ဖြတ္မရ ဓားမပါ ဆုံးၾကရမည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားဘ၀

၁၄ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၉

ျမန္မာႏွင့္ထုိင္း ႏွစ္ႏုိင္ငံပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနသည့္ အစီအမံသစ္မ်ားေၾကာင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း သန္းခ်ီေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ ခါးသီးမႈမ်ားမွာ တေန႔ထက္တေန႔ အေျခအေနမ်ား ပို၍သာဆုိးရြားလာသည္ဟု အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖဲြ႔မ်ားက သုံးသပ္ေျပာဆုိၾကသည္။

ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာ ႏွစ္ႏုိင္ငံအစုိးရတုိ႔ပူးေပါင္းၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္း ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အတြက္ ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရးျပဳလုပ္မႈ နားလည္ျခင္း စာခၽြန္လႊာကုိ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ လက္မွတ္ ေရးထုိးခဲ့သည္။

အဆုိပါ သေဘာတူညီမႈအရ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ တရားမ၀င္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား တရားဝင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရရိွေရး၊ လူကုန္ကူးမႈမခံရေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံရေရးတို႔အတြက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ လုပ္ငန္းစတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးႏွင့္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးမႈမ်ားကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ (၁၅) ရက္တြင္ စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ထိုင္းတြင္ အလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ထားသည့္ ျမန္မာ (၁၀) သိန္းခန္႔ရိွၿပီး ေရွ႕ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၈) ရက္တြင္ သက္တမ္းကုန္ ဆံုးေတာ့မည္ျဖစ္ရာ ေနာက္ထပ္သက္တမ္း တိုးမေပးေတာ့ဘဲ ဆက္လက္ အလုပ္လုပ္ လိုသူမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွထုတ္ေပးသည့္ ယာယီႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပါရိွရမည္ျဖစ္ၿပီး မရိွသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးအေရးယူမည္ဟု ထိုင္းဘက္က ေၾကညာထားသည္။

ဘန္ေကာက္၊ မဟာခ်ဳိင္ေဒသ ငါးေသတၱာအလုပ္႐ုံမွ ျမန္မာအလုပ္သမားတဦးက “ဒီႏွစ္ကုန္ရင္ ျမန္မာေတြ အားလုံးျပန္ရမယ္။ တရားဝင္ အလုပ္သမားျဖစ္ေအာင္ ႏုိင္ငံသား စိစစ္မႈျပန္လုပ္ၿပီးမွ ထုိင္းကို ျပန္ဝင္ခြင့္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ကိစၥကို အလုပ္သမားေတြ စိတ္ဝင္စားမႈနည္းတယ္။ သြားမွာလာမွာနဲ႔ ကုန္က်မွာနဲ႔ဆုိရင္ အမ်ားစု မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ ဒီၾကားထဲ လက္မွတ္လုပ္တဲ့သူေတြရဲ႕ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြ ဖမ္းဆီးခံရတာ၊ ေငြညႇစ္ခံရတာေတြရွိေတာ့ အမ်ားစုက ျပန္မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ ဒီကိစၥထုိင္းနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရပဲ အခြန္အေကာက္ေတြ ရရွိမွာျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမားေတြကေတာ့ ဆင္းရဲမဲြေတမႈႏြံထဲကေန ႐ုန္းထြက္လုိ႔မရတဲ့အျပင္ အေႂကြးသံသရာမွာပဲ လည္ေနၾကရမွာျဖစ္တယ္္” ဟု ေျပာသည္။

(၂) ႏွစ္သက္တမ္းရွိ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ အမွန္တကယ္ကုန္က်ေငြမွာ ျမန္မာဘက္တြင္ က်ပ္ (၃,၀၀၀) ႏွင့္ ထုိင္းဘက္တြင္ ဘတ္ (၂,၀၀၀) သာ ကုုန္က်ေသာ္လည္း အလုပ္ရွင္ႏွင့္ ပဲြစားမ်ားေပါင္းကာ တဦးလွ်င္ ဘတ္ (၈) ေထာင္မွ (၁) ေသာင္းအထိယူၿပီး ျပဳလုပ္္ေပးေနသျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား ေႂကြးႏြံနစ္ရမႈမ်ား ပို၍တုိးပြားလာခဲ့သည္။

