ဒူဘိုင္း က လူရိုင္း (၁)

ေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္ျပီး “ ဒီေလာက္ အစစ အရာရာ တိုးတက္ ေခတ္မီေနတဲ့ ဒူဘိုင္းမွာ ဘယ္ေတာထဲက လူရိုင္းကမ်ား မ်က္စိလည္ျပီး ေရာက္လာပါလိမ့္ “ လို ့ေတြးျပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္တဲ့စာလို ့ အထင္မေစာၾကပါနဲ ့ဗ်ိဳ ့။ ဘယ္သူက ဒူဘိုင္းမွာ ဘယ္လို ကမ္းကုန္ေအာင္ရိုင္းေနလို ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေလး ျဖစ္လာရတယ္ဆိုတာ ဖတ္ၾကည့္ရင္ သိပါလိမ့္မယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာတစ္ခုကေတာ့ အဲဒီလူက ျမန္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး သူ ရဲ့ ရိုင္းစိုင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြရဲ့ဒါဏ္ ခံေနၾကရတာကလည္း ျမန္မာေတြျဖစ္ေနတာပါပဲ။

သူ ့နာမည္က ေဇာ္ေအာင္ခိုင္။ ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ဦးေဇာ္ လို႔ေခၚသတဲ့ဗ်။ သူက ကြန္ျပဴတာဆိုင္တစ္ခုမွာ လုပ္ျပီး သူ ့မိန္းမကေတာ့ စာရင္းကိုင္ အလုပ္လုပ္တယ္။ သူတို ့ဒူဘိုင္း ေရာက္ေနတာကလည္း ၾကာျပီဆိုေတာ့ ဒီမွာ လူရည္ ေတာ္ေတာ္လည္ေနၾကျပီ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ သူတို ့ က သူတို႔ရဲ႔ ေဆြမ်ိဳးအရင္းအခ်ာေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးမက်တက် နီးစပ္ရာ အသိုင္းအဝိုင္းက လူတန္းစားေပါင္းစံု ကို ဒူဘိုင္းက အလုပ္အကိုင္ပံုျပင္ေတြေျပာ အိမ္မက္ၾကီးၾကီးေတြ ေပးျပီး ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ရက္ရက္စက္စက္ ပါးပါးလွီးေနၾကတယ္ဗ်ိဳ ့။

