ေတာင္ကိုရီးယားတြင္ တရားမဝင္လုပ္သား ဖမ္းဆီးမႈၾကမ္း

ေက်ာ္ခ

ေသာၾကာေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ 23 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 16 နာရီ 10 မိနစ္

မဇၥ်ိမ (ခ်င္းမိုင္) ။ ။ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံတြင္ တရားမဝင္ ႏိုင္ငံျခားသား အလုပ္သမား ဖမ္းဆီးမႈမွာ ယခင္ ႏွစ္မ်ားထက္ သိသာစြာ ပိုမ်ားလာေနသည္။ ရဲႏွင့္ လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးမ်ားက ရထားဘူတာႏွင့္ လူစည္ကားရာ ေနရာမ်ားတြင္ သာမက စက္႐ုံထဲအထိပါ ေရွာင္တခင္ ဝင္ေရာက္ၿပီး ႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ပါ ဗီဇာသက္တမ္း ကုန္ဆံုးသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးမႈမ်ား ရွိသည္။ “အခုဟာက စက္႐ုံနယ္ေျမေတြနဲ႔ စက္႐ုံေတြထဲထိ ဝင္ဖမ္းေနတယ္။ အဖမ္းအဆီးက ၾကမ္းတယ္။ ဖမ္းဆီးဝင္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ထြက္ေျပးတာေတြ ဘာေတြရွိရင္ ထိုးႏွက္တာတို႔၊ ႐ုိက္ႏွက္တာတို႔ ျဖစ္လာတယ္ ဆိုေတာ့ ေရွာင္ပုန္းဖို႔ ဆိုတာက မလြယ္ပါဘူး” ပူခြ်န္းၿမိဳ႕တြင္ အေျခစိုက္ေသာ Burma Action Korea မွ အလုပ္သမားေရးရာမႉး ကိုေအာင္တင္ထြန္းက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။ တရားမဝင္ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးၿပီး ေနရပ္ရင္းသို႔ ျပန္ပို႔မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္လက ေၾကညာ ထားခဲ့သည္။ ဖမ္းဆီးထားသူမ်ားမွ ေငြရွိသူမ်ားကို ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဝယ္ခိုင္း၍ ခ်က္ခ်င္းျပန္ပို႔မည္ ျဖစ္ၿပီး ေငြမရွိသူႏွင့္ ေငြ မပါလာသူမ်ားကိုမူ အလုပ္ရွင္ထံ ေလယာဥ္လက္မွတ္ခ ေတာင္းယူကာ ျပန္ပို႔မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေတာင္ကိုရီးယား တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အလုပ္သမား ဦးေရ ၄ ေထာင္ေက်ာ္ ရွိေနၿပီး၊ ေလးပံုတပံုခန္႔က တရား မဝင္ လုပ္သားမ်ားျဖစ္သည္ဟု အလုပ္သမားေရးရာ အန္ဂ်ီအိုမ်ားက ခန္႔မွန္းၾကသည္။ ဆိုးလ္၊ အန္ဆန္း၊ ယူက်ဳံဘူ၊ ပူခြ်န္းႏွင့္ ပူေဖ်ာင္းၿမိဳ႕တို႔တြင္ ျမန္မာအမ်ားဆံုး ေနထိုင္ၾကၿပီး၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ထိုင္း၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတို႔မွလည္း လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ား ရွိေနသည္။ “က်ေနာ့္ အသိမိတ္ေဆြေတြလည္း အဖမ္းမခံရေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ပုန္းေအာင္းေနၾကရတာေပါ့ဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္မွာက စားဝတ္ေနေရး ခက္ခဲေတာ့ သူတို႔အေနနဲ႔ ျပန္ပို႔မခံရေအာင္ က်ီးလန္႔စာစားဘဝနဲ႔ ပုန္းေအာင္း ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကရတယ္” ဟု အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ) ကိုရီးယားဌာနမွ ဆလိုင္းေက်ာ္ေက်ာ္က ေျပာသည္။ အာရွက်ားစာရင္းဝင္ႏိုင္ငံတြင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ပ်မ္းမွ် ၂ သိန္း ၂ ေသာင္းေက်ာ္ရွိေၾကာင္း ၿဗိတိန္အေျခစိုက္ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အဖြဲ႔ႀကီး AI ၏ ယမန္ေန႔ထုတ္ အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ႏုိင္ငံတြင္းသို႔ တရားဝင္ ဝင္ေရာက္လာၿပီးမွ ဗီဇာသက္တမ္းလြန္ ေနထိုင္ျခင္းျဖင့္ တရားမဝင္ လုပ္သားမ်ား ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။ သူတို႔ထဲမွ အမ်ားစုသည္ အႏၲရာယ္ရွိေသာ အလုပ္မ်ား လုပ္ၾကရၿပီး အခ်ိန္ၾကာျမင့္ျခင္း၊ လုပ္ခေလွ်ာ့ေပးျခင္းတို႔ ႀကံဳရသည္ဟု AI က ေျပာသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ “ေရႊအင္းဝ” ဝန္ေဆာင္မႈ ေအဂ်င္စီ ကုမၸဏီတခုတည္းက ေတာင္ကိုရီးယားသို႔ အလုပ္သမား ေစလႊတ္မႈ လုပ္ေဆာင္ေနသည္။ ကိုရီးယား ဘာသာစကား စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္သူ အသက္ ၃၀ ႏွစ္ေအာက္ လူငယ္ကို ေရြးခ်ယ္ ေစလႊတ္ေပးၿပီး၊ တဦးလွ်င္ က်ပ္သိန္း ၅၀ ခန္႔ ကုန္က်သည္။ လုပ္သားတဦးသည္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ တလလွ်င္ ေဒၚလာ ၇၀၀ ခန္႔ ရရွိၾကသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားသို႔ သြားလိုသူ ႏွစ္စဥ္ သိန္းခ်ီလာေရာက္ စံုစမ္း ေမးျမန္းၾကသည္ဟု ေအဂ်င္စီ သတင္း ရပ္ကြက္ မ်ားက ေျပာသည္။ ေတာင္ကိုရီးယားသို႔ ေလေၾကာင္းခရီးျဖင့္ သြားေရာက္မည္ဆိုပါက အသြားအတြက္ ပင္လွ်င္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၈၅၀ ခန္႔ ကုန္က်မည္ ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ႏွင့္ တ႐ုတ္ၿပီးလွ်င္ အာရွ၏ စီးပြားေရး အင္အားအႀကီးဆံုး ေတာင္ကိုရီးယားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ နံပါတ္ ၈ ေျမာက္ ကုန္သြယ္ဘက္ အႀကီးဆံုး ႏိုင္ငံျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ႏိုင္ငံ ကုန္သြယ္ေရးပမာဏသည္ ၂၀၀၈-၀၉ တြင္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၂၅၂ သန္း ရွိသည္။

ဆႏၵျပအေရးဆိုသူမ်ားက ကုမၸဏီကုိ ေလ်ာ္ေၾကးေပးရ

မင္းႏိုင္သူ / ၂၃ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၉

ေရနံေစ်းႏွိမ္၀ယ္ယူသည္ကို မေက်နပ္သျဖင့္ ဆႏၵျပခဲ့ေသာ ေမွာ္လုပ္သားမ်ားသည္ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံ ရ႐ုံ သာမက ေလ်ာ္ေၾကးပါ ေပးေဆာင္ၾကရၿပီး အမႈပိတ္သိမ္းခံရေၾကာင္း ေႏွာပင္ေရႏွံေမွာ္မွ တြင္းပုိင္တဦးက ေျပာသည္။

မေကြးတုိင္း ၿမဳိင္ၿမဳိ႕နယ္ ေႏွာပင္ေရနံေမွာ္မွ ေရနံရွာေဖြသူမ်ားသည္ (၆) လေက်ာ္အၾကာ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံ ခဲ့ၾကရၿပီးေနာက္ ေကာင္းေဇာ္ဟိန္း ကုမၸဏီက ၎တုိ႔ထံမွ သိန္း (၂၅၀) ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းကာ အမႈပိတ္သိမ္းခဲ ့ျခင္းျဖစ္သည္။