ထုိင္းရွိ ျမန္မာအလုပ္သမားအမ်ားစုမွာ အမွန္တကယ္ကုန္က်မည့္ ေငြႏွင့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို တိက်မွန္ကန္စြာ မသိၾကေသာေၾကာင့္ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ ပဲြစားမ်ား၏ေခါင္းပုံျဖတ္ျခင္း ခံေနၾကရသည္။

သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္အကန္ သိရွိႏုိင္ရန္အတြက္ ျမဝတီရွိ ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရး အဖဲြ႔႐ုံးမွ ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိသည့္ လက္ကမ္းစာေစာင္တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား သိရွိလုိသည္မ်ားကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရန္ ဖုန္းနံပါတ္မ်ား ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း ေရရာသည့္ေျဖဆိုမႈမ်ဳိးမရိွဟု ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းသူမ်ားက ေျပာၾကသည္။

လက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားသူမ်ား၏ မိဘေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားကုိ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားက မတရား ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ေငြေတာင္းခံမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမဝတီၿမိဳ႕ရွိ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္းနင္းေရး အထူးအဖဲြ႔႐ုံး ဖုန္း ဝ၈၇-၅၂၅၉၇၈၃ သုိ႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ ဘန္နားရွိ ေရခဲစက္႐ုံအလုပ္သမားတဦးက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာတြင္ တာဝန္က်အရာရွိတဦးက “ျမန္မာျပည္က အက်ယ္ႀကီးပဲ၊ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံးဘယ္သိႏုိင္မွာလဲ။ တေန႔တေန႔ ေျဖရတဲ့ဖုန္းေတြက အမ်ားႀကီးပဲ။ ဒါေတြက ေပါက္ကရေတြပါ” ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

အဆုိပါအလုပ္သမားက ၎သည္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ေလွ်ာက္ရန္ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္မ်ား ေပးၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ကရင္ျပည္နယ္လႈိင္းဘဲြ႔ရွိ ၎၏မိဘမ်ားေနအိမ္သို႔ ရဲႏွင့္စစ္တပ္မွ လာေရာက္ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ေငြက်ပ္ (၁) သိန္း ေတာင္းခဲ့သည့္အတြက္ လက္မွတ္မလုပ္ရန္ မိဘမ်ားက အေၾကာင္းၾကား ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ကရင္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ေနရပ္ေဒသ အခ်ဳိ႕၌လည္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ဟု ဘန္ေကာက္ရွိ ျမန္မာအလုပ္သမား အခ်ဳိ႕က ေျပာသည္။

၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လမွၾသဂုတ္လအထိ ထုိင္းႏုိင္ငံရွိ ႏုိင္ငံျခားသားအလုပ္သမားမ်ားကို ထုိင္းအလုပ္သမား ဝန္ႀကီးဌာနမွ အလုပ္သမားမွတ္ပုံတင္ ျပဳလုပ္ေပးရာတြင္ ျမန္မာအလုပ္သမား (၁ဝ) သိန္းနီးပါးခန္႔ မွတ္ပုံတင္ ခဲ့ၾကေသာ္လည္း လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လ (၁၅) ရက္ေန႔မွစတင္၍ ျမန္မာနယ္စပ္ၿမိဳ႕ မ်ားျဖစ္သည့္ ေကာ့ေသာင္း၊ ျမဝတီႏွင့္ တာခ်ီလိတ္ၿမဳိ႕တို႔တြင္ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ား ထုတ္ေပးခဲ့ရာ ၿပီးခဲ့သည့္ စက္တင္ဘာ (၂၁) ရက္ေန႔အထိ သြားေရာက္ ေလွ်ာက္ထားသူ (၁,၄၅၅) ဦးသာ ရွိသည့္အတြက္ ပမာဏအားျဖင့္ အလြန္နည္းပါး သည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖဲြ႔မ်ားက ေျပာဆုိသည္။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏အေရး ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ထုိင္းလူ႔အခြင့္အေရး အဖဲြ႔တခု၏႐ုံးမွ ထုိင္းေရွ႕ေနတဦးက “လက္ရွိ ျမန္မာဘက္က ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈႏႈန္းအရဆုိရင္ ဘယ္လုိမွ အလုပ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီကိစၥအတြက္ ထုိင္းအစုိးရဘက္က အခ်ိန္ထပ္တုိးေပးရမယ့္ အေနအထားရွိတယ္။ အဲလုိ တခုခု စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးတာ မရွိရင္ေတာ့ ထုိင္းအစုိးရေနနဲ႔ တရားမဝင္ အလုပ္သမား ျပႆနာနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ေနာက္ဆက္တဲြ ကိစၥေတြကို ရင္ဆုိင္ရမွာျဖစ္တယ္။ အခု အေျခအေနကို ၾကည့္ရတာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက သူတို႔အစုိးရကို အယုံအၾကည္မရွိတဲ့ သေဘာျဖစ္ေနတယ္” ဟု ေျပာသည္။

“လာအုိနဲ႔ ကေမာၻဒီးယားႏုိင္ငံဆုိရင္ သူ႔ႏုိင္ငံသားေတြကို ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈအတြက္ ထုိင္းကေန ကိုယ့္ႏုိင္ငံကို ျပန္ဖုိ႔မလုိဘူး။ လာအုိအစုိးရက ထုိင္းႏုိင္ငံထဲကို ကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔ေစလႊတ္ၿပီး ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈ ျပဳလုပ္ ေပးတဲ့အတြက္ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈကို ရရွိခဲ့တယ္။ ျမန္မာအစုိးရအေနနဲ႔ အဲဒီႏုိင္ငံေတြ လုိလုပ္မွပဲ အဆင္ေျပႏိုင္မယ္” ဟုလည္း ၎က ေျပာသည္။

ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈ သေဘာတူညီမႈ စာခၽြန္လႊာကို ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္တြင္ ထုိင္းႏွင့္လာအုိ၊ ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္တြင္ ထုိင္းႏွင့္ ကေမာၻဒီးယား၊ ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာတို႔ အသီးသီးလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။

လက္ရွိအခ်ိန္ထိ လာအုိႏွင့္ ကေမာၻဒီးယားႏုိင္ငံမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဘန္ေကာက္တြင္ ႐ုံးမ်ားဖြင့္ထားၿပီး ၎တုိ႔ႏုိင္ငံသားမ်ားအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈမ်ားေပးလ်က္ရွိသည္။ ယခုကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ အလုပ္သမားမ်ား အေနျဖင့္ ခရီးေဝးသြားစရာမလုိဘဲ ေငြကုန္ေၾကးက်နည္းကာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေန႔ခ်င္းၿပီးျပဳလုပ္ႏိုင္သည္။

လာအုိႏွင့္ ကေမာၻဒီးယားႏုိင္ငံမ်ားကဲ့သုိ႔ ျမန္မာဘက္မွ ဘန္ေကာက္တြင္ ႐ုံးဖြင့္၍ဝန္ေဆာင္မႈေပးမည္ဆုိလွ်င္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား၏ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈကို ရရွိမည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားက ေျပာသည္။

ထုိင္းအေျခစုိက္ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအေရး ပူးတဲြလႈပ္ရွားမႈေကာ္မတီ (JACBA) အဖဲြ႔ဥကၠ႒ ဦးမုိးႀကိဳးက “လာအုိနဲ႔ ကေမာၻဒီးယားလုိ စနစ္မ်ဳိးလုပ္သင့္တယ္။ ေနာက္ၿပီးတင္းက်ပ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႔ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းေတြ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးရမယ္။ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈကိုလည္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရမယ္။ အဲလုိမွ မလုပ္ရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ အယုံအၾကည္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး” ဟု ေျပာသည္။

ထိုင္းအလုပ္သမားမွတ္ပံုတင္ရိွသူမ်ားသာ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားခြင့္ရိွၿပီး ထိုင္းအလုပ္ရွင္ႏွင့္အတူ ျမ၀တီ၊ ေကာ့ေသာင္း၊ တာခ်ီလိတ္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕တို႔တြင္္ ျမန္မာမွတ္ပုံတင္မူရင္းႏွင့္ သြားေရာက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထုိင္းအလုပ္သမား လက္မွတ္မရိွသူမ်ား ေလွ်ာက္ထားခြင့္ မရိွဟုလည္း ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာဘက္က ေၾကညာထားသည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအား ထုိင္းအစုိးရက ၿပီးခဲ့သည့္ ဇူလုိင္မွၾသဂုတ္လ (၂၈) ရက္အထိ အလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္ရန္ အခ်ိန္ကန္႔သတ္ေပးခဲ့ၿပီး ယင္းကာလအတြင္း မွတ္ပုံတင္ မျပဳလုပ္သူမ်ား သည္ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရမည္ျဖစ္သည္။