လူတန္းစားေပါင္းစံုလို႔ ေျပာရတာကလည္း သူတို႔အလုပ္ရွာေပးမယ္ဆိုျပီး ေခၚခဲ့တဲ့သူေတြထဲမွာ စားပြဲထိုးကစလို႔ ဆရာဝန္အဆံုး ေခတ္ပညာတတ္သူေတြ၊ ပညာမတတ္သူေတြနဲ ့ ေတာသူ ေတာင္သားေတြပါ ပါေနလို႔ပါ။ “ေဆြမ်ိဳးေတြပဲေခၚတာပါ ေဆြမ်ိဳးေတြမို႔ ကူညီတာ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြသံုးလို႔ု ျမန္မာျပည္က အလုပ္လိုခ်င္တဲ့သူေတြကို စည္းရံုးေရး ဆင္းပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အလုပ္အဆင္သင့္ ဝင္ရမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က်င့္သံုးေနတဲ့ ေဖာ္ျမဴလာက်ေတာ့ Visit Visa လွမ္းပို႔တယ္။ Visit Visa အတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၂၀၀ ကေန ၁၅၀၀ ထိ ေတာင္းတယ္။ တကယ္ဆို Visit Visa ရဲ႔ ေပါက္ေဈးက ယူေအအီးေငြ ၁၃၀၀ ကေန ၁၈၀၀ ထက္မပိုပါဘူး။ ဒူဘိုင္းမွာ ဒီဗီဇာကို လူတိုင္းလည္း ဝယ္ခ်င္သလို ဝယ္လို႔ရပါေသးတယ္။ စလံုးမွာလို အဆက္အသြယ္ စပြန္စာဘာညာ မလိုပါဘူးခင္ဗ်။ အဲ…ျပီးေတာ့..အလုပ္လိုခ်င္တဲ့သူက ဗီဇာရတာနဲ႔ ေဒၚလာ ၈၀၀ ေလာက္ က်တဲ့ ကိုယ့္ေလယာဥ္လက္မွတ္ ကိုယ္ဝယ္ရပါတယ္။ ဒူဘိုင္းကို ေရာက္လာတာနဲ႔ ေနစားရိတ္ စားစရိတ္ အတြက္ ကိုယ့္အိတ္ထဲက ကိုယ္စိုက္ထုတ္ရပါတယ္။ အလုပ္ရွာဖို႔လည္း ေန႔စဥ္သတင္းစာဝယ္ရေသး ၊ ထီးျဖဴဖိနပ္ပါးတဲ့အထိ အလုပ္လိုက္ရွာရေသး ၊ အလုပ္ရွာေနရင္း ဗီဇာသက္တမ္းကုန္သြားရင္ ဗီဇာလဲဖို႔အတြက္ စေတးေရွာင္ရျပန္ပါေသး ေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ေငြကို လမ္းခင္းျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္ရွာေပမယ့္ အလုပ္မရပဲ ျပန္သြားရတဲ့သူေတြက ဒုန႔ဲေဒး ပါပဲ။ အလုပ္ရမယ္ဆိုလို ့လာရွာတယ္ အလုပ္မရပဲ သိန္း ၂၀ သိန္း ၃၀ ေလာက္ကုန္ျပီး အိမ္ျပန္ရတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ႔ ေဆြမ်ိဳးညာတိေတြရဲ႔ ဒုကၡ။ အလုပ္ရသူေတြရဲ႔ ဒုကၡကေရာ သိရၾကားရသမွ် ဘုရားတရသဗ်။ ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ ဆိုအလုပ္ရွာဖို႔အတြက္ သိန္း ၄၀ ေက်ာ္ကုန္ေပမယ့္ ၾကိဳးစားပန္းစားရွာလို႔ရတဲ့ အလုပ္က ဆရာဝန္အလုပ္မဟုတ္ ရတဲ့လခကေရာ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အရင္းေက်ဖို႔ အတြက္ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ လုပ္ရမယ့္ လခမ်ိဳးတဲ့ဗ်ာ။ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ ဆရာဝန္ရတဲ့ လစာက စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္ရဲ႔လစာေလာက္ပါပဲ။ ဒါမ်ိဳးကို ေဆြမ်ိဳးညာတိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းလို႔ေခၚမလား…. အလုပ္မရလို႔ လက္ေလွ်ာ့လွည္႔ျပန္သြားတဲ့သူေတြ ရန္ကုန္မွာ တင္ေနတဲ့အေၾကြးေတြ ဘယ္လိုဆပ္ၾကမလဲ စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါဗ်ာ။ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတာက ဒီမွာ အလုပ္ရွာေနစဥ္ ၾကံဳေနရတဲ့ ဒုကၡ.. အရွင္ လတ္လတ္ ငရဲေရာက္သလို ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့့ ဒုကၡေတြကလည္း မၾကားဝံ႔မနာသာေတြ။အလုပ္လာရွာတဲ့ မိန္းကေလးေတြ သူ႔အိမ္မွာ ပိုက္ဆံေပးျပီးေနရတယ္ဗ်ာ။ ေပးစရာပိုက္ဆံျပတ္သြားတဲ့အခါ အဲဒီေက်းဇူးရွင္ရဲ့ ကူညီပံုက သူ႔ယာယီမိန္းမလုပ္မယ္၊ သူနဲ႔လာအိပ္မယ္ ဆိုရင္ အိမ္လခ ေပးစရာမလိုပါတဲ့။ အဲလိုမ်ိဳး အျဖစ္ေတြနဲ႔ ၾကံဳျပီး သူအႏိုင္က်င့္တာ ခံခဲ့ရတဲ့ မိန္းကေလးေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး တဲ့ဗ်ာ။ သူ႔မိန္းမဆိုတာကေရာ ဘာထူးေသးလဲ… ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြလို႔ အလုပ္ရျပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူကိုေတာင္ အိမ္ေဖာ္တာဝန္ပါ ယူေစခ်င္ေသးသဗ်။ အလုပ္နားရက္မွာ အိမ္သန္႔ရွင္းေရးမလုပ္ရင္ မီးဖိုထဲမွာ မကူညီရင္ ေစာင္းကာေျမာင္းကာနဲ႔ မၾကည္ျဖဴျပန္ဘူးတဲ့ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ သူ႔ေယာက္်ားလုပ္သမွ် အျပံဳးမပ်က္ ၾကည္ျဖဴေနတဲ့ မိန္းမ… အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြကို ယုတ္မာအႏိုင္ယူေနတာကိုလဲ သေဘာထားၾကီးေပးေနတဲ့ မိန္းမ… ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့ ျမန္မာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ဘယ္လိုမွ မယံုၾကည္နိဳင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒါေတြကို လူေျပာသူေျပာေလာက္နဲ ့ ယံုခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီသတင္းေတြကို ၾကားေတာ့ လက္ေတြ႔က်က်သိခ်င္တာမို႔ အဲဒီျမန္မာေတြကို ဖုန္းဆက္ျပီး ကိုေဇာ္ေအာင္ခိုင္ ဆီမွာ အလုပ္လိုခ်င္လို႔ဗ်ာလို႔ ေမးေတာ့ ေဝးေဝးက ေရွာင္ပါဗ်ာ.. သတိေတာ့ထားဗ်ာ… မလုပ္ပါနဲ႔ ခင္ဗ်ား ဒုကၡေရာက္မယ္…ရွိသမွ်ကုန္မွာေသခ်ာတယ္ ...သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ အိမ္တိုင္ေတာင္ ခၽြတ္ေရာင္းရမယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ေယာက်ားေလးမို ့ မိန္းကေလးဆို ခုေလာက္ရိွ ဒူးနဲ ့မ်က္ရည္ သုတ္ေနရျပီ.... ဆိုတာေတြပဲ ျပန္ၾကားခဲ့ရလို ့သာ ယံုမိရတာပါ။ ဒုကၡေရာက္ခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ထပ္စံုစမ္းလို ့ သိခဲ့ရေပမယ့္ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႔ သိကၡာကိုေထာက္လို႔ နာမည္နဲ႔တကြ အလုပ္အကိုင္ေတြကိုေတာ ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာမျပရက္လို ့ ေျပာမျပေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။