“ၿပီးခဲ့တဲ့ (၇) လပုိင္းကုန္ေလာက္က ကုမၸဏီက သိန္း (၂၅၀) ေတာင္းၿပီး အမႈကို ေက်ေအး႐ုပ္သိမ္းလုပ္သြားတာ။ ပခုကၠဴေထာင္မွာ အဖမ္းခံထားရတဲ့ လူ (၂၀) ေလာက္လည္း ျပန္လြတ္လာတယ္။ သူတုိ႔အျပင္ အမႈနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့ လူ (၄၀) ေလာက္ေပါင္းၿပီး ေလ်ာ္ေၾကးေပးၾကရတာ။ မတရားခံခဲ့ ၾကရတာဆုိေတာ့ မေက်နပ္ၾကဘူးရယ္။ ကုမၸဏီဘက္မွာ အစုိးရက အကာအကြယ္ ေပးထားလုိ႔သာ ၿငိမ္ခံေနၾကရတာ။ တရားတာမွမဟုတ္ဘဲ” ဟု ေႏွာပင္ ေရႏွံေမွာ္မွ တြင္းပုိင္က ေျပာသည္။

မေကြးတုိင္း တုိင္းမႉး၏ အစ္မပုိင္ဆုိင္ေသာ ေကာင္းေဇာ္ ဟိန္းကုမၸဏီက ေရနံေစ်းႏွိမ္၀ယ္ယူျခင္း၊ ဂါလန္ပုိ ရရွိေရးအတြက္ ေဖာင္းထားေသာ ေပပါမ်ား အသုံးျပဳ ၀ယ္ယူျခင္း၊ ေရနံတူးစက္သုံး ဒီဇယ္အေခ်ာဆီ ေစ်းတင္ ေရာင္းခ်ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ေရနံတူးေဖာ္သူမ်ားက ကုမၸဏီကုိ ၀ုိင္း၀န္း အေရးဆုိၾကသျဖင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီ (၈) ရက္၌ ေဒသခံ ခလရ (၂၅၇) တပ္က ေရနံတူးေဖာ္သူမ်ားကုိ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္း၍ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ ထုိ႔အျပင္ ေရနံ ပြဲစား ႏွင့္ တြင္းပုိင္အခ်ိဳ႕တို႔လည္း ဖမ္းဆီးစစ္ေဆး ေမးျမန္းခံၾကရသည္။

“ပခုကၠဴေထာင္မွာထည့္ထားၿပီး ေနျပည္ေတာ္ကကုိ လာစစ္တာ အေတာ္ၾကာတယ္။ အခုေတာ့လည္း မတရား အျပဳခံရတဲ့ အရပ္သားေတြကပဲ ေလ်ာ္ေၾကးေပးလုိက္ရတာပါပဲ” ဟု ေႏွာပင္တြင္းပုိင္က ေျပာသည္။

ေကာင္းေဇာ္ဟိန္း ကုမၸဏီကို အေရးဆိုဆႏၵျပခဲ့ၾကသည့္ ေရနံ တူးေဖာ္သူမ်ားက ေဒါသထြက္ကာ ကုမၸဏီ စခန္း ႏွင့္ ကားႏွစ္စီးကုိလည္း မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကသည္။

“စခန္းဂုိေဒါင္ကုိ မီး႐ႈိ႕ေတာ့ ကုမၸဏီပုိင္ ေရနံေပပါ အလုံး (၇၀) ေလာက္လည္း ပါသြားတယ္။ အဲဒါေတြအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကး ေပးရမယ္ဆုိၿပီး သိန္း (၂၅၀) ေတာင္းတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုမၸဏီကလည္း သူတုိ႔ မတရား လုပ္တာ ဆုိေတာ့ မယူရဲဘဲနဲ႔ ေက်းရြာေဆးခန္းကုိ ျပန္လႉတယ္ဆုိၿပီး လုပ္သြားတယ္” ဟု ေႏွာပင္ေဒသခံက ေျပာသည္။

ေကာင္းေဇာ္ဟိန္း ကုမၸဏီသည္ ယခုအထိ ေႏွာပင္ ေရနံေမွာ္တြင္ အေျခစုိက္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ေရနံတြင္းပုိင္ အမ်ားအျပား ကမူ တြင္းႏုတ္သြားၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

“လုပ္ငန္းေတြက လုပ္မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ မတရားခံရတာေတြလည္း မ်ားေနေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားက တြင္းႏုတ္ ကုန္ပါၿပီ။ နယ္ခံတြင္းပုိင္ေတြေလာက္ပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တာ” ဟု ေဒသခံက ေျပာသည္။

အရပ္ဘက္ ေရနံစိမ္း တူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္းကုိ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွစၿပီး စစ္ကုိင္း တန္႔ဆည္ၿမိဳ႕နယ္၊ ယင္းမာပင္ စသည့္ နယ္ေျမတုိ႔အျပင္ မေကြးတုိင္း ၿမိဳင္ၿမိဳ႕နယ္ ဆူးကြင္း၊ ပုံေတာင္ပုံညာ နတ္ထိပ္၊ ေဆာၿမိဳ႕နယ္ ဆိပ္ျဖဴ စသည့္ ေဒသ မ်ားတြင္ စတင္လုပ္ကုိင္ခဲ့ၾကသည္။

စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္ မေကြးတုိင္းႏွင့္ စစ္ကုိင္းတုိင္းမွ လူငယ္မ်ား အဆုိပါ ေရနံေမွာ္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ လုပ္ကုိင္ ခဲ့ၾကၿပီး ထုိအခ်ိန္က ၿမိဳ႕ေပၚ၌ ကၽြမ္းက်င္အလုပ္သမားတဦးကုိ တေန႔ က်ပ္ (၁,၀၀၀) ေပးေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေရနံေမွာ္အလုပ္သမား တဦးအား တေန႔ က်ပ္ (၂,၀၀၀) ထိ ေပးသည့္အတြက္ လူငယ္မ်ားပုိၿပီး သြားေရာက္ ခဲ့ၾကသည္။

ယခုအခါ ေရနံေမွာ္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အာဏာပုိင္မ်ားက ေခါင္းပုံျဖတ္ ေ၀စုခြဲယူမႈမ်ား မ်ားျပားလာသျဖင့္ တြင္းပုိင္ မ်ား တြင္းႏုတ္ကုန္ၾကၿပီ ျဖစ္ရာ ေရနံတူးလုပ္သား အမ်ားအျပားမွာ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ၾကရသည္ဟု တြင္းပုိင္မ်ားက ေျပာသည္။

“တြင္းပိုင္ဆုိတာ အ႐ႈံးရွိတယ္ အျမတ္ရွိတယ္။ အထြက္မ်ားရင္ ျမတ္မယ္၊ မထြက္ရင္ ႐ႈံးမယ္။ အဲ…အစုိးရက ေနာက္ခံေပးထားတဲ့ ကုမၸဏီကေတာ့ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ တတြင္းမွ မတူးဘဲနဲ႔ အသားလြတ္အျမတ္ရေနတာ။ ဘာစြန္႔စားမႈမွ မလုပ္ရဘဲနဲ႔ ရတာ။ အလုပ္သမားေတြကုိ သနားေတာ့ သနားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္လည္း ေခါင္းပုံျဖတ္ခံရတာမ်ားၿပီး ကုိက္မွမကုိက္တာ ဆက္မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး” ဟု ေရစႀကဳိၿမဳိ႕ခံ တြင္းပုိင္တဦးက ေျပာသည္။

မဟာခ်ဳိင္ စက္႐ုံု ဆႏၵျပသူမ်ားႏွင့္ ပိုင္ရွင္ ေျပလည္မႈရရွိ

ေက်ာ္ခ

အဂၤါေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ 20 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 19 နာရီ 37 မိနစ္