ထုိင္းအေျခစုိက္ ေရာင္ျခည္ဦးအလုပ္သမားမ်ားအဖဲြ႔၏တာဝန္ခံ ဦးမိုးေဆြက “ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ လက္မွတ္လုပ္တာ နည္းပါးရတာက လက္မွတ္ေလွ်ာက္တဲ့ လူေတြရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ ေငြညႇစ္ခံရတ ဲ့ျပႆနာေတြေၾကာင့္ပါ။ လက္မွတ္ေလွ်ာက္တဲ့ မဟာခ်ဳိင္က အလုပ္သမတဦး ပံုစံျဖည့္ၿပီး မၾကာဘူး၊ သူ႔အိမ္က ဖုန္းဆက္လာတယ္၊ အိမ္ကို လာၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး တလ က်ပ္ (၃) ေသာင္း ေတာင္းတယ္၊ မလုပ္နဲ႔ေတာ့လို႔ ေျပာတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ မ႐ိုးသားမႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာ” ဟု ေျပာသည္။

ထိုင္းအလုပ္ရွင္ႏွင့္အတူ သက္ဆိုင္ရာေဒသ အလုပ္သမား႐ံုးတြင္ တင္သြင္းရသည့္ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ေလွ်ာက္ထားသူ၏ ေလွ်ာက္လႊာကို ထိုင္းအလုပ္သမား႐ံုးမွတဆင့္ ဘန္ေကာက္ရိွ ျမန္မာသံ႐ံုးသို႔ ေပးပို႔ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ရန္္ ထပ္မံပို႔ေဆာင္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာဘက္မွ အာဏာပိုင္မ်ားက ေလွ်ာက္ထားသူ၏ ေနရပ္ေဒသသုိ႔ သြားေရာက္၍ ႏိုင္ငံံသား စိစစ္စစ္ေဆးရာ တြင္ မတရားအက်ပ္ကိုင္ ၿခိမ္းေျခာက္ေငြညႇစ္မႈမ်ား ရိွေနသည္မွာ မွန္ကန္ေၾကာင္း ဘားအံၿမိဳ႕နယ္ သံလြင္ျမစ္ကမ္း နံေဘးရွိ ေက်းရြာတရြာမွ ကိုယ္ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရသူတဦးကလည္း ေျပာဆိုသည္။

ဘန္ေကာက္ ပထံုဌာနီ ပလတ္္စတစ္စက္႐ံုမွ အလုပ္သမားတဦးကမူ အလုပ္ရွင္မ်ားက ယာယီႏိုင္ငံကူး လက္မွတ္အတြက္ လက္မွတ္လုပ္လိုသူတဦးလွ်င္ ဘတ္ေငြ (၁) ေသာင္းခန္႔ အဆမတန္ ေတာင္းသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ အလုပ္သမားအမ်ားစုက စိတ္၀င္စားမႈနည္းၾကေၾကာင္း ေထာက္ျပေျပာဆိုသည္။

အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ အဖြဲ႔မ်ားကလည္း ထိုင္းအလုပ္ရွင္ အမ်ားစုသည္ ျမန္မာ အလုပ္သမား မ်ား ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ေလွ်ာက္ထားမႈကို မလိုလားၾကေၾကာင္း၊ ယခင္ကဲ့သုိ႔ အလုပ္သမားမ်ားအေပၚ သက္သာသည့္ လုပ္အားချဖင့္ ေခါင္းပုံျဖတ္ႏုိင္ရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ား နည္းပါးလာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းေျပာဆိုၾကသည္။