ျမန္မာေအးဂ်င့္ေတြ လည္တာ ပတ္တာ ဖ်ံက်တာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း ပါးပါးလွီးေနတာ ေျပာရင္း ၾကံဳလို ့ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့တဲ့ ေရႊဂံုတိုင္က Grace ဆိုတဲ့ေအးဂ်င့္ အေၾကာင္း ဆက္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ အခုသူတို႔နဲ႔ဆက္သြယ္ျပီး အလုပ္ရလာတဲ့သူေတြ ေျပာျပလို႔ ကၽြန္ေတာ္သိရတာေတြကလည္း တစ္ခုမွမေကာင္းဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲ အဲဒီေအးဂ်င့္ကို ေရာက္ဖူးတာမို႔ ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ေလးေတြနဲ႔ပါ တိုက္ဆိုင္ေနတာမို႔ အဲဒီေအးဂ်င့္ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ရဲရဲၾကီး ေျပာရဲပါတယ္။

လက္ရွိဒူဘိုင္းက တရုတ္စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြရဲ႔ အဆိုအရ အဲဒီေအးဂ်င့္ကို သူတို႔ေပးရတဲ့ေငြက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၀၀၀ ကေန ၁၂၀၀ အထိရွိတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ျပန္ရတဲ့လစာကေတာ့ ဒူဘိုင္းေငြ ၆၀၀-၇၀၀ ဆိုပဲ။အလုပ္ခ်ိန္က တေန႔ကို ၁၀ နာရီထက္မေလွ်ာ့ပဲ လုပ္ရေသးတယ္။ သူမ်ားေတြလိုလဲ တစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ မနားရဘူး ။ ေန႔တဝက္စီပဲ နားရတယ္ တဲ့ဗ်။ သူတို႔ေပးခဲ့ရတဲ့ ပြဲစားခေငြအတြက္ ငါးလ ေျခာက္လလာက္အထိ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္တာေတာင္္ အရင္းမေၾကဘူး ။ တကယ္ေတာ့ ေအးဂ်င့္က မမက ဒူဘိုင္းေငြ ၇၀၀-၈၀၀ ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇၀၀-၈၀၀ ျဖစ္ေအာင္ကို လွည္႔ပတ္ျပီး ေျပာျပီး မလိမ့္တပတ္နဲ႔ ေငြညာေတာင္းတာဗ်။ ျမန္မာေတြကေတာ့ သိၾကတဲ့အတိုင္း အလုပ္အကိုင္ အေျခအေနေပၚမူတည္ျပီး ရမယ့္လခနဲ႔ ကိုက္မကိုက္မစဥ္းစားပဲ ေအးဂ်င့္ေတာင္းသေလာက္ ၾကံဖန္ျပီး ပံုေပးလိုက္ၾကတာပါပဲ။ ကၽြန္တာ္ဒီကိုလာေတာ့ ေအးဂ်င့္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၀၀ ပဲေပးရတယ္ခင္ဗ်… ဒါကလဲ ဒင္းတို႔ကို သနားလြန္းလို႔ သဒၵါေၾကးေပးခဲ့တာပါ… အင္တာဗ်ဴးလာလုပ္တဲ့ အဖဲြ႕က ေအးဂ်င့္ကို တျပားမွ ေပးစရာမလိုဘူး လို႔ အတန္တန္တားတဲ့ၾကားကေန ကၽြန္ေတာ့္ ေအးဂ်င့္က ကလိမ္က်ျပီး ေတာင္းခဲ့ေသးတာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တူတူလာတဲ့ ကံဆိုးတဲ့ ေကာင္ေတြဆို ေဒၚလာ ၆၀၀ ေတာင္ေပးခဲ့ရေသးတယ္ဗ်ာ။ ေအးဂ်င့္ေတြ အဲေလာက္ေတာင္ဆိုးတာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ရတဲ့လခကလဲ ဒူဘိုင္းေငြ ၂၅၀၀ ဗ် ဒါေတာင္ ေဘာနပ္စ္ မပါေသးဘူးဗ်ာ။( အေမရိကန္တစ္ေဒၚလာကို ဒူဘိုင္းေငြ ၃.၆၅ ရွိပါတယ္။)

ေမးရျမန္းရမွာအားနာတဲ့ ဆင္ျခင္ဥာဏ္နည္းတဲ့ ျမန္မာေတြ အခုလို အလိမ္ခံေနရတာကို ေဘးကၾကည္႔ေနတဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေဒါသထြက္ရံုကလို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ အဲဒီေတာ့ ဒူဘိုင္းလာမယ့္သူေတြ သတိထားျပီးဆင္ျခင္ၾကပါဗ်ာ။မ်က္စိေတြ နားေတြ ဖြင့္ထားၾကပါ။ တရားဝင္ဖြင့္ထားတဲ့ ေအးဂ်င့္ တရားမဝင္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနတဲ့ ေအးဂ်င့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သံသယရွိရင္ နီးစပ္ရာကို ေမးျမန္းၾကေစခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေအးဂ်င့္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြက အလုပ္ရွင္ အလုပ္သမားႏွစ္ဘက္စလံုးဆီက ညာစားေနတဲ့လူေတြပါပဲ။သူတို ့ေဆာင္ပုဒ္ေတြကေတာ့ “ ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ ျပီးေရာ” ရယ္ “ေမ်ာက္သားစားခ်င္ ေမ်ာက္မ်က္ႏွာ မၾကည့္နဲ ့” ရယ္ “ရသာရင္ ဘႏွဖူး သိုက္တူးမယ္ ” ဆိုတာေတြပဲ ျဖစ္မွာပါ။

ေအာ... ေမ့ေတာ့မလို ့...အစက ေျပာျပခဲ့တဲ့ ဒူဘိုင္းက လူရိုင္းရဲ့ ဖုန္းနံပတ္က (+၉၇၁၅၀၇၈၈၃၅၅၁) ပါ။ စိတ္ဝင္စားသူမ်ား လွမ္းဆဲ.(.အဲေလ..ေယာင္လို ့) လွမ္းျပီး အလုပ္ေတာင္းနိုင္ေၾကာင္း အခမဲ့ ေၾကာ္ျငာေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

ျမန္မာခ်င္းခ်င္း လုည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ...

ျမန္မာခ်င္းခ်င္း ရက္စက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ...

ျမန္မာခ်င္းခ်င္း ယုတ္မာျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ...

ျမန္မာခ်င္းခ်င္း လုပ္ရက္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ...

ဒူဘိုင္း အေထာက္ေတာ္
(ျပန္လည္ေဝငွာေပးတဲ့ http://datacarrier.blogspot.com/ကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္)