မဇၥ်ိမ (ခ်င္းမိုင္) ။ ။ ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အလုပ္မဆင္းဘဲ ဆႏၵျပၾကသည့္ မဟာခ်ဳိင္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ငါး၊ ပုဇြန္ စက္႐ုံ တခုမွ ျမန္မာအလုပ္သမား ၂၅၀၀ ခန္႔သည္ ယေန႔ညေနတြင္ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ သေဘာတူညီမႈ ရရွိသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ယမန္ေန႔ ညေန၌ ထိုင္းႏိုင္ငံ စမြတ္စခြန္ခ႐ုိင္၊ မဟာခ်ဳိင္ၿမိဳ႕နယ္၊ အကၠခ်ီလမ္းရွိ Ormcorm Company L.td စက္႐ုံမန္ေနဂ်ာက ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္အတြက္ ကုန္က်ေငြအား လစာေငြထဲမွ ျဖတ္ေတာက္မည္ဟု စာထုတ္ျပန္ခဲ့ရာမွ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ မန္ေနဂ်ာတို႔ ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားခဲ့ ၿပီးေနာက္ တရက္အလုပ္မဆင္းဘဲ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ယေန႔နံနက္တြင္ သူေဌးမွ ဆက္သြယ္လာၿပီး ေငြျဖတ္ေတာက္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုလာရာမွ ေက်လည္သြားၿပီးေနာက္ မနက္ျဖန္တြင္ အလုပ္ျပန္ဆင္းၾကမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ “ ဒီေန႔ သူေဌးက ဖုန္းဆက္လာတာေပါ့ေနာ္။ အခုအလုပ္သမားေတြ တေယာက္မွ ပတ္စပို႔ဖိုး မျဖတ္ဘူး။ ATM သမားေတြလည္း ကဒ္ထဲကို လုပ္ခပိုက္ဆံ ထည့္ေပးမယ္။ ကဒ္မရွိတဲ့ လူေတြကိုလည္း ႐ုံးခန္းမွာ ထုတ္ေပးမယ္ ဆိုေတာ့ ဒီမနက္ က်ေနာ္တို႔ သြားထုတ္တာေပါ့ေနာ္။ တျပားမွမျဖတ္ဘူး။ မနက္ျဖန္ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္ ျပန္ဆင္းၾကမွာေပါ့” ဟု လုပ္သားတဦးက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။ “ဒီေန႔က ပိုက္ဆံထုတ္ရက္။ မေန႔က သူစာကပ္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြက မေက်နပ္လို႔ ေျပာတာ။ အဲဒါကို ေျပာရမလား ဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ တို႔ထဲက တေယာက္ကို သူက ဂုတ္ဆြဲၿပီး နားရင္းအုပ္လို႔ အားလံုးက ေပါက္ကြဲၿပီး သူ႔ကို ဝိုင္းထိုးလိုက္ၾကတာ ခု သူေဆး႐ုံေရာက္ေနတယ္။ သူေဌးကလည္း သူ႔ကို အလုပ္ထုတ္မယ္ေျပာတယ္” ဟု သူကဆက္ေျပာသည္။ ၎စက္႐ုံတြင္ အလုပ္သမား စုစုေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ရွိရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အလုပ္သမား ၂၅၀၀ ေက်ာ္ ရွိသည္။ ယာယီပတ္စပို႔ ျပဳလုပ္ရန္ အတြက္ ျမန္မာနယ္စပ္႐ုံးမ်ားသို႔ သြားရန္၊ လက္မွတ္ပံုစံ စာရြက္တြင္ လိပ္စာႏွင့္ မွတ္ပံုတင္ နံပါတ္မ်ားထည့္လ်င္ ေနရပ္ရွိ မိသားစုမ်ားကို အာဏာပိုင္မ်ားက တစံုတရာ အက်ပ္ကိုင္ ေငြညွစ္မည္ဟု စိုးရိမ္မႈမ်ား ရွိေနၾကေၾကာင္း ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား အေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖြဲ႔က ေျပာသည္။ “တဘက္က အလုပ္သမားကလည္း ျမန္မာအစိုးရကို မယံု။ အလုပ္ရွင္က စာအုပ္လုပ္ဖို႔ ဖိအားေပးေတာ့ စိတ္ညစ္။ အလုပ္ထြက္။ ေနာက္စားစရာမရွိ၊ ေနစရာမရွိ။ အဲလိုေတြျဖစ္။ ေနရပ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ မိဘေတြကလည္း ပတ္စပို႔မလုပ္ဖို႔ ဖိအားေပး။ လုပ္လို႔ရွိရင္ အိမ္ကို ေငြလာေတာင္းမွာ ငါတို႔ေၾကာက္တယ္ စသျဖင့္ေပါ့ အဲဒါေတြေၾကာင့္ သူတို႔က မလုပ္ရဲၾကတာ” ဟု ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသား ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဒုကၡသည္ႏွင့္ ေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေရးရာဌာန တာဝန္ခံ ကိုသက္ခိုင္ မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ေရာင္းစားခံရသူ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (၁၈) ဦးကုိ ထိုင္းေလွမ်ားမွ ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့

၀ီရ / ၁၄ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၉
နယ္စပ္ပြဲစားမ်ားမွတဆင့္ ထုိင္းငါးဖမ္းေလွလုပ္ငန္းတခုတြင္ ေရာင္းစားခံရသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (၁၈) ဦးတုိ႔အား ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ကူညီေရးအဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ထုိင္းအထူးစုံစမ္းေရးအဖဲြ႔ (DSI) တုိ႔က ၿပီးခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔ညက ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး လူကုန္ကူးမႈတြင္ ပါဝင္သူ ပြဲစားအမ်ဳိးသမီးတဦးကုိ ဖမ္းဆီးရမိထားေၾကာင္း သိရသည္။

ဘန္ေကာက္ၿမဳိ႕ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ မုိင္ (၁၀၀) ေက်ာ္ေဝးသည့္ ခြန္ဘူရီခ႐ုိင္ ဆတ္တာဟစ္ (Sattahip) ၿမဳိ႕ရွိ ငါးဖမ္းေလွမ်ားတြင္ ကြၽန္သဖြယ္ ခုိင္းေစျခင္းခံေနရသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (၂) ဦးအား ျမန္မာႏုိင္ငံ ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ားသမဂၢႏွင့္ Labour Rights Promotion Network (LPN) တုိ႔၏ အကူအညီျဖင့္ ထုိင္း DSI အဖဲြ႔တုိ႔က ဝင္ေရာက္ကယ္တင္ရာမွ အျခားေလွမ်ားတြင္ ေရာင္းစားခံထားရသူမ်ားကုိ ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ားသမဂၢမွ အဖြဲ႔၀င္တဦးျဖစ္သူ ကုိသူရက “အဲဒီမွာ ေလွသားေတြကုိ ေရာင္းစားမႈမွာပါတဲ့ ပြဲစား အမ်ဳိးသမီးတဦးကုိလည္း ဖမ္းမိတယ္။ သူမကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံသားပဲ။ ေလွပဲ့နင္း ထုိင္းလူမ်ဳိး (၂) ေယာက္ကုိလည္း ဖမ္းဆီးထားတယ္။ အမႈအပုိင္းက (၂) မ်ဳိးရွိတယ္။ ပြဲစားအျဖစ္ က်ဴးလြန္တဲ့အမႈရယ္၊ လုပ္သားေတြ နစ္နာတဲ့အပုိင္းအတြက္ အမႈရယ္ ျဖစ္တယ္။ ကယ္ထားတဲ့ (၁၈) ေယာက္ကုိလည္း အခ်က္အလက္စုေဆာင္းဖုိ႔အတြက္ ပတၱရား လဝက႐ုံးမွာ ထားထားပါတယ္။ ၿပီးျပတ္လုိ႔ရွိရင္ ျမန္မာျပည္ထဲကုိ ေကာင္းေကာင္း ျပန္ပုိ႔ေပးမယ္လုိ႔ သိရတယ္” ဟု ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ေျပာသည္။

လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားတြင္ အသက္ (၅၁) ရွိ အစုိးရဝန္ထမ္းတဦးႏွင့္ (၁၅) ႏွစ္အရြယ္ ကေလး (၂) ဦးလည္း ပါဝင္ၿပီး ၎တုိ႔အမ်ားစုသည္ ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ မဲေဆာက္နယ္စပ္မွတဆင့္ ပြဲစားမ်ားက လက္ဆင့္ကမ္း လႊဲေျပာင္းမႈကို ခံခဲ့ရၿပီး
ေရာင္းစားခံရျခင္းျဖစ္သည္။ ဝင္စီးခံရသည့္ ေလွ (၂) စီးေပၚတြင္ (၈) လမွ (၆) လအထိ လစာမရဘဲ ခုိင္းေစခံရသူမ်ား ပါ၀င္သည္။

“ဒီပြဲစားေတြက ဂုိဏ္းဖြဲ႔ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကေတာ့ အစြယ္ပြားေတြက နယ္ေျမတုိင္းမွာ ရွိၾကတယ္” ဟု ကုိသူရက ေျပာသည္။

ေအာက္တုိဘာ (၁၁) ရက္ေန႔ ညေနပုိင္း ငါးဖမ္းေလွမ်ားသုိ႔ ဝင္ေရာက္စီးနင္းခ်ိန္၌ ေရထဲခုန္ခ်ၿပီး ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားသည့္ ပြဲစားမ်ားလည္းရွိေၾကာင္း သိရသည္။

LPN မွ ကုိေအးဝီမာန္က “သူတုိ႔ကုိ အစားအစာေတာင္ ေကြၽးခ်င္မွ ေကြၽးတာ။ ေနမေကာင္းရင္လည္း ဘာေဆးမွ မတိုက္ဘူး။ ေသရင္လည္း ပင္လယ္ထဲ ပစ္ခ်တတ္ၾကတယ္။ အခုလြတ္လာတဲ့သူေတြကုိ ပြဲစားေတြက ထုိင္းဘတ္ (၂၂,၀၀၀) ကေန (၂၅,၀၀၀) အထိနဲ႔ ေရာင္းစားထားၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။

ငါးဖမ္းေလွမ်ားသည္ ပင္လယ္ျပင္သုိ႔ (၁၅) ရက္ခန္႔ ထြက္ေလ့ရိွၿပီး ကမ္းသို႔ ဝင္ေရာက္ဆုိက္ကပ္ခ်ိန္ (၃-၄) ရက္တြင္ အဆိုပါ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတုိ႔အား ကမ္းအနီးရွိအိမ္မ်ားတြင္ ပိတ္ေလွာင္ထားေၾကာင္း ကုိေအးဝီမာန္က ေျပာသည္။

လြန္ခ့ဲသည့္ႏွစ္က အလားတူ ေရာင္းစားခံရသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (၁၁) ဦးအနက္ (၄) ဦးကုိ ထုိင္းရဲတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ကယ္တင္ႏုိင္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ားသမဂၢက ေျပာသည္။

ေရလုပ္သားမ်ားအျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား အမ်ားစုလုပ္ကုိင္သည့္ မဟာခ်ဳိင္ေဒသ၊ ရေနာင္းတုိ႔အျပင္ ကမ္းနီး(ရက္တုိ)ႏွင့္ ကမ္း႐ုိးတန္း ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းရွိရာ ဆတ္တာဟစ္ကဲ့သုိ႔ ေနရာမ်ားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ေရလုပ္သား (၈) ေသာင္းအထိ ရွိႏုိင္ေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံ ပင္လယ္ေပ်ာ္မ်ားသမဂၢက ခန္႔မွန္းထားသည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ လူကုန္ကူးမႈျဖင့္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွ်င္ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ (၂၀) အထက္ က်ခံရႏုိင္သည္။

ဖြတ္မရ ဓားမပါ ဆုံးၾကရမည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားဘ၀

၁၄ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၉

ျမန္မာႏွင့္ထုိင္း ႏွစ္ႏုိင္ငံပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနသည့္ အစီအမံသစ္မ်ားေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း သန္းခ်ီေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ ခါးသီးမႈမ်ားမွာ တေန႔ထက္တေန႔ အေျခအေနမ်ား ပို၍သာဆုိးရြားလာသည္ဟု အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖဲြ႔မ်ားက သုံးသပ္ေျပာဆုိၾကသည္။

ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာ ႏွစ္ႏုိင္ငံအစုိးရတုိ႔ပူးေပါင္းၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အတြက္ ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရးျပဳလုပ္မႈ နားလည္ျခင္း စာခၽြန္လႊာကုိ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့သည္။

အဆုိပါ သေဘာတူညီမႈအရ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ တရားမ၀င္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား တရားဝင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရရိွေရး၊ လူကုန္ကူးမႈမခံရေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံရေရးတို႔အတြက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ လုပ္ငန္းစတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးႏွင့္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးမႈမ်ားကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ (၁၅) ရက္တြင္ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ထိုင္းတြင္ အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ထားသည့္ ျမန္မာ (၁၀) သိန္းခန္႔ရိွၿပီး ေရွ႕ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၈) ရက္တြင္ သက္တမ္းကုန္ ဆံုးေတာ့မည္ျဖစ္ရာ ေနာက္ထပ္သက္တမ္း တိုးမေပးေတာ့ဘဲ ဆက္လက္ အလုပ္လုပ္ လိုသူမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွထုတ္ေပးသည့္ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပါရိွရမည္ျဖစ္ၿပီး မရိွသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးအေရးယူမည္ဟု ထိုင္းဘက္က ေၾကညာထားသည္။

ဘန္ေကာက္၊ မဟာခ်ဳိင္ေဒသ ငါးေသတၱာအလုပ္႐ုံမွ ျမန္မာအလုပ္သမားတဦးက “ဒီႏွစ္ကုန္ရင္ ျမန္မာေတြ အားလုံးျပန္ရမယ္။ တရားဝင္ အလုပ္သမားျဖစ္ေအာင္ ႏုိင္ငံသား စိစစ္မႈျပန္လုပ္ၿပီးမွ ထုိင္းကို ျပန္ဝင္ခြင့္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ကိစၥကို အလုပ္သမားေတြ စိတ္ဝင္စားမႈနည္းတယ္။ သြားမွာလာမွာနဲ႔ ကုန္က်မွာနဲ႔ဆုိရင္ အမ်ားစု မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ ဒီၾကားထဲ လက္မွတ္လုပ္တဲ့သူေတြရဲ႕ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြ ဖမ္းဆီးခံရတာ၊ ေငြညႇစ္ခံရတာေတြရွိေတာ့ အမ်ားစုက ျပန္မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ ဒီကိစၥထုိင္းနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရပဲ အခြန္အေကာက္ေတြ ရရွိမွာျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမားေတြကေတာ့ ဆင္းရဲမဲြေတမႈႏြံထဲကေန ႐ုန္းထြက္လုိ႔မရတဲ့အျပင္ အေႂကြးသံသရာမွာပဲ လည္ေနၾကရမွာျဖစ္တယ္္” ဟု ေျပာသည္။

(၂) ႏွစ္သက္တမ္းရွိ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ အမွန္တကယ္ကုန္က်ေငြမွာ ျမန္မာဘက္တြင္ က်ပ္ (၃,၀၀၀) ႏွင့္ ထုိင္းဘက္တြင္ ဘတ္ (၂,၀၀၀) သာ ကုုန္က်ေသာ္လည္း အလုပ္ရွင္ႏွင့္ ပဲြစားမ်ားေပါင္းကာ တဦးလွ်င္ ဘတ္ (၈) ေထာင္မွ (၁) ေသာင္းအထိယူၿပီး ျပဳလုပ္္ေပးေနသျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား ေႂကြးႏြံနစ္ရမႈမ်ား ပို၍တုိးပြားလာခဲ့သည္။

ထုိင္းရွိ ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ အမွန္တကယ္ကုန္က်မည့္ ေငြႏွင့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို တိက်မွန္ကန္စြာ မသိၾကေသာေၾကာင့္ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ ပဲြစားမ်ား၏ေခါင္းပုံျဖတ္ျခင္း ခံေနၾကရသည္။

သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္အကန္ သိရွိႏုိင္ရန္အတြက္ ျမဝတီရွိ ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရး အဖဲြ႔႐ုံးမွ ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိသည့္ လက္ကမ္းစာေစာင္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား သိရွိလုိသည္မ်ားကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရန္ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း ေရရာသည့္ေျဖဆိုမႈမ်ဳိးမရိွဟု ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းသူမ်ားက ေျပာၾကသည္။

လက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ား၏ မိဘေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားကုိ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားက မတရား ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ေငြေတာင္းခံမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမဝတီၿမိဳ႕ရွိ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္းနင္းေရး အထူးအဖဲြ႔႐ုံး ဖုန္း ဝ၈၇-၅၂၅၉၇၈၃ သုိ႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ ဘန္နားရွိ ေရခဲစက္႐ုံအလုပ္သမားတဦးက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာတြင္ တာဝန္က်အရာရွိတဦးက “ျမန္မာျပည္က အက်ယ္ႀကီးပဲ၊ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံးဘယ္သိႏုိင္မွာလဲ။ တေန႔တေန႔ ေျဖရတဲ့ဖုန္းေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေတြက ေပါက္ကရေတြပါ” ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

အဆုိပါအလုပ္သမားက ၎သည္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္ရန္ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္မ်ား ေပးၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ကရင္ျပည္နယ္လႈိင္းဘဲြ႔ရွိ ၎၏မိဘမ်ားေနအိမ္သို႔ ရဲႏွင့္စစ္တပ္မွ လာေရာက္ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ေငြက်ပ္ (၁) သိန္း ေတာင္းခဲ့သည့္အတြက္ လက္မွတ္မလုပ္ရန္ မိဘမ်ားက အေၾကာင္းၾကား ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ေနရပ္ေဒသ အခ်ဳိ႕၌လည္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဟု ဘန္ေကာက္ရွိ ျမန္မာအလုပ္သမား အခ်ဳိ႕က ေျပာသည္။

၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လမွၾသဂုတ္လအထိ ထုိင္းႏုိင္ငံရွိ ႏုိင္ငံျခားသားအလုပ္သမားမ်ားကို ထုိင္းအလုပ္သမား ဝန္ႀကီးဌာနမွ အလုပ္သမားမွတ္ပုံတင္ ျပဳလုပ္ေပးရာတြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၁ဝ) သိန္းနီးပါးခန္႔ မွတ္ပုံတင္ ခဲ့ၾကေသာ္လည္း လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လ (၁၅) ရက္ေန႔မွစတင္၍ ျမန္မာနယ္စပ္ၿမိဳ႕ မ်ားျဖစ္သည့္ ေကာ့ေသာင္း၊ ျမဝတီႏွင့္ တာခ်ီလိတ္ၿမဳိ႕တို႔တြင္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးခဲ့ရာ ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာ (၂၁) ရက္ေန႔အထိ သြားေရာက္ ေလွ်ာက္ထားသူ (၁,၄၅၅) ဦးသာ ရွိသည့္အတြက္ ပမာဏအားျဖင့္ အလြန္နည္းပါး သည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖဲြ႔မ်ားက ေျပာဆုိသည္။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏အေရး ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ထုိင္းလူ႔အခြင့္အေရး အဖဲြ႔တခု၏႐ုံးမွ ထုိင္းေရွ႕ေနတဦးက “လက္ရွိ ျမန္မာဘက္က ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈႏႈန္းအရဆုိရင္ ဘယ္လုိမွ အလုပ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီကိစၥအတြက္ ထုိင္းအစုိးရဘက္က အခ်ိန္ထပ္တုိးေပးရမယ့္ အေနအထားရွိတယ္။ အဲလုိ တခုခု စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးတာ မရွိရင္ေတာ့ ထုိင္းအစုိးရေနနဲ႔ တရားမဝင္ အလုပ္သမား ျပႆနာနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ေနာက္ဆက္တဲြ ကိစၥေတြကို ရင္ဆုိင္ရမွာျဖစ္တယ္။ အခု အေျခအေနကို ၾကည့္ရတာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက သူတို႔အစုိးရကို အယုံအၾကည္မရွိတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနတယ္” ဟု ေျပာသည္။

“လာအုိနဲ႔ ကေမာၻဒီးယားႏုိင္ငံဆုိရင္ သူ႔ႏုိင္ငံသားေတြကို ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈအတြက္ ထုိင္းကေန ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို ျပန္ဖုိ႔မလုိဘူး။ လာအုိအစုိးရက ထုိင္းႏုိင္ငံထဲကို ကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔ေစလႊတ္ၿပီး ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈ ျပဳလုပ္ ေပးတဲ့အတြက္ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈကို ရရွိခဲ့တယ္။ ျမန္မာအစုိးရအေနနဲ႔ အဲဒီႏုိင္ငံေတြ လုိလုပ္မွပဲ အဆင္ေျပႏိုင္မယ္” ဟုလည္း ၎က ေျပာသည္။

ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈ သေဘာတူညီမႈ စာခၽြန္လႊာကို ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္တြင္ ထုိင္းႏွင့္လာအုိ၊ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္တြင္ ထုိင္းႏွင့္ ကေမာၻဒီးယား၊ ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာတို႔ အသီးသီးလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။

လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လာအုိႏွင့္ ကေမာၻဒီးယားႏုိင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဘန္ေကာက္တြင္ ႐ုံးမ်ားဖြင့္ထားၿပီး ၎တုိ႔ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ားေပးလ်က္ရွိသည္။ ယခုကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား အေနျဖင့္ ခရီးေဝးသြားစရာမလုိဘဲ ေငြကုန္ေၾကးက်နည္းကာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေန႔ခ်င္းၿပီးျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။

လာအုိႏွင့္ ကေမာၻဒီးယားႏုိင္ငံမ်ားကဲ့သုိ႔ ျမန္မာဘက္မွ ဘန္ေကာက္တြင္ ႐ုံးဖြင့္၍ဝန္ေဆာင္မႈေပးမည္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈကို ရရွိမည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားက ေျပာသည္။

ထုိင္းအေျခစုိက္ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအေရး ပူးတဲြလႈပ္ရွားမႈေကာ္မတီ (JACBA) အဖဲြ႔ဥကၠ႒ ဦးမုိးႀကိဳးက “လာအုိနဲ႔ ကေမာၻဒီးယားလုိ စနစ္မ်ဳိးလုပ္သင့္တယ္။ ေနာက္ၿပီးတင္းက်ပ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးရမယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈကိုလည္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရမယ္။ အဲလုိမွ မလုပ္ရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ အယုံအၾကည္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး” ဟု ေျပာသည္။

ထိုင္းအလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ရိွသူမ်ားသာ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားခြင့္ရိွၿပီး ထိုင္းအလုပ္ရွင္ႏွင့္အတူ ျမ၀တီ၊ ေကာ့ေသာင္း၊ တာခ်ီလိတ္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕တို႔တြင္္ ျမန္မာမွတ္ပုံတင္မူရင္းႏွင့္ သြားေရာက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထုိင္းအလုပ္သမား လက္မွတ္မရိွသူမ်ား ေလွ်ာက္ထားခြင့္ မရိွဟုလည္း ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာဘက္က ေၾကညာထားသည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအား ထုိင္းအစုိးရက ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလုိင္မွၾသဂုတ္လ (၂၈) ရက္အထိ အလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္ရန္ အခ်ိန္ကန္႔သတ္ေပးခဲ့ၿပီး ယင္းကာလအတြင္း မွတ္ပုံတင္ မျပဳလုပ္သူမ်ား သည္ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရမည္ျဖစ္သည္။

ထုိင္းအေျခစုိက္ ေရာင္ျခည္ဦးအလုပ္သမားမ်ားအဖဲြ႔၏တာဝန္ခံ ဦးမိုးေဆြက “ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ လက္မွတ္လုပ္တာ နည္းပါးရတာက လက္မွတ္ေလွ်ာက္တဲ့ လူေတြရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ ေငြညႇစ္ခံရတ ဲ့ျပႆနာေတြေၾကာင့္ပါ။ လက္မွတ္ေလွ်ာက္တဲ့ မဟာခ်ဳိင္က အလုပ္သမတဦး ပံုစံျဖည့္ၿပီး မၾကာဘူး၊ သူ႔အိမ္က ဖုန္းဆက္လာတယ္၊ အိမ္ကို လာၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး တလ က်ပ္ (၃) ေသာင္း ေတာင္းတယ္၊ မလုပ္နဲ႔ေတာ့လို႔ ေျပာတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ မ႐ိုးသားမႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ” ဟု ေျပာသည္။