မဲေဆာက္ၿမဳိ႕ရွိ အုိမီဂါ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမွ ျမန္မာမန္ေနဂ်ာတဦးက “အလုပ္ရွင္အမ်ားစုကေတာ့ ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ကိုင္မွာကို မေျပာနဲ႔ ထုိင္းအလုပ္သမား မွတ္ပုံတင္လုပ္တာေတာင္ မႀကိဳက္ၾကဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ စက္႐ုံမွာဆုိရင္ အလုပ္သမားေပါင္း (၁,၀၀၀) နီးပါးရွိတယ္။ သူတုိ႔ အမ်ားဆုံး တေန႔ ဘတ္ (၈ဝ) ပဲရတယ္။ မဲေဆာက္အပါအဝင္ တာ့ခ္ခ႐ုိင္အတြင္းမွာ ထုိင္းအလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာနက သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ အနိမ့္ဆုံး တေန႔ လုပ္အားခက (၁၅၁) ဘတ္ ျဖစ္တယ္ဆုိေတာ့ အလုပ္ရွင္က အလုပ္သမားတေယာက္အေပၚမွာ တေန႔ဘတ္ (၇ဝ) အျမတ္ရတယ္။ လူ (၁,၀၀၀) ဆုိေတာ့ တလကို (၂၁) သိန္း အနည္းဆုံးရတယ္။ တရားမဝင္အလုပ္သမား အသုံးျပဳတဲ့အတြက္ ဆုိင္ရာကို ေပးကမ္းရတာ အလြန္ဆံုးတလ (၁) သိန္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ရွင္ေတြက တရားမဝင္ အလုပ္သမားေတြကို ပိုႀကိဳက္ၾကတာျဖစ္တယ္”ဟု ရွင္းျပသည္။

ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ထုတ္ေပးေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာန ဒုတိယဝန္ႀကီး ဦးေမာင္ျမင့္က လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလုိင္လ (၁၁) ရက္ေန႔က ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ထုိင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံအၿပီးတြင္ “က်ေနာ္တုိ႔ အခုလုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ဟာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြြကို အကာအကြယ္ေပးဖုိ႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမားေတြကို အခြန္ေကာက္တာ၊ မိသားစုေတြအေပၚ တစုံတရာ ေငြေၾကးေကာက္ခံတာေတြ ျပဳလုပ္မယ္ ဆုိတာေတြဟာ ေကာလာဟလမ်ားသာျဖစ္တယ္” ဟု သတင္းေထာက္မ်ားအား ေျပာၾကားခဲ့သည္။

သုိ႔ေသာ္ ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ရရွိသူအခ်ဳိ႕ ဘန္ေကာက္အပါအဝင္ သက္ဆုိင္ရာ ေဒသအလုပ္ခြင္မ်ားသုိ႔ ျပန္ေရာက္ ရွိခ်ိန္တြင္ ၎တုိ႔ ယာယီႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ားကို အလုပ္ရွင္က သိမ္းထားလုိက္ၿပီး လုပ္အားခ မွာလည္း ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေဒသအလုိက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ႏႈန္းထားမ်ားမရရွိၾကသည့္အျပင္ လက္မွတ္ သြားလုပ္စဥ္ ကုန္က်ေငြ ဘတ္ (၁) ေသာင္းခန္႔ ကိုလည္း အရစ္က်ေပးသြင္းေနရသည္ဟု လက္မွတ္ သိမ္းဆည္းခံရသူ တဦးက ေျပာသည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာအလုပ္္သမားမ်ား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး အဖြဲ႔ကို ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျမန္မာ သံအမတ္ႀကီးက နာယက၊ သံမႉးႀကီးက ဥကၠ႒အျဖစ္ပါ၀င္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းမည္ဟု အစိုးရမီဒီယာမ်ားတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ဇူလိုင္လလယ္က ေၾကညာခဲ့ေသာ္လည္း အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ယေန႔အထိ တစံုတရာအကူအညီေပးမႈ မရိွေသးဟု ေလ့လာသူမ်ားက ေျပာသည္။

မဲေဆာက္ ဘန္႔ေစာင္ခဲြအထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမွ အလုပ္ၾကပ္တဦးက “က်ေနာ္တုိ႔ မဲေဆာက္ေဒသတြင္း စက္႐ုံေတြမွာ တရားဝင္တာေရာ၊ မဝင္တာေရာ အလုပ္သမား (၁) သိန္းခဲြရွိတယ္။ ျမဝတီဘက္ ျပန္လုပ္ရမယ့္ လက္မွတ္ကို ဘယ္သူမွ ျပန္မလုပ္ၾကဘူး။ က်ေနာ္ရဲ႕ (၁၅) ႏွစ္ေက်ာ္ အေတြ႔အႀကံဳအရ အရင္ကလည္း ျမန္မာေတြကို အတင္းအက်ပ္ ျပန္ပို႔တာေတြရွိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္လက္ခံၾကတာပဲ။ ျမန္မာေတြ မရွိတာနဲ႔ ေဒသတြင္း စက္႐ုံ (၂၀၀) ေလာက္ဟာ အလုပ္လုပ္မယ့္လူ မရွိလုိ႔ ပိတ္ရတာေတြျဖစ္လာတယ္။ အရင္ကလည္း ထုိင္းဘက္က အလုပ္သမားလက္မွတ္ သက္တမ္း မတုိးေပးတာေတြ ရွိတယ္။ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ျမန္မာေတြက လက္မွတ္ရွိရွိ မရွိရွိ ေနၾကတာဆုိေတာ့ အလကားျဖစ္မယ့္အတူတူ ထုိင္းဘက္က မွတ္ပံုတင္ခြင့္ ျပန္ျပဳလုိက္ေတာ့ အစုိးရအတြက္ ဝင္ေငြ ဘတ္ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီၿပီးရတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးရွိခဲ့ေတာ့ အခုကိစၥကိုလည္း အလုပ္ရွင္အလုပ္သမားေတြက သိပ္အေလးမထားၾကတာ” ဟု ေျပာသည္။

ျမန္မာႏွင့္ထုိင္း ႏွစ္ႏုိင္ငံအာဏာပိုင္မ်ားက ယခုလုပ္ငန္းစဥ္သည္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား တရားဝင္ မွတ္ပုံတင္ၿပီး အလုပ္အလုပ္ခြင့္ ဗီစာရရွိထားသျဖင့္ ထုိင္းအလုပ္သမားမ်ား နည္းတူ အက်ဳိးခံစားခြင့္ႏွင့္ အကာအကြယ္မ်ား ရရွိမည္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း လက္ရွိျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ႀကံဳေတြ႔ေနရသည့္ အခက္အခဲႏွင့္ ျပႆနာမ်ားသည္ ေလွ်ာ့ပါးလာျခင္းမရွိဘဲ ပို၍ဆုိးရြားလာသည့္ အေနအထားမ်ားသာ မ်ားျပားလာသည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည့္ အဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ ေလ့လာသူမ်ားက သုံးသပ္ေျပာဆုိၾကသည္။

ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဓိက တာဝန္ရွိသူျဖစ္သည့္ ျမန္မာစစ္အစုိးရအေနျဖင့္ မွန္ကန္သည့္ သေဘာထားႏွင့္ ေစတနာမပါဘဲ ဟန္ျပသက္သက္သာ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနမည္ဆုိပါက နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား အေရးကိစၥသည္ ပို၍တုိးပြားလာမည္သာ ျဖစ္သည္ဟုလည္း ေျပာၾကသည္။

ထုိင္းႏွင့္ျမန္မာေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ႏုိင္ငံသားစိစစ္မႈႏွင့္ ယာယီႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္ထုတ္ေပးမႈ လုပ္ငန္းစဥ္သည္ ထုိင္း-ျမန္မာႏွစ္ႏုိင္ငံ အစုိးရမ်ားအတြက္ အက်ဳိးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေစမည့္ အစီအမံမ်ားသာျဖစ္ၿပီး ထုိင္းတြင္ ေရာက္ရွိေနသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားအတြက္ တစုံတရာ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းမႈမ်ား အရိပ္အေယာင္္ မေတြ႔ရေသးဘဲ ႏွစ္ထပ္ကြမ္းဒုကၡသည္ ဘဝအျဖစ္သုိ႔သာ ေရာက္ရွိလာၾကရသည္ဟု ျမန္မာအလုပ္သမား မ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားအေရးေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားက သုံးသပ္ေျပာဆုိေနၾကသည္။

ရဲရင့္ (သတင္းေဆာင္းပါး)