဓိက Migrant working group (MWG)၊ Action Network for Migrant (ANM)၊ Thai Labour Unions တို႔ စသျဖင့္ ထိုင္းေရာ ျမန္မာအဖြဲ႔ေတြေရာ ပါမယ္။ အစုအဖြဲ႔ (၃၀) ေက်ာ္ေလာက္ ပါမယ္” ဟု အန္စီဂ်ီယူဘီ ဒုကၡသည္ႏွင့္ေရႊ႕ေျပာင္းေရးရာ တာ၀န္ခံ ဦးသက္ခိုင္က ေျပာသည္။
ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား ႏိုင္ငံသားလက္မွတ္ ျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး မူ၀ါဒဆိုင္ရာ အႀကံျပဳခ်က္ (၅) ခ်က္၊ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားအျဖစ္ တရား၀င္မွတ္ပံုတင္ ျပဳလုပ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ျပန္ဖြင့္ေပးေရး၊ အလုပ္သမားမ်ားကို လုပ္အားေခါင္းပံုျဖတ္ ခိုင္းေစမႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ရန္ အလုပ္သမားမ်ားအား လြတ္လပ္စြာ အလုပ္ရွင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ေပးေရးတို႔ ပါ၀င္ေတာင္းဆို ထားေၾကာင္း သိရသည္။
ထိုင္းအစိုးရက ၿပီးခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီလ (၁၉) ရက္ေန႔က တရား၀င္ အလုပ္သမားလက္မွတ္ရွိ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားကို ေနာက္ထပ္ (၂) ႏွစ္ သက္တမ္းတိုးရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တရား၀င္ အလုပ္သမား လက္မွတ္မရွိဘဲ ႏိုင္ငံသား အသိအမွတ္ျပဳ လက္မွတ္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ေသာ တရားမ၀င္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား (၂) သန္းခန္႔ကိုမူ ယခုလကုန္တြင္ ေနရပ္ျပန္ပို႔ရန္ စီစဥ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမား (၂) သန္းခန္႔တြင္ အလုပ္သမား (၁) သန္းေက်ာ္သာ တရား၀င္ အလုပ္သမား လက္မွတ္ ရရွိထားသည္။
ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးလက္မွတ္ လုပ္ေဆာင္ရန္အတြက္ ေငြေၾကးအခက္အခဲအျပင္ အျခား လူမႈေရးအခက္အခဲမ်ားလည္း ရွိေနေၾကာင္း အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သူမ်ားက ေျပာၾကားသည္။
“တရား၀င္ အလုပ္သမားကတ္ လုပ္ၿပီးသားသူေတြ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရး လုပ္ေနတာေတာင္ ကုမၸဏီေတြနဲ႔ မလုပ္ရင္ မရသူေတြ ရွိေနတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား စိစစ္ေရးလုပ္ဖို႔က ခက္တာေပါ့။ တခ်ဳိ႕ေတြက စစ္ေၾကာင့္ေျပးလာရတာ၊ တခ်ဳိ႕က ေတာထဲကေန လာတာ ၿမိဳ႕နယ္ေတာင္မသိဘူး၊ မွတ္ပံုတင္ဆိုတာေ၀းေရာ။ တခ်ဳိ႕က စစ္ေျပး ရဲေျပးေတြ၊ တခ်ဳိ႕က လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ မပတ္သက္ခ်င္တာ အဲဒါမ်ိဳးေတြ” ဟု ဦးသက္ခိုင္က ေျပာသည္။
အဆိုပါ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား စီမံခန္႔ခြဲမႈ မူ၀ါဒ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေပးေရး ေတာင္းဆိုခ်က္စာကို အလုပ္သမားအခြင့္အေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖြဲ႔အစည္း (၅) ခု လက္မွတ္ေရးထိုးထားသည္။
ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ံုးသို႔ တင္သြင္းမည္ျဖစ္ၿပီး ထိုင္းအစိုးရ အလုပ္သမားေရးရာ တာ၀န္ရွိ အႀကီးအကဲမ်ားထံသုိ႔လည္း မိတၱဴေပးပို႔ ေတာင္းဆိုမည္ျဖစ္သည္။