ထိုင္းအလုပ္ရွင္ႏွင့္အတူ သက္ဆိုင္ရာေဒသ အလုပ္သမား႐ံုးတြင္ တင္သြင္းရသည့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားသူ၏ ေလွ်ာက္လႊာကို ထိုင္းအလုပ္သမား႐ံုးမွတဆင့္ ဘန္ေကာက္ရိွ ျမန္မာသံ႐ံုးသို႔ ေပးပို႔ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ရန္္ ထပ္မံပို႔ေဆာင္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာဘက္မွ အာဏာပိုင္မ်ားက ေလွ်ာက္ထားသူ၏ ေနရပ္ေဒသသုိ႔ သြားေရာက္၍ ႏိုင္ငံံသား စိစစ္စစ္ေဆးရာ တြင္ မတရားအက်ပ္ကိုင္ ၿခိမ္းေျခာက္ေငြညႇစ္မႈမ်ား ရိွေနသည္မွာ မွန္ကန္ေၾကာင္း ဘားအံၿမိဳ႕နယ္ သံလြင္ျမစ္ကမ္း နံေဘးရွိ ေက်းရြာတရြာမွ ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရသူတဦးကလည္း ေျပာဆိုသည္။

ဘန္ေကာက္ ပထံုဌာနီ ပလတ္္စတစ္စက္႐ံုမွ အလုပ္သမားတဦးကမူ အလုပ္ရွင္မ်ားက ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္အတြက္ လက္မွတ္လုပ္လိုသူတဦးလွ်င္ ဘတ္ေငြ (၁) ေသာင္းခန္႔ အဆမတန္ ေတာင္းသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ အလုပ္သမားအမ်ားစုက စိတ္၀င္စားမႈနည္းၾကေၾကာင္း ေထာက္ျပေျပာဆိုသည္။

အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖြဲ႔မ်ားကလည္း ထိုင္းအလုပ္ရွင္ အမ်ားစုသည္ ျမန္မာ အလုပ္သမား မ်ား ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ေလွ်ာက္ထားမႈကို မလိုလားၾကေၾကာင္း၊ ယခင္ကဲ့သုိ႔ အလုပ္သမားမ်ားအေပၚ သက္သာသည့္ လုပ္အားချဖင့္ ေခါင္းပုံျဖတ္ႏုိင္ရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ား နည္းပါးလာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းေျပာဆိုၾကသည္။

မဲေဆာက္ၿမဳိ႕ရွိ အုိမီဂါ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမွ ျမန္မာမန္ေနဂ်ာတဦးက “အလုပ္ရွင္အမ်ားစုကေတာ့ ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ကိုင္မွာကို မေျပာနဲ႔ ထုိင္းအလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္လုပ္တာေတာင္ မႀကိဳက္ၾကဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ စက္႐ုံမွာဆုိရင္ အလုပ္သမားေပါင္း (၁,၀၀၀) နီးပါးရွိတယ္။ သူတုိ႔ အမ်ားဆုံး တေန႔ ဘတ္ (၈ဝ) ပဲရတယ္။ မဲေဆာက္အပါအဝင္ တာ့ခ္ခ႐ုိင္အတြင္းမွာ ထုိင္းအလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာနက သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ အနိမ့္ဆုံး တေန႔ လုပ္အားခက (၁၅၁) ဘတ္ ျဖစ္တယ္ဆုိေတာ့ အလုပ္ရွင္က အလုပ္သမားတေယာက္အေပၚမွာ တေန႔ဘတ္ (၇ဝ) အျမတ္ရတယ္။ လူ (၁,၀၀၀) ဆုိေတာ့ တလကို (၂၁) သိန္း အနည္းဆုံးရတယ္။ တရားမဝင္အလုပ္သမား အသုံးျပဳတဲ့အတြက္ ဆုိင္ရာကို ေပးကမ္းရတာ အလြန္ဆံုးတလ (၁) သိန္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ရွင္ေတြက တရားမဝင္ အလုပ္သမားေတြကို ပိုႀကိဳက္ၾကတာျဖစ္တယ္”ဟု ရွင္းျပသည္။

ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဒုတိယဝန္ႀကီး ဦးေမာင္ျမင့္က လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လ (၁၁) ရက္ေန႔က ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ထုိင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံအၿပီးတြင္ “က်ေနာ္တုိ႔ အခုလုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ဟာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြြကို အကာအကြယ္ေပးဖုိ႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမားေတြကို အခြန္ေကာက္တာ၊ မိသားစုေတြအေပၚ တစုံတရာ ေငြေၾကးေကာက္ခံတာေတြ ျပဳလုပ္မယ္ ဆုိတာေတြဟာ ေကာလာဟလမ်ားသာျဖစ္တယ္” ဟု သတင္းေထာက္မ်ားအား ေျပာၾကားခဲ့သည္။

သုိ႔ေသာ္ ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ရရွိသူအခ်ဳိ႕ ဘန္ေကာက္အပါအဝင္ သက္ဆုိင္ရာ ေဒသအလုပ္ခြင္မ်ားသုိ႔ ျပန္ေရာက္ ရွိခ်ိန္တြင္ ၎တုိ႔ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ားကို အလုပ္ရွင္က သိမ္းထားလုိက္ၿပီး လုပ္အားခ မွာလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေဒသအလုိက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ႏႈန္းထားမ်ားမရရွိၾကသည့္အျပင္ လက္မွတ္ သြားလုပ္စဥ္ ကုန္က်ေငြ ဘတ္ (၁) ေသာင္းခန္႔ ကိုလည္း အရစ္က်ေပးသြင္းေနရသည္ဟု လက္မွတ္ သိမ္းဆည္းခံရသူ တဦးက ေျပာသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာအလုပ္္သမားမ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ကို ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာ သံအမတ္ႀကီးက နာယက၊ သံမႉးႀကီးက ဥကၠ႒အျဖစ္ပါ၀င္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းမည္ဟု အစိုးရမီဒီယာမ်ားတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလိုင္လလယ္က ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ယေန႔အထိ တစံုတရာအကူအညီေပးမႈ မရိွေသးဟု ေလ့လာသူမ်ားက ေျပာသည္။

မဲေဆာက္ ဘန္႔ေစာင္ခဲြအထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမွ အလုပ္ၾကပ္တဦးက “က်ေနာ္တုိ႔ မဲေဆာက္ေဒသတြင္း စက္႐ုံေတြမွာ တရားဝင္တာေရာ၊ မဝင္တာေရာ အလုပ္သမား (၁) သိန္းခဲြရွိတယ္။ ျမဝတီဘက္ ျပန္လုပ္ရမယ့္ လက္မွတ္ကို ဘယ္သူမွ ျပန္မလုပ္ၾကဘူး။ က်ေနာ္ရဲ႕ (၁၅) ႏွစ္ေက်ာ္ အေတြ႔အႀကံဳအရ အရင္ကလည္း ျမန္မာေတြကို အတင္းအက်ပ္ ျပန္ပို႔တာေတြရွိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္လက္ခံၾကတာပဲ။ ျမန္မာေတြ မရွိတာနဲ႔ ေဒသတြင္း စက္႐ုံ (၂၀၀) ေလာက္ဟာ အလုပ္လုပ္မယ့္လူ မရွိလုိ႔ ပိတ္ရတာေတြျဖစ္လာတယ္။ အရင္ကလည္း ထုိင္းဘက္က အလုပ္သမားလက္မွတ္ သက္တမ္း မတုိးေပးတာေတြ ရွိတယ္။ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ျမန္မာေတြက လက္မွတ္ရွိရွိ မရွိရွိ ေနၾကတာဆုိေတာ့ အလကားျဖစ္မယ့္အတူတူ ထုိင္းဘက္က မွတ္ပံုတင္ခြင့္ ျပန္ျပဳလုိက္ေတာ့ အစုိးရအတြက္ ဝင္ေငြ ဘတ္ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီၿပီးရတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးရွိခဲ့ေတာ့ အခုကိစၥကိုလည္း အလုပ္ရွင္အလုပ္သမားေတြက သိပ္အေလးမထားၾကတာ” ဟု ေျပာသည္။

ျမန္မာႏွင့္ထုိင္း ႏွစ္ႏုိင္ငံအာဏာပိုင္မ်ားက ယခုလုပ္ငန္းစဥ္သည္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား တရားဝင္ မွတ္ပုံတင္ၿပီး အလုပ္အလုပ္ခြင့္ ဗီစာရရွိထားသျဖင့္ ထုိင္းအလုပ္သမားမ်ား နည္းတူ အက်ဳိးခံစားခြင့္ႏွင့္ အကာအကြယ္မ်ား ရရွိမည္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း လက္ရွိျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ႀကံဳေတြ႔ေနရသည့္ အခက္အခဲႏွင့္ ျပႆနာမ်ားသည္ ေလွ်ာ့ပါးလာျခင္းမရွိဘဲ ပို၍ဆုိးရြားလာသည့္ အေနအထားမ်ားသာ မ်ားျပားလာသည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည့္ အဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ ေလ့လာသူမ်ားက သုံးသပ္ေျပာဆုိၾကသည္။

ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဓိက တာဝန္ရွိသူျဖစ္သည့္ ျမန္မာစစ္အစုိးရအေနျဖင့္ မွန္ကန္သည့္ သေဘာထားႏွင့္ ေစတနာမပါဘဲ ဟန္ျပသက္သက္သာ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနမည္ဆုိပါက နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အေရးကိစၥသည္ ပို၍တုိးပြားလာမည္သာ ျဖစ္သည္ဟုလည္း ေျပာၾကသည္။

ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈႏွင့္ ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ထုတ္ေပးမႈ လုပ္ငန္းစဥ္သည္ ထုိင္း-ျမန္မာႏွစ္ႏုိင္ငံ အစုိးရမ်ားအတြက္ အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေစမည့္ အစီအမံမ်ားသာျဖစ္ၿပီး ထုိင္းတြင္ ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ တစုံတရာ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈမ်ား အရိပ္အေယာင္္ မေတြ႔ရေသးဘဲ ႏွစ္ထပ္ကြမ္းဒုကၡသည္ ဘဝအျဖစ္သုိ႔သာ ေရာက္ရွိလာၾကရသည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမား မ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားက သုံးသပ္ေျပာဆုိေနၾကသည္။

ရဲရင့္ (သတင္းေဆာင္းပါး)

ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ အစီအစဥ္သစ္ ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာ သေဘာတူညီ

ရဲရင့္ / ၂၀ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၉
ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား တရား၀င္ေစလႊတ္ေရး အစီအစဥ္သစ္အရ အလုပ္ခန္႔အပ္မႈစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုျခင္းႏွင့္ ေဆးစစ္ျခင္းမ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္တြင္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္ဟု သိရသည္။

အဆိုပါအစီအစဥ္သစ္ကို ယခုလ (၁၁-၁၂) ရက္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၌ ျပဳလုပ္သည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား စိစစ္မွတ္ပံုတင္ေရးႏွင့္ အလုပ္သမားအသစ္မ်ား တရား၀င္ေစလႊတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ (၇) ႀကိမ္ေျမာက္ ထိုင္း-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ႏွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား သေဘာတူညီခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ျပည္တြင္းအပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းဂ်ာနယ္တေစာင္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႔ ဒုတိယရဲတပ္ဖြဲ႔မႉး ရဲမႉးႀကီး ၀င္းႏိုင္ထြန္းက ထိုင္းအလုပ္ရွင္မ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားအသစ္မ်ား ေခၚယူရာတြင္ လုပ္သားလိုအပ္ခ်က္ေခၚစာကို ျမန္မာဘက္သို႔ ေပးပို႔ရမည္ျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမားရပိုင္ခြင့္၊ ခံစားခြင့္ႏွင့္ ႏွစ္ဖက္လိုက္နာရမည့္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ပါရိွရမည္ျဖစ္ၿပီး ေဆးစစ္မႈကိုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စစ္ေဆးမည္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာသည္။

ထို႔အျပင္ အလုပ္ခန္႔အပ္မႈစာခ်ဳပ္ကို ျမန္မာဘက္သုိ႔ ေပးပို႔ရမည္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာနယ္စပ္ရိွ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရး႐ံုးမ်ားတြင္ အလုပ္ရွင္ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ား စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရမည္ျဖစ္ကာ အလုပ္ခန္႔အပ္ၿပီး တလအတြင္း အလုပ္သမားမ်ားကို ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးမည္ဟုလည္း ေျပာသည္္။

အဆိုပါ အစီအစဥ္သစ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုင္းဘက္မွလည္း အမ်ားျပည္သူမ်ား သိရိွေစရန္ မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ သတင္းထုတ္လႊင့္ခဲ့သည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ေရာင္ျခည္ဦးအလုပ္သမားအဖြဲ႔ကမူ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ လက္ရိွထက္ ပိုမိုဆိုးရြားမည့္ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ အသစ္တဖန္ႀကံဳေတြ႔ရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ဟု ေျပာသည္။

အဖြဲ႔တာ၀န္ခံ ဦးမိုးေဆြက “ဒီသေဘာတူညီခ်က္အတိုင္းပဲ အလုပ္သမားေတြကို တရား၀င္လႊတ္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆနာက အလုပ္သမားေတြကို အစိုးရဘက္က အကာအကြယ္ေပးမယ္လို႔ေျပာၿပီး ေျပာတာနဲ႔ လက္ေတြ႔က အၿမဲကြာတယ္၊ ကတိလည္းမတည္ဘူး။ လက္မွတ္သြားလုပ္ရင္ တကယ္ကုန္က်တာက ျမန္မာဘက္ က်ပ္ (၃,၀၀၀)၊ ထိုင္းဘက္ ဘတ္ (၂,၀၀၀)။ လက္ေတြ႔မွာက အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ ထိုင္းမွာ ျမန္မာအစိုးရကေနၿပီး အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ အလုပ္သမားေအးဂ်င့္ (၃) ခုရိွတယ္၊ ဘန္ေကာက္မွာအေျခခ်တယ္။ ဒီကုမၸဏီေတြက လက္မွတ္သြားလုပ္တဲ့လူတဦးကို ဘတ္ (၆,၀၀၀) ကေန (၁၀,၀၀၀) အထိယူတယ္။ ဒီကိစၥကို အစိုးရကေနၿပီး တနည္းတဖံုနဲ႔ ကိုင္တြယ္သင့္တယ္” ဟု ေျပာသည္။

“ေဆးျပန္စစ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ကုန္မွာလဲ၊ ဒါလဲ ေမးခြန္းတခု။ ျမန္မာဘက္က်ပ္ (၃) ေထာင္ ဆိုေပမယ့္ က်ပ္သိန္းခ်ီ ကုန္တာေတြရိွတယ္။ ထိုင္းဘက္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘတ္ (၂) ေထာင္ ေပးရအံုးမယ္။ ထိုင္းမွာ အလုပ္သမားလက္မွတ္ ျပန္ေလွ်ာက္ရင္ က်န္းမာေရးေဆးစစ္ခ (၁,၉၀၀) ထပ္ေပးရအံုးမယ္။ အခု ျမန္မာနဲ႔ထိုင္း ႏွစ္ဖက္အစိုးရကိုေပးေနရၿပီ။ အဲလို ေပးရတာထက္ ဆိုးတာက သတ္မွတ္တာထက္ အဆမတန္မ်ားတဲ့ေငြကို ေပးေနရတယ္။ ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ႏိုင္ငံအတြက္ ၀င္ေငြရွာေပးေနတဲ့လူေတြလို႔ သေဘာထားၿပီး ဒီကိစၥကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျဖ ရွင္းေပးဖို႔လိုတယ္” ဟုလည္း ဆက္ေျပာသည္။

အဆိုပါျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား စိစစ္မွတ္ပံုတင္ေရးႏွင့္ တရား၀င္အလုပ္သမား ေစလႊတ္ႏိုင္ေရးဆိုင္ရာ ထိုင္း-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ျမန္မာဒုတိယႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးေမာင္ျမင့္က “အလုပ္သမားေတြအတြက္ အခြန္မေကာက္ဘူးဆိုတာကို က်ေနာ္ေရာက္တဲ့ေနရာတိုင္းမွာ အာမခံၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္” ဟု သတင္းေထာက္မ်ားကို ေျပာၾကားခဲ့သည္။

လက္ရိွထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ထိုင္းအလုပ္သမား မွတ္ပံုတင္ထားသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၁၀) သိန္းခန္႔ရိွၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္မွ ထုတ္ေပးသည့္ (၂) ႏွစ္သက္တမ္းရိွ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ားကို ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလိုင္လလယ္မွစၿပီး နယ္စပ္ၿမိဳ႕မ်ားျဖစ္သည့္ ေကာ့ေသာင္း၊ ျမ၀တီ၊ တာခ်ီလိတ္ စသည့္ၿမိဳ႕တုိ႔တြင္ စတင္ထုတ္ေပးေနရာ ယခုလ (၁၃) ရက္အထိ လာေရာက္ထုတ္ယူသူ ျမန္မာအလုပ္သမား (၂,၁၀၀) ဦးရွိသည္ဟု သိရသည္။

မေလးရွားအက်ဥ္းစခန္းတြင္ ျမန္မာ (၃,၅၀၀) ခန္႔ ျပန္စရိတ္မရွိ၍ ေသာင္တင္ေန

၀ီရ / ၉ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၉

သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္တုိ႔၏ ဖမ္းဆီးျခင္းခံခဲ့ရၿပီး မေလးရွားအက်ဥ္းစခန္းမ်ားတြင္ ေသာင္တင္ေနသည့္ ျမန္မာႏုိင ္ငံသား တရားမဝင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား (၃,၅၀၀) ခန္႔ရွိေၾကာင္း လြတ္ေျမာက္လာသူမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သူတုိ႔က ေျပာသည္။

အမ်ားစုမွာ လြတ္ရက္ေစ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အေထာက္အထား မျပသႏုိင္ျခင္း၊ အျပန္ေလယာဥ္ စရိတ္ မတတ္ႏုိင္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ မေလးရွား ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းမ်ားတြင္ ႏွစ္႐ွည္အက်ဥ္းက်ေနၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး ၎တုိ႔အနက္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား လည္း ပါဝင္သည္။

မေလးရွားႏုိင္ငံရွိ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သူ ကုိဝင္းႏုိင္ဦးက “ဒီေကအယ္လ္ ေလဆိပ္အနားက Lenggeng အခ်ဳပ္ခန္းက ျပန္ဖုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့လူေတြ အမ်ားဆုံးေပါ့။ ဒီက အမ်ားစုက အျပန္စရိတ္ မရွိလုိ႔ ေသာင္တင္ေနတာ။ အမွန္က ေလယာဥ္လက္မွတ္နဲ႔ ဒဏ္ေငြအတြက္ ရင္းဂစ္ (၆၂၀) ပဲ ကုန္က်တယ္။ ျမန္မာသံ႐ုံးက အဲဒါကုိ (၁,၆၀၀) ရင္းဂစ္အထိ ေတာင္းတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိ အျပင္က ေဆြမ်ဳိးေတြဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး ပုိက္ဆံရွာခုိင္းတာလည္း ရွိတယ္” ဟု ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ ေျပာသည္။

လြတ္ရက္ေစ့သူ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကုိ ေနရပ္သုိ႔မပုိ႔ခင္ ေကအယ္လ္ ေလဆိပ္အနီးရွိ Lenggeng အခ်ဳပ္ခန္းတြင္ ခတၱထားရွိေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံသား အမ်ားစုမွာ အဆုိပါအခ်ဳပ္ခန္းတြင္ ႏွစ္လၾကာစြာ ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကရေၾကာင္း၊ ယခုအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (၂,၀၀၀) ေက်ာ္ရွိၿပီး တဝက္ေက်ာ္မွာ ၿပီးခဲ့သည့္ၾသဂုတ္လမွ ထပ္မံ ေရာက္ရွိ လာသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ယင္းအခ်ဳပ္ခန္းမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသုိ႔ ေရာက္လာသူ မြန္ျပည္နယ္သားတဦးက ေျပာသည္။

ႏွစ္ႏုိင္ငံ ညႇိႏႈိင္းမႈျဖင့္ မေလးရွား ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းမွ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားအား ေနရင္းျပန္လည္ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ယခုအခါ အေရအတြက္ (၅၀၀) ခန္႔ကုိ ပုိ႔ေဆာင္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ေအာက္တုိဘာ (၆) ရက္ထုတ္ စစ္အစုိးရ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

အက်ဥ္းစခန္းမ်ားတြင္ ေသာင္တင္ေနသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (၂,၇၀၀) ေက်ာ္ က်န္ရွိေနေသးေၾကာင္း စစ္အစုိးရက ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း ယင္းအေရအတြက္ထက္မ်ားေၾကာင္း မေလးရွားရွိ အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္သူတုိ႔က ခန္႔မွန္းသည္။

ေလယာဥ္ျဖင္ ့ျပန္ရန္ မတတ္ႏုိင္သူမ်ားအတြက္ ေလွမ်ားျဖင့္ ေနရင္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ရန္ ႏွစ္ဖက္တာ၀န္ရိွသူမ်ားက ေဆြးေႏြးေနေၾကာင္း၊ ဖမ္းဆီးထားသည့္ တရားမဝင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတုိ႔အား စင္ကာပူႏုိင္ငံက စက္ေလွျဖင့္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ဖူးေၾကာင္း မေလးရွား ျမန္မာသံ႐ုံးႏွင့္ နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။

Lenggeng ခတၱထိန္းသိမ္းေရးစခန္းအျပင္ မေလးရွားႏုိင္ငံ႐ွိ အျခားအက်ဥ္းစခန္း (၅) ခုတြင္လည္း အခ်က္အလက္ျဖည့္ၿပီး ေနရပ္ျပန္ရန္ ေစာင့္စားေနသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား (၁,၀၀၀) ေက်ာ္ရွိေသးေၾကာင္း၊ အမ်ားစုမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အက်ဥ္းခ်ခံရမည္စုိး၍ ေနရပ္သို႔ ျပန္ရန္ ျငင္းဆန္ေနၾကေၾကာင္း၊ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္အျဖစ္ မေလးရွားႏုိင္ငံတြင္ ဆက္လက္ ေနထုိင္လုိၾကေၾကာင္း ဒုကၡသည္အေရးေဆာင္႐ြက္သူတုိ႔က ေျပာသည္။

မေလးရွားႏုိင္ငံတြင္ ထိန္းသိမ္းခံ ႏုိင္ငံျခားအက်ဥ္းသား (၇) ေထာင္ေက်ာ္ရွိၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံမွ အမ်ားဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း သက္ဆုိင္ရာအာဏာပုိင္တုိ႔က တရားဝင္ေဖာ္ျပထားၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသား အက်ဥ္းသားမ်ားအား ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းအပါအဝင္ အျခားညႇဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္မႈမ်ားနွင့္ ပတ္သက္၍ ျငင္းဆုိထား သည္။

လြတ္ေျမာက္လာသူ မြန္ျပည္နယ္သားက “အင္ဒုိနီးရွားက လူေတြဆုိရင္ အဲဒီအထဲမွာ တပတ္ဆုိ ျပန္ခြင့္ရၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသားေတြက်ေတာ့ တခ်ဳိ႕ဆို ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ဒီအခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေစာင့္ေနခဲ့ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆုိ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး ထမင္းမစား၊ ဘာမစားနဲ႔ ေသတာလည္း ရွိတယ္” ဟု ေျပာသည